එසේ පාඩම් කටයුතු සිදු කල දිනෙක මා නින්දට යන විට හිරු උදාවන්නට තිබුණේ හෝරාවකට මදක් වැඩි කාලයක් පමණකි.නමුත් කුමක් හෝ හේතුවක් නිසා උදෑසන අට වන විට මාගේ නින්ද අවසන් විය.ඇහැරුණු වෙලාවේ සිටම පාසැල් යෑමේ අදහස සිත තුල වැඩෙන්නට වූ නිසා සැනෙන් සූදානම් වී පාසල අසලට ගියෙමි.පාසලේ පියලුම පංති කාමර වල ඉගැන්වීම් කටයුතු සිදු වූ නිසා කිසිදු ශිෂ්‍යයකු එළිමහනේ දක්නට සිටියේ නැත.අවේලාවේ ප්‍රධාන ගේට්ටුවෙන් පාසලට ඇතුලු උවහොත් ගුරුවරුන්ගේ ක්ෂණීක අවධානයට ලක් වීමට ඉඩ ඇති බව තේරුණු නිසා පාසල පිටුපස කම්බි වැටෙන් ඇතුලු වීමට මම තීරණය කලෙමි.සිකුරිටි අයියා කට කොණකින් සිනා සීගෙන ගේට්ටුව අසලට ආ මුත් මම අනෙක් පසින් පැමිණෙන බව සන් කර ඉක්මණ් වුනෙමි.
කරදරයකින් තොරව කම්බි වැටෙන් රින්ගා ගත් මා උස් ගොඩනැගිලි සියල්ල පසු කරමින් ගොස් ජීව විද්‍යා පංති කාමරයට ලගා වුනෙමි.අවධානමකින් තොරව ඇතුල් විය හැකි පහසුම පංති කාමරය එය වූ අතර දහ තුන ශ්‍රේණියේ විවෘතව තිබුණේද එය නිසා මම එතුලට ගියෙමි.
"හානේ...රොෂාන් හුග කාලෙකින් දැක්කෙ..කොහොමද ඉතිං? " ඒ ඉන්දුය
"අවුලක් නෑ ඉතිං.. කෝ අපේ කට්ටිය? එකෙක්වත් ඇවිත් නැද්ද?"
"මැත්ස් ක්ලාස් දෙකෙන්ම ආවෙ අරුණයි වජිරයි තව ගෑනු ලමයෙකුයි විතරයි..අපේ පංතියෙන් රසිකයි, රංගනයි,ඉන්දිකයි, සරතුයි අපි තුන්දෙනයි විතරයි" කියමින් ඉන්දු රන්දී හා භාග්‍යා දෙස අත දිගු කලාය.
"ඉතිං කෝ උන් ටික?" ඩෙස් එකක් මත හිදගනිමින් මා ඇසුවෙමි.
"සෙට් එකටම බැරි වෙච්ච ෆිසික්ස් ප්‍රැක්ටිකල් ටිකක් තියෙනව කියල ගියා"
"එතකොට උඹල?"
"අපි මේ පේපර් එකක් කලා.., ඒක නෙවෙයි රොෂාන් මොකද පහුගිය දවස් ටිකේ ඉස්කෝලෙ නාවෙ? ගෙදරට වෙලා පාඩම් කලාද?"
"අනේ පල පල.. අපි ආව.උඹලනෙ ආවෙ නැත්තෙ."
"හරි! කවද්ද ආවෙ?"
"අපි හැම අගහරුවාදම එනවා.තොපි එකෙක්වත් එදාට නෑනෙ."
"අගහරුවාදයි බදාදයි විතරයි මං නැත්තෙ.අනිත් දවස් තුනේම එනවා."
"හා හා! ඒකෙන් කමක් නෑ.දැන් හම්බුනානෙ."
" ආ... අගහරුවාද විතරක් එන කෙනා අද මොකද එතකොට? අනික මේ අවේලාවෙ?"
"අනේ මංද බං.. උදේ අහරිද්දි එන්න ඕනි කියල හිතුන.ඉතිං ආව." .ඉදගෙන සිටි තැනින් බිමට බැස බිත්තිය අසල ඉන්දුලාගේ පේලියේ වූ පුටුවක් ගෙන හිදගතිමි.යකඩ පුටුවේ පිටු පස කකුල් දෙකට බර දී පුටුව බිත්තියට හේත්තු කරගත් විට වඩා සුවපහසු බවක් දැනෙන්නට විය.
"ඉන්දු .... බඩගිනියි බං.. උදේට කෑවෙත් නෑ.."
"ම්.....මගේ බත් එක උදේ පාන්දරම අපි කෑවනෙ.දවල්ට කන්න කියල රන්දිගෙ බත් එක තියාගත්ත.එහෙනම් දැන් ඒක කමු.ඉන්ටවල් එකටත් වැඩි වෙලාවක් නෑනෙ.."
"අපෝ....මෙච්චර කාලෙකට මූන බලල කතා කරල නැති මෙයා බත් එක දෙයිද.."වැඩි ගණනකට නොගෙන මා කියූවෙමි.ඇය පාසලට පැමිණි දිනයේ සිට මේ වන තෙක් මා සමග වචනයක් වත් කතා කර නැති අතර එහෙව් කෙනෙක් තමන්ගේ කෑම පාර්සලය මගේ බඩගින්න නිවන්නට දෙතැයි සිතිය නොහැක.
"ම්..හ් කන්න..." කෝමල සිනාවක් නගා ගත් ඇය බෑගයෙන් ගත් බත් පාර්සලය මට පෑවෑය.
"ආන්න හොද ලමයි...තැන්කූ වේවා..! ඉන්දු උඹලත් වරෙන් කන්න..."
"හා ඉන්න... අත හෝදගෙන එන්නම්.".ඉන්දු භාග්‍යා සමග පයිප්පය වෙත ගියාය.නිවෙසින් ගෙන ආ වතුර බෝතලයෙන් අත සෝදාගෙන පැමිණි රන්දී පංති කාමරයේ පසෙකට වී සිටියාය.
"මොකද කන්න අයිඩියා නැද්ද?"
"නෑහ්, අරගොල්ලො එනකන් හිටියෙ"
"උන් ආවම කොලේ තමයි කන්න වෙන්නෙ.විකාර නොකර පැත්තකින් සෙට් වෙයන්.."මගේ පෙරැත්ත කිරීම නිසා ඇය පැමිණ බත් කන්නට විය.
"මට හිතුනෙ රන්දිගෙ බත් එකේ මස් මාලු හෙම හොදට ඇති කියල.." මම විහිලුවට කීවෙමි.
"ඒ මොකද? " කුතුහලය පිරි දෑසින් ඇය මගේ දෙස බලාගෙන සිටී.
No comments:
Post a Comment