දේශපාලනයෙන් තොරව ලියන්නට දෙයක් එන්නෙ බොහොම කලාතුරකිනි.ඒ තරමටම අපේ රටේ දේශපාලනය මිනිස් ජීවිත උඩ පිළිලයක් වී ඇත.අපි මේ යන්නේ වැරදි පාරකය.කිසිවෙකුත් වගේ වගක් නැතිව ඒ පාරේ යමින් සිටිති.නැතිනම් ඔවුන් ඒ මාර්ගයේ යෑමට පොළඹවා ඇත.දැන් අලුත්ම මාතෘකාව බවට හම්බන්තොට වරාය පත් වී ඇත.ඒ එහි පතුලේ ඇතැයි කියූ ගල නිසා නොව සේවක උද්ඝෙෂෙනයකට සිදු වූ නාවුක හමුදා පහර දීමක් නිසාවෙනි.සේවකයන් උද්ගෝෂනය කලේ තමන්ගේ රැකියා සුරක්ෂිත කර දෙන්නැයි ආණ්ඩුවට බල කරන්නටය.කවුරුත් එසේ රැකියා අස්ථාවර වී ඇත්තේ මන්දැයි සොයා නොබලයි.ප්‍රශ්නය ඇත්තේ එතැනය.මේ රජය බලයට පැමිණියේ රටේ වත්කම් කිසි ලෙසකින් වත් පෞද්ගලීකරණය කරන්නේ නැති බව දිව්රා පොරොන්දු වීමෙනි.එහෙත් මේ වන විට රජයේ ව්‍යාපාර පාඩු ලබන බවත් එය විසදා ගැනීමට නම් එම ආයතන පෞද්ගලික අංශයට විකුණා (රජය අර්ථ දක්වන ආකාරයට බදු දීම) දැමිය යුතුය යන තීරණයට එළඹීමට තරම් රජය අත්තනෝමතික වී ඇත.හම්බන්තොට වරාය යනු ඉතා විශාල හැකියාවක් සහිත ආර්ථික වත්කමකි.එය ණය පියවා ගැනීම ට අවශ්‍ය ඩොලර් බිලියන 1.1 ක් වෙනුවෙන් වසර 99කට බදු දීමට තරම් රජය ඔල මොට්ටල වී ඇත්තේ නොදැනුවත් කමින් නොව වෙනත් උගුලක් නිසාවෙන් විය යුතුය.එසේම රනිල් සතුව ඇතෙයි කියූ අන්තර්ජතික සම්බන්ධතා යනු පුස්සක් බව ඔප්පු කරන්නට  මේ කරුණ සමත් වී ඇත.රනිල් ඒ තරම් විදේශ මිතුරු සම්බන්දතා සහිත පුද්ගලයෙක් නම් ඒ මිතුරුකම් ප්‍රයෝජනයට ගෙන රටේ ණය ප්‍රශ්නය විසද ගන්නට තිබුණි.නමුත් රනිල් විශ්වාස කරන බටහිර බලවතුන් අපිට උදව් කරන වාතාවරණයක නැති බව මහින්දගේ කදවුරෙන් නැගුනු චෝදනාව සත්‍ය වී හමාරය.අපට ඇත්තේ නව ආර්ථික බලවතුන්ගේ සහයෙන් අප බලාපොරොත්තු වන ගමන යෑමය.තවදුරටත් බටහිර යනු සංකල්පමය බලවතුන් මිස ආර්ථික ප්‍රබලයන් නොවේ.ඉතිං අපි වරාය විකුණා ඩොලර් බිලියන 1.1 සොයාගනිමු.මේ ඩොලර් බිලියනය නිසා අපි තවත් වසර 99ක් කටු කෑ යුතුය.අපේ ආර්ථිකයට  ඩොලර් බිලියන සිය ගණනක් ලැබෙන්නට තිබුණ තැන අපේ රජය ඩොලර් බිලියනයක් වෙනුවෙන් බිල්ලට දී ඇත.
      ප්‍රශ්නය ඇත්තේ වෙනත් තැනකය.ලබා ගන්නා ඩොලර් බිලියනයෙන් අපේ රටේ ණය සියල්ල පියවෙන්නේ නැත.මේ ගෙවිය යුතු ණය වාරික එකක් හෝ කිහිපයක් පමණකි.එවිට තවත් මාස කීපයකින් හෝ ඊලග වසරේදී ණය වාරික ගෙවීම සදහා රජය විකුණන්නට බලාපොරොත්තු වන්නේ කුමක්ද? වරාය බදු දීම හෝ විකිණීම පිටුපස වෙනත් කතාවක් ඇතැයි සිතන්නට සාධාරණ සැකයක් ඇති වන්නේ මේ හේතුව නිසාය.අමාත්‍යංශ වල කුලී හා ඇමති වරුන්ගේ සුඛ විහරණය වෙනුවෙන් අසීමිත ලෙස මුදල් වියදම් කරන රටක මේ සැලසුම් රටේ අනාගතය සුරක්ෂිත කර ගන්නට නොවන වග ස්ථිරය.මේ සියල්ල දේශපාලන ගනු දෙනුවකි.වරාය වෙනුවෙන් කොන්දේසි විරහිතව පෙනී සිටි එහි නිර්මාතෘ හිටපු ජනාධිපති වරයා වරාය ගනුදෙනුව ගැන කිසිදු විරෝධයක් නැත.ඔහු නියෝජනය කරන විපක්ෂය හීන් කෙදිරියක් පමණක් නගමින් සිට සියල්ල හමාර වූ තැන නිශ්ශබ්ද වනු ඇත.බැලූ බැල්මට ම රටට අහිතකර තීරණයක් වෙනුවෙන් හඩක් නොනගන්නට නම් අත් යට ගනු දෙනු පක්ෂ විපක්ෂ භේදයකින් තොරව සිදු විය යුතුය.
                 හිටපු ජනාධිපති වරයා බලයේ සිටියදී සිදු කල යුතුව තිබූ අත්‍යවශ්‍ය සමාජ හා දේශපාලන ප්‍රතිසංස්කරණ සිදු නොකර ඔහු වෙනුවෙන් විශ්වාසය තබා තිබූ අහින්සක ජනතාව පාවා දුන්නේය.පැරදුනු පසු හෝ බලයට පති වූ කුමන්ත්‍රණ කරුවන්ගේ උගුලෙන් රට සාධනීය දිශාවකට යොමු කරන්නට කැප වෙතැයි සිතූ ජනතාවද පාවා දී ඇත.රට වැසියන්ට ඇමතීමට හැකි අය එසේ තමන්ගේ වැඩක් බලාගෙන නෑසු කන්ව සිටීමෙන් මේ රට ඉදිරියට යන්නට උපකාරයක් වන්නේ නැත.රටට වන හතුරු කම් නවතින්නේ ද නැත.කලාපීය හා ගෝලීය දේශපාලනයේ දඩ බිමක් පමණක් වන්නට අපට හැකියාව ඇත.ඇති හැකි මිනිස්සු මේ රට අතහැර වෙනත් රට වල පදිංචි කාරයන් වනු ඇත.අපි, ඔඩු දුවන අන්‍යාගමික වහල්කරණයෙන් හා ජාතිවාදයෙන් බැට කමින් මේ රටේම මියැදෙනු ඇත.මේ සියල්ල වෙනස් කිරීමට අවශ්‍ය වන්නේ රටට අවංක නැවත බලයක් ගැන නොසිතන සෘජු නායකයෙක් පමණය.මෛත්‍රී හෝ රනිල් වත් මහින්ද හෝ සජිත් වත් ඒ සදහා සුදානම් නැති බව දිගින් දිගටම ඔප්පු කර හමාරය.එවැන්නතු දේශපාලන කරලිය තුල සිටින බව වත් විශ්වාසයක් නැත.නැව ගිලෙන බව දැන දැනත් තට්ටුව උඩ කා කොටා ගනිමින් සිටින්නට පමණක් අපට ඉතිරි වී ඇත.