Thursday, June 28, 2018

අරුමය

ජීවිතය හරි පුදුමාකාරය.විටෙක නිදහසේ ගලාගෙන යන එය තවත් විටෙක මුහුණදෙන හැල හැප්පිම් වල නිමාවක් නැත.මහා ලොකු හැලහැප්පීමක් නොමැති උවත් පාසල් අධ්‍යාපනය නිමවීමෙන් කෙටි කලකට පසු මා ඉපැයීමට යොමු වන්නේ ඉලක්කයක් නොමැතිවය.අදහස තිබුණේ වියදමට යමක් සපයා ගන්නටය.මුල්ම වැටුපෙන් පවා මට සපුරාගන්නට තිබූ අවශ්‍යතාවන් ප්‍රමාණය සීමිත විය.
            කාලය ගත වීමත් සමගම ඉපැයීමේ මාර්ගයන් වෙනස් වන්නටත් අවශ්‍යතාවයන් ඉහල යන්නටත් වූ අතර යම් කිසි තත්වයක් ගොඩ නගා ගන්නට ද හැකි විය.උපන්ගෙයින් උරුම වූ මූල්‍ය ශක්තිය ප්‍රාථමික අධ්‍යාපනයේ මැදක් වද්දී දිය වී යන්නේ දෙගුරුන්ගේ කළමණාකරනයට තිබූ දැනුමේ අග හිග කමට මිස වෙන කාරණාවකට නොවේ.එතැන් පටන් හිතවතුන්ගේ අසීමාන්තික සහයෙන් ගොඩ නගා ගත් දෙයක් බුක්ති විදිනවා හැරෙන්නට වෙනත් පහසුකම් ලබන්නට හිමිකමක් මට තුබුණේ නැත.
        වෙහෙසකර ගමනකින් පසු සියල්ල අතහැර ගෙන්දගම් පොළවේ පය ගසන්නට යන්නට මා යන්නේ මේ වසරේ මුලදීමය.මට වෙන විකල්පයන් තුබුණේද නැත.අවැසි කලමණා පුරවා ගත් මලු දෙකත් එල්ලාගෙන බස් රථයක එල්ලෙන්නට දෙතුන් වරක් උත්සාහ කරන්නට මට සිදු විය.ඒ තරම් කාලයක් ලගින් හිටි,සියල්ල බෙදා හදා ගත් මිතුරු සමූහයට සමු දෙන්නට හයියක් නොමැතිව මහා බරක් උගුරේ සිර වී ගියේය.විවාහයෙන් මාස ගණනක් ගත වුවද දෙතැනක දිවි ගෙවූ මට එළඹෙන්නට නියමිතව ඇති, බිරිද සමග එකම නිවසක කල් ගත කිරීමේ ආහ්ලාදය ඇබින්දක් වත් දැනුනේ නැත.මං ගියේ නොයා බැරි කමටමය.
          ගෙන්දගම් පොලවේ දුෂ්කරතාවය ගැන අමුතුවෙන් ලිවිය යුතු නැත.නමුත්, ඒ සිහිනයට මං ආශා වන්නට පුරුදු විය.බිරිදකගේ සෙනේහය මං වින්දේ ඇරැව්වල අහස යටදීය.ලෝකයෙන් බොහෝ දේ අහිමි වෙත්දී අත ගැසූ සියල්ල කණපිට පෙරලෙත්දීත් සිහි කල්පනාව තුබුණේ ඒ සෙනෙහසට පිං සිදු වන්නටය.දණින් වැටී සිටි මට ආපසු නැගී සිටින තෙක් බිම දිගා වෙන්නට නොදී රැකුනේ ඇයත්, දින කිහිපයක් ගත වුනු තැන ''උඹ හොදින්දැ'යි,'' අසන්නට තරම් දයාබර වූ කොළඹ අහස අමුත්තක් නොවූ මිත්‍රයකුගේත් ශක්තිය නිසාය. මං ජීවත් උනෙමි!
          මේ, හිතේ සැනසීම වැඩි කලක් රැදෙන අවධියක් නොවේ.ඉදින් ගෙන්දගම් පොළවට සමුදෙන කාලය බොහෝ ඉක්මණින් උදා විය.මේ කොදෙව්වෙන් නික්ම යන මොහොතේදී විදි සන්තාපයන් දස ගුණයකින් වැඩිව නැවත මෙහි එනවිට විදින්නට මට සිදු විය.අරුමයකි, කටුකත්වයේ සුන්දරත්වය නිම වූයේ එසේය.
     

Thursday, June 7, 2018

ඇපකරය

තාත්තා මිය ගියේ මං දෙක වසරේ ඉගෙන ගනිමින් සිටියදීය.ඉතිං තාත්තා ගැන මට ඇත්තේ අල්ප මාත්‍ර මතකයකි.මං ඔහු නොහදුනමි.නෑදෑයනුත් හිතවතුනුත් කියන ගුණ දොස් මගින් මං තාත්තා මවාගෙන සිටිමි.නමුත්, මං අම්මා හදුනමි.මට ලැබුණු වටිනාම දේ ඇයයි.ඒ ධෛර්යයට,ඒ දරාගැනීමට තව බොහෝ දේ ලිවිය හැක.
            මට ඊලගට වටින්නේ කවුදැයි ඇසුවොත් අවිවාදාත්මක පිලිතුර මිතුරන් යන්නයි.මේ පිරිස ලබන්නට ඔවුන්ගේ කාරුණිකත්වය අත් විදින්නට ආත්ම ගණනක් පිං රැස් කරන්නට ඇත.මා ඔවුන්ගෙන් විදි කරදර අතලොස්ස මෙන් නොව මා නිසා ඔවුන් විදිමින් පවතින කරදර ප්‍රමාණය අති විශාලය.මා දෙපයින් සිටුවන්නට ඔවුන් වෙහෙසුනු හැටි දන්නේ මා ය.පාසල් කාලයෙන් පසු කොහේ දෝ ගසාගෙන යන්නට තිබූ ජීවිතය අද මෙතැන තිබෙන්නේ ඒ මිතුරුකමට පිං සිදු වන්නටය.මං එයට ආ වඩමි.ප්‍රති උපකාර නොපතා ලගින් ඉන්නේ ඔවුහුය.

         එක්තරා කාලයක ජීවිතය අසරණකමේ අන්තයටම ගිලී තිබුණු කාලයක් විය.ලගින්ම හිටි මිතුරන්ට ඒ ගැන ඉව වැටුණා විය යුතුය.උපයන කාලයක නොසිටි ඔවුන් කලේ මිලදී ගන්නා ඇදුම් මටද සෑහෙන ලෙස තෝරා ගැනීමය.අපි ඒ සියල්ල මාරුවෙන් මාරුවට ඇන්දෙමු.ඒ සියල්ල ජීවත්ව සිටින තාක් කල් අමතක නොවෙනු ඇත.
         හදිසියේ මේ සටහන කුරුටු ගෑවුනේ ඥාතිකමට එහා ගිය මිතුරුකමින් මා සැලකූ පුද්ගලයෙකුගේ යෝජනාවකින් කලකිරුණු නිසාය.එක්තරා අවස්ථාවකදී මට යම් මුදලක් අවැසි වූ විට පිහිටට හිටියේ මේ ඥාතියාය.අවශ්‍යතාවය කී සැණින් එකග වූ නිසා මා සිතා සිටි මිත්‍රත්වය තවත් තහවුරු වූ බවක් දැනෙන්නට විය.මේ අතර තුර, ටික දිනකට මට අවශ්‍ය නොවන වටිනා උපකරණයක් කලින් කී ඥාතියාට  ප්‍රයෝජනවත් වන බව දැනුනු නිසා නැවත මට අවශ්‍ය වන තෙක් භාවිත කිරීම පිණිස ලබා දුන්නෙමි.ගනු දෙනුවත් උපකරණයත් අතර සම්බන්ධයක් නැත.ගණු දෙනුව සිදු කල මොහොතේදීවත් එවැන්නක් කතා උනේ නැත. දැන් මුදල මා අතේය.භාණ්ඩය ඥාතියා ලගය.

                     මෑතකදී මුණ ගැසුනු ඥාතියා අපූරු යෝජනාවක් ඉගි කලේය.එනම් මුදල පියවන තාක් කල් ඇපකරයක් ලෙස භාණ්ඩය රදවා ගැනීමටය.මිතුරන් ගේ අගය මිල කල නොහැකි බව තව තවත් තේරුම් යන්නේ මෙවැනි අවස්ථා වලදීය.ඥාතියාගේ මුදල මෙන් දහගුණයකටත් වඩා වටිනාකමින් යුත් ගනු දෙනු මා මිතුරන් සමග කර ඇතත් මා මෙවැනි තත්වයකට මුහුණ දී නැත.මට දැනුනේ ඒ නිසාය.ඥාතියා මිතුරන් ගනයේ ලා සැලකූ නිසාය.

            ඉතිං, මිතුරු ඥාතීන්ට පණ දෙන්නට නම් ඇපකරයක් ඇවැසිය