Tuesday, July 28, 2020

මං ආදරෙයි

මලිංද නැගිටපං බං.... ගෙදර යන්න ඕනි බං දැන් රෑ වෙලා......,

තිලංකගේ  කෑ ගැසීම මට ඇහුනේ හුග වේලාවකින් පසුවය..

යමං බං.දැන් දොලහටත් කිට්ටුයි....

තිලංකත් මමත් අසංකයාත් සිකුරාදා හැන්දෑව ගෙවන්නේ මධුවිතත් සමගය..එක වසරේ පටන් පාසල් ජීවිතය අවසාන වන තෙක් එකට හිටි අපට බෙදා හදා ගන්නට නොහැකි දෙයක් නැත්තේය.විවිධ ක්ෂේත්‍ර වල රැකියාව කල අපි අපේ ගැන කතා කරන්නට හැම සිකුරාදාම හමු වීම අරුමයක් වූයේ නැත.

වැඩක් නෑ බං.මට තව බොන්න ඕනි.. අරන් වරෙන්.... තිලංකගේ කතාවට ඔලුව නොඋස්සාම මං කෑ ගෑවෙමි.

කරන හැම දේම අවරට යෑමත්, වසර ගණනක් පුරා බලාපොරොත්තුවෙන් හිටි ආදරය මගහැරී යාමත් නිසා මට අවශ්‍ය උනේ සියල්ල අමකත වන තුරු මධුවිතෙන් සප්පායම් වන්නටය.මුලින් ගෙනා බෝතලය අවසන හෝටලයේ මේසයට ඔලුව තබා ගත් මට නැවත නැගී සිටින්නට සිහියක් වූයේ  නැත.

මට උදානි මිස් උනා අසා.. මං ඒකිට බොක්කෙන් ලව් කලා මචං....., දෑස පියාගෙනම අසංකයාගේ දෑත අල්ලන් බමන මතින් මං කියෙව්වෙමි.

මලියා...., උඹ තනියෙන් ලව් කලාට ඒකි දන්නෙ නෑනෙ බං....

එහෙම නෑ බං... මං ඒකිට ඇගෙව්වා......

අගවල වැඩක් නෑ මලියා... කෙලින් කියන්න තිබ්බෙ.., උඹ ඒකි එක්ක කනෙක්ෂන් එකක් තියෙනව කියල ක්ලාස් එකේ හැමෝම හිතුවා..

උඹ හිතන්නෙ උදානි මට අකමැතියි කියලද තිලා? කියපං මට!

පිස්සු කෙලින්න එපා මලියා... ඒකි උඹට පුදුම විදියට සැලකුවෙ.. හැබැයි උඹ අහන්න පරක්කු වෙන්න වෙන්න ඒකි හිතන්න ඇති උඹ යාලුවෙක් විතරයි කියලා

මට වැරදුනා මචං...මං ඒකිට පට්ට ආදරෙයි....මට ඉසුුරුවා ගැන ඉරිසියයි බං

අසා ප්ලීස්...... තව බාගයක් ගෙනෙන්.. මට බොන්න ඕනි. මගේ අඩවැඩියාව ඉවරයක් නැති තැන අසංකයා බාර් එකට යන්නට ඇත.මට මතක ඇති ඉදිරි කාලය පුරාවට මා ලගින් හිටියේ තිලංක පමණි.


මලියා.. උඹ හිතිං ලව් කරල වැඩක් නෑ බං බොක්ක.ඒකිගෙන් කෙලින් අහන්න තිබ්බෙ.බලපං ඉසුරුවා කියන්නෙ  කොහේ හිටපු එකෙක්ද.හැබැයි ඌ කෙලින් ඇහුවා.ඒකි ඕකේ උනා.. හිත හදාගනින් බං

මං තවම එතිට ආදරෙයි බං....

මට මතක එපමණය.. පහුවෙනිදා ඇහැරුනේ අසංකගේ අම්මා ගෙනා තේ කොප්පය බීමටය...



Saturday, July 18, 2020

ඩලස්ට පිස්සු!


මැතිවරණය  කටේ තියාගෙන කෙරෙන රූපවාහිනී විවාදයකදි දැනටත් අධ්‍යාපන කැබිනට් ඇමති විදියට කටයුතු කරන ඩලස් අලහප්පෙරුම ගෙ අදහස් දැක්වීම පිස්සුවක් වගේ.එතුමා කාලයක් තිස්සෙ පුවත්වත් කලාවේදියකු විදියට හිටි නිසා ලස්සන වචන ටිකක් නම් කියනවා.නමුත් මේ දේවල් මහපොලවෙ තියෙනවද එහෙමත් නැත්තම් මහපොලවෙ ක්‍රියාත්මක කරන්න පුලුවන්ද කියල උන්දැට අදහසක් නෑ.
   
    අධ්‍යාපනයෙන් සංහිඳියාව ඇතිකරන්නෙ කොහොමද කියල ඇහුවම වැල් බයිලා අටෝරක් කියෙව්වා.සංහිඳියාව ඇතිවෙන්නෙ සිංහල මුස්ලිම් දෙමළ කියල තවදුරටත් අපිව වෙන් කරල පහසුකම් සලසල නෙවෙයි.උතුරුකරේ දැඩිව තියෙන ගුරු හිඟයට නුපුහුනු ගුරුවරු බන්දගෙන නෙවෙයි.

දේශපාලකයින්ට හැමදාම ඕනි කලේ අපි බෙදිලා වෙන් වෙලා ඉන්න එක.අපිට අනිත් පුරවැසියො එක්ක අදහස් හුවමාරු කර්න්න බැරි වෙන තරමට උන්ට වාසියි.සැබෑ සංහිඳියාව ක් ඇතිකරන්න අවංක උත්සාහයක් දරන්නෙ නැත්තෙ ඒකයි.අතීතයේ වෙච්ච දේවල් පැත්තකින් තියලා ඇයි අපිට දැන්වත් අලුත් විදියට හිතන්න බැරි? මින් ඉදිරියටවත් එක එක ආගම් හෝ ජාතීන්ට විශේශිත පාසල් ඇති නොකර රටේ සියලුම දරුවන්ට එකම පංතිකාමරයේ  ඉදන් ඉගෙන ගන්න අවස්ථාව හදන්න බැරි ඇයි.හෝඩියේ ඉදන් විවිධ සංස්කෘතීන් එක්ක හැදෙන දරුවො ඒ සියලු දේවල් අත්විඳළා තමන්ට අනන්‍ය පාරක් හදා ගනියි.

රටක් විදියට අපි යන්න ඕනි එතනට.නැත්තම් හැම චන්දෙ කාලෙකදිම උන්ගෙ බයිල අහන් ඉදලා ඉතිරි  අවුරුදු පහේදි උන්ටම සාප කර කර ඉන්න වෙයි