Tuesday, December 12, 2017

රන්දී - පියවර 12

මිතුරන් සමග පංති කාමරය වෙත යන අතරතුර අපේ මාතෘකාව වූයේ තම්බියාට  වූ අකරතැබ්බයයි.ප්‍රේමාලෝකය අරහං වී සිටි අපි හැම විටම කල්පනා කලේ ඒ සිදුවීම පිටින් දමා ප්‍රතිවාදීන් කීපදෙනෙකුගේ කන් රත් කරන්නටය.කතා බහ නිසා ලැබූ උත්තේජනයෙන් මා ඉදිරියට පැන රංගනට ඉලක්ක කර පා පහරක් ගැසුවේ එය නොවදින සීමාවේ ඔහු නොසිටි බැව් තහවුරු කරගෙනය.සංග්‍රාමයට දැන් සිටම පෙර පුහුණු වීම් කල යුතුය!
              චරාස්......!
දකුණූ කකුල මද දුරක් එසවෙද්දීම නැගුන හඩ නිසා පහර සම්පූර්ණ කරගන්නට හැකි වූයේ නැත.මිතුරන්ගේ හූ හඩ මැද දිව ගිය මං නතර වූයේ පංති කාමර වලට එපිටින් වූ පිරිමි වැසිකිලියක් තුලය.අගල් තුන හතරකට වඩා කලිසම ඉරී ගොස් ඇත.වැසිකිලි බිත්තියට කකුලක් තබාගෙන කලිසම සකසා ගන්නේ කෙසේ දැයි මා කල්පනා කරන අතරතුර මිතුරන් එකා දෙන්නාද පැමිණ මා සමග එක්විය.කිසිවෙකුටත් සිනහව නවතා ගත  නොහැක.
අනේ පණ්ඩිත බූරු රජෝ.... පුලුවන් මගුලක් කරන්න එපැයි  සිනහව මගහරිමින් වජිර දැනමුතුකම් දෙන්නට විය.
හූ.............................!!! 
මිතුරන් සමග එක්ව සිනා සෙනවා හැරෙන්නට මටද කල හැකි අන් දෙයක් නැත.
ගේම් වලට යන්න නෙවෙයි..උඹ දැන් ගෙදර යන්නෙ කොහොමද කියල කල්පනා කරපන්.යමක් හදිසියේ කල්පනා වූවකු  මෙන් සහන් විමසයි
පොඩ්ඩක් බලපං කවුරු හරි එකෙක් ක්‍රිකට් ප්‍රැක්ටිස් කරනවද කියලා..ඉන්නව නම් උගෙ ඇදුම දාගෙන ගිහින් තට්ටයට කියල මේක මහගෙන එන්න පුලුවන්
මට වෙන විකල්ප නැත.ඉරුණු කලිසමක් ඇද ගෙදර යාමටද නොහැකිය.
සහනුත් අරුණත් ගොස් ක්‍රිකට් පුහුණුවීම් සදහා පැමිණි සිසුවකුගේ පුහුණුවීම් සදහා අදිනු ලබන දිග කලිසම මා වෙත ලබා දී ඉරුණු කලිසම මසා ගන්නට තට්ටයාගේ ටේලර් සාප්පුවට ගියෝය.තට්ටයාගේ ටේලර් සාප්පුව අපට නුපුරුදු තැනක් නොවේ.පාසල් නිල ඇදුම් මසා ගන්නට හෝ වෙනත් ඇදුමක් මසා ගන්නට අවශ්‍ය වූ විට අප මෙන්ම නගරයේ බොහෝ දෙනෙකුගේ තේරීම වූයේ තට්ටයාගේ ටේලර් සාප්පුවයි.අඩු වශයෙන් සතියකට එක වතාවක් හෝ මිතුරන් සමග එතැනට ආ ගිය නිසා තට්ටයා සමග හිතවත්කමක් අපට තිබුණි.
මිතුරන් කලිසම මස්සවාගෙන එනතුරු ගොඩනැගිලි පිටුපසින් ගොස් ක්‍රිකට් ක්‍රිඩකයන් රැදී සිටි පංති කාමරය තුලට වී සිටියෙමි.
පාසල අවසානයේ අප බස් නැවතුමට එන විට සෆ්රාන් හා මිතුරන් ගොස් ගනුදෙනුව හමාර කරගෙන තිබුණි.එතැන අඩුම තරමේ පනහක් වත් ඉන්නට ඇත.කවුරුන් හෝ දහවලේදී මා මුහුණ දුන් සිද්ධිය ඔවුන්ට කියා තිබුණි.නිවසට යන තෙක් ඔවුන්ගේ මාතෘකාව වූයේ මගේ කලිසමයි.

************
එදිනට පසු මා නැවතත් පාසලට ගියේ විභාග ප්‍රවේශ පත්‍රය ලබා ගැනීමට පමණි.විභාග මානසිකත්වය නිසාදෝ එදින කිසිවෙකුත් දග වැඩ වෙත යොමු වූයේ නැත.ප්‍රවේශපත්‍ර ලබා ගත් පසු ගුරුවන්ට ආචාරකර අප සියලු දෙනා නිවෙස් වෙත පිටත් වූයේ පාඩම් වැඩ අනන්තවත් තිබූ නිසාවෙනි.
සහන්ගේ නිවසට නොගොස් නිවෙසට වී පාඩම් කරන්නට උත්සාහ කලත් එය අසාර්ථක බැව් සිතුණු නිසා මා නිතර මිතුරන් සමග සහන්ගේ නිවසට වී පාඩම් කරන්නට යොමු වුනෙමි.පාඩම් කරන දිනවලදී සහන්ගේ දෙමව්පියන් අප වෙනුවෙන් කල කැපකිරීම සුලුපටු නොවීය.අප සියලු දෙනාටම ආහාර සකස් කර දී පාඩම් කර අවසන් වන තුරු නිදිමත පලවා හරින්නට තේ සකසා දෙමින් සහන්ගේ අම්මාත් තාත්තාත් නිදි වරමින් සිටියහ.
විභාගය පැවැත්වෙන දිනය ආසන්න වන්නට මගේ හද ගැස්ම වැඩි විය.කොයිතරම් පාඩම් කලත් විශය කරුණු මතකයේ නොරැදෙන්නට වූයේ මගේ යටි සිත තුල විභාගයට තිබූ බිය නිසා විය යුතුය

Tuesday, November 28, 2017

ආඩම්බරේ........... ඕක රෝල් කරල අරන් ගහගනින් #කේ

දැන් ඉතිං පොඩියට බිස්නස් එකක් කර ගහන් හිටියට මමත් කලින් කඩයක් කඩයක් ගානෙ ගිය රෙප් කෙනෙක්නෙ.ඔය රෙපින් ජොබේ හොදම තත්වෙ උනේ  ලංකාවෙ සුප්‍රසිද්ද දුරකතන ජාලෙක ඉන්ටර්නෙට් සම්බන්ධව ලැබුණ රස්සාව.ඒ රස්සාව ලැබිල බලංගොඩ ශාඛාවට මං යද්දි එතන හිටි කිසි එකෙක් ට මගේ තරම් දැනුමක් තිබුණෙ  නෑ.මටත් තිබ්බෙ ඉගෙන ගත්ත දැනුමට වඩා එහෙන් මෙහෙන් අල්ල ගත්ත දැනුමක්. ඒ උනාට ඒක ගානට පෙලගස්ස ගන්න මං දැනන් හිටිය.ඉතිං මගේ ආගමනය අර ඔපීසියෙ එවුන්ට ලොකූ දෙයක් උනා.අපි ඉතිං හොදින් වැඩ කරන් ගියා.
ඔය ඔපීසියෙ මැනේජර් වෙලා හිටිය ගෑනු ලමය ඒ ඔපීසියෙ ම කෙනෙක් එක්ක සම්බන්ධයක් තිබුණ බව අපි හැමෝම දැනන් හිටිය.අපි කාටවත් ඒක රහසක් උනේ නෑ.ඉහල නිලධාරීන්ටවත්.මේ අතරෙ  ඒ යාලුව ලොකු මුදල් වංචාවකට අහුවෙන්න ගියා.හරියටම පැයක් ඇතුලත රුපියල් ලක්ෂයකට ආසන්න ගානක් දාල වංචාවක් වෙලා නෑ කියල පෙන්නුවෙ නැත්නම් අර යාලුවත් එයාට උදව් කරපු නිසා මැනේජර්ටත් ගෙදර යන්න වෙන දවසක් ආව.දැන් මැනේජර් තමන්ගෙ කණකර උකස් කරල ඉතිරි මුදල් හොයන්න දහ අතේ කෝල් කරන වෙලාව.මමත් ඔපීසියෙ.යාලුවට ඔය වැඩ කරන්න එපා කියල කොච්චර කිවුවත් ඌ ඒව ගණනකටවත් අරන් හිටපු මිනිහෙක් නෙවෙයි.කිවුවා නාහන ගුරුට ඕනි දෙයක් වෙච්චදෙන් කියල ඉන්න පුලුවන්කම තිබ්බත් බොහොම අසරණ වෙලා මැනේජර් සල්ලි ඉල්ලද්දි ඒකට පිටුපාන්න පුලුවන්කමක් මට තිබ්බෙ නෑ.මාසෙ ඉතුරු දවස් ටිකේ බයික් එකට පැට්‍රල් ගහන්න ඉතුරු කරන් හිටි සල්ලි තිබුණ බැංකු කාඩ් එකයි පින් නම්බර් එකයි දීල මං මගේ වැඩට ගියේ මට ඒ වෙලාවෙ කරන්න පුලුවන්කම තිබ්බ ලොකුම දේ ඒක නිසා.එකවුන්ට් එකේ ලොකූ ගානක් නොතිබ්බත් ඒ මං හම්බකරපු සල්ලි!
         පස්සෙ දවසක අනිත් අයගෙ සල්ලි ආපහු දෙද්දි මගේ සල්ලි එයාලට අමතක උනා.මං ඉතිං ඒ ගැන වැඩිය හිතන්න ගියෙ නෑ.කොහොමින් හරි පස්සෙ කාලෙක ඒ රස්සාවෙන් මං ඉල්ලා අස් උනා.ඔය කියපු මැනේජර් එයාගෙ සම්බන්දෙත් ඉවර කරන් රස්සාවෙන් අයින් උනා.අපේ සම්බන්ධයක් එතනින්නම අහවරයි.


ඔන්න ඉතිං රස්සාවෙන් අයින් වෙලා අවුරුදු 6කට විතර පස්සෙ මට සිද්ද වෙනව රත්නපුරේ තියෙන එක්තරා ලීසිං කොම්පැණියකට යන්න ලියවිල්ලක් අත්සන් කරන්න.ඒ ලීසිං කොම්පැණියෙ පිලිගැනීමේ නිලධාරිණිය තමයි අර මුලින් කිවුව මැනේජර්.කවුන්ටරේ ඉන්න  ගෑනු ලමයත් අපි  එක්ක වැඩකරපු කෙනෙක්.මගේ ගනු දෙනුව තිබ්බෙ බොරැල්ලෙ ශාඛාව එක්ක නිසා රත්නපුරේ ශාඛාවෙ මැනේජර් තමයි මුණ ගැහෙන්න උනේ.කන්ටැක්ට් එකක් පිට එතනට ගිය නිසා බොරැල්ලෙන් උපදෙස් අරන් කියපු දෙයක් කරනව ඇරෙන්න රත්නපුරේ අයට අලුතින්   කරන්න දෙයක් තිබ්බෙ නෑ.වැඩ ටික කරන් යද්දි මුදල් බදින්න කවුන්ටරේට ගිය මට කවුන්ටරේ හිටි එකී සැලකුවෙ සාමාන්‍ය ගනු දෙනු කාරෙක්ටත් අන්ත විදියට.අවුරුදු ගානකට කලින් එකම ඔෆිස් එකේ වැඩ කරද්දි තේ එකක් බිවුව නම් හොදයි කිවුවම තේ එකක් හදල දුන්නු එකී!
            ඒ වෙනස යකාට ගියදෙන් කියල ඉද්දි ගිණුමක් පටන් ගන්න අර කියපු පිලිගැනීමේ නිලධාරිනිය ගාවටත් යන්න සිද්ද වෙනව.එයා මං ගැන මෙලෝ දෙයක් නොදන්න පාට් එකෙන් විස්තර අහගෙන ලියාගත්ත.මට කලින් කියල තිබුණෙ ඔය කියන ගිණුමට රුපියල් 500ක් දැම්මම ඇති කියල.මේකි කියාපි 1000ක් ඕනිලු.මුන්ගෙ අමුතු සීන් එක නිසා එපා වෙලා තිබ්බ ඔරොප්පුවට එතන ඉදන්ම මැනේජර්ට කතා කරන්න මට ගටක් ආව.ඌ කියන්නෙම 1000ක් ඕනි කියල.500ට ගහගන්න කියලයැ.මං ඒක දීල ඉතුරු විස්තර ටිකත් අහගත්තම නෝන්ඩියට අර කෙල්ල කියාපි 
                               " අපිට එකවුන්ට් එකක් ඕපන් කරන්න 1000ක් දාන්නම වෙනව.වාරික ගෙවන්න ආවම 500ක් ආපහු ගන්න " කියල
ඒ වගේ හැතිරියන්ට නෝන්ඩි වෙන්න පුලුවන්යැ,
"නැති බැරි කාලෙ පෙට්‍රල් ගහගන්න ඉතුරු කරන් හිටි සල්ලි දන් දීපු මට රුපියල් 500 නෑ කියල හිගා කන්න වෙන්නෙ නෑ  "   කියල ඇස් දෙක දිහා බලන් ම කියල දැම්ම
මං හිතන්නෙ අරකිගෙ යට කලිසම තෙත් වෙන්න ඇති.ජීවිතේට එකට වැඩ කරපු, එකම බත් පත කාපු අපි මොන තත්ව වල හිටියත් මට නම් තවම එහෙම්මම තමයි.

ඔය කලුවට කැතට උසට ඉන්නෙ මං..අනිත් අය ඕනි නෑ :)

Monday, November 20, 2017

ඔන්න බලපියව් මහනායක පට්ටන්දර ටික රත් වෙන හැටි!

පංසලේ හාමුදුරුවො ගමේ වැඩිහිටි කීපදෙනෙක් එක්ක ගෙදරට වැඩිය.වෙලාව රෑ හතත් පහු වෙලා.අපි ඒත් කල්පනා කලේ අවුරුද්දකට සැරයක් පංසලට පූජ කරන වතා දානෙ දවසවත් අමතක වෙලාද කියල.අවුරුදු ගානකින් හාමුදුරු නමක් ගෙදරට වැඩල නැති නිසා පුටුවට එලන්න තියං හිටිය පිරුවටය අල්මාරියෙ අඩියටම ගිහින්.අත දාල ඒක ගොඩට ගනිද්දි විනාඩි දෙක තුනක් හිටගෙනම හාමුදුරුවො කාරණාව කියන්න පටන් අරන්.ඔලුවත් කසල දෙකට තුනට නැමිල සමාව ඉල්ලන මූඩ් එකෙන් මං පිරුවටය පුටුවල එළල හාමුදුරුවන්ට ඉද ගන්න ඉඩ හැදුව.උන්නානසෙ කියන්නෙ ඊලග පෝයට ගෙදර හැමෝම පංසල් එන්න කියල.මොකක්දෝ විශේෂ වැඩක් කෙරෙනවලු.හාමුදුරුවො ඒ කතාව කියද්දි මට කල්පනා උනේ පෝය නිවාඩුවට යාලුවො එක්ක දාගත්තු ට්‍රිප් එක.ෂැහ්!
         ගෙදරට ගොඩවෙච්ච වෙද මාම අම්මගෙන් පවුලේ විස්තර අහන් කොලයක් පුරව ගන්න අතරෙ හාමුදුරුවො මගෙන් විස්තර ඇහුව.බිස්නස්, රටේ තත්වෙ ගැන උන්නාන්සෙට මාර දැනුමක්නෙ තියෙන්නෙ.දැක්කම නම් බුදු බණෙන් එහා දෙයක් දැකල නෑ වගේ.හාමුදුරුවො පහු ගිය දවස් ටිකේම දවසට ගෙවල් දහය ගානෙ වැඩල ගමේ අයව පංසලට ගෙන්න ගන්න වැඩේ මහන්සි වෙලා කරගෙන යන ගමන්.මිනිස්සු රස්සා වලට ගියාම දවල් කාලෙ මුණගැහෙන්න අමාරු නිසා රෑ කාලෙ ගෙවල් වලට වැඩල තියෙන්නෙ.

            පෝය දවසෙ හාමුදුරුවො කියපු වෙලාවට පංසලට යද්දි ගමේ ගොඩක් අය තම තමන්ගෙ පවුල් වල අයත් එක්ක ඇවිත් හිටිය.අවුරුදු ගානකින් මුණ ගැහිච්ච සමහරු නිසා පංසලේ සද්දෙත් වැඩියි ටිකක්.බණ ශාලාව ලොකු කරල හදන්න යනව කියපු කාලෙ අපි හැමෝම හාමුදුරුවන්ට දොස් කිව්වෙ පෝය දවසට සිල් ගන්න එන විස්සක් තිහක් දාන්න මේ තරම් ලොකු බණ ශාලාවක් මොකටද කියල.ඒත් ගමේ අය එක වෙලාවට පංසලට ආවම අපේ කුණු කතා අහන් ලොකුවට හදල තිබ්බ ශාලාවත් ඉඩ මදි උනා.වැඩිහිටි පිරිස බණ ශාලාවට ඇතුල් කරල තරුණ අය එළි පහලියෙ තියෙන ගස් හෙවනෙන් වාඩි වෙලා බලන් හිටියෙ හාමුදුරුවො කරන්න යන විශේෂ වැඩේ මොකක්ද කියල.කිසි හදිසියක් නැතුව ඇවිත් හිටිය අයව පංච ශීලයෙ පිහිටවල දහම් පාසලේ ලමයි ටිකත් එකතු කරන් බෝධි පූජාවකුත් තියල ඉවර කරල හාමුදුරුවො එකතු කරන් හිටි ගෘහ මූලික ලැයිස්තුව ලකුණු කලේ එක එක්කෙනා නැගිට්ටුවල තහවුරු කරගෙනම.හුග දෙනෙක් ඇවිත් හිටියත් නාපු අයත් ඉන්නව කියල එතනදි තහවුරු කරගන්න පුලුවන් උනා.
                          හාමුදුරුවො බොහොම සාවධානව දේශනා කරන්න ගත්තෙ බුදු බණට එහා ගිය දෙයක්.

          මේක සිංහල බෞද්ධ රටක්.බුද්ධ ධර්මය කප්පරක් කල් රැදෙයි කියල මුතුන් මිත්තො ප්‍රාර්ථනා කරපු රටක්.තමන්ගෙ පණට වඩා උසස් කරල රැක ගත්තු පුණ්‍ය භූමියක්.ඒත් දැන් සිද්දවේගෙන යන වැඩපිලිවෙල නිසා අපට තව දුරටත් බෞද්ධ රටක් ඉතුරු වෙයි කියල හිතන්න අමාරුයි.මේ ගැන බොහොම ගැඹුරින් සාකච්ඡා කරපු අපේ මහා නායක හාමුදුරුවන් වහන්සේල මේ හැමෝටම පොදුවේ පණිවිඩයක් නිකුත් කරල තියෙනව.ඒ අනුව බොහොම වටිනා පිලිවෙලක් හරිගස්සල තියෙයි සම්බුද්ධ ශාසනයත් සිංහල ජාතියත් රැක ගන්න.
මින් මනත එක එක නිකායවල් සාම්ප්‍රදායකව තිබ්බට මුලු රටේම තියෙන පංසල් එක ට එකතු කරන් ඒවයෙන් පිං පිණිස එක් රැස් වෙන මුදල් මේ රටේ දුෂ්කර පලාත් වල තියෙන පංසල් වැඩි දියුණු කරන්නත් ඒ පංසල් ආශ්‍රිත ගම්මාන වල සිංහල බෞද්ධ ජනතාවගෙ සුභසාදනය වැඩි දියුණු කරන්නත් තමයි සූදානම.ඒ නිසා තම තමන්ගෙ ආදායම් වියදම් ගැන හරි හමන් විස්තරයක් මේ ඉස්සරහ ඉන්න අපේ දායක සභාවෙ මහැත්තැන්ලට දීල යනව හොදයි.අපි ඒ පෝරම ටික පුරවල මහනුවරට යවන්න උවමනායි.මේක උඹල රැක ගන්න වැඩක්.ඒ නිසා මේකට තමන්ට පුලුවන් උපරිමයෙන් සහයෝගෙ දෙන්න ඕනෑ.මෙච්චර වැදගත් වැඩකට සහයෝගෙ දෙන්ට බැරි එකෙක් ඉන්නව නම් බණකට දානෙකට පාංසකූලෙට හාමුදුරු නමක් වඩින එකක් නෑ කියලත් මතක් කරන්න ඕනි...හොදයි.අපේ දායක සභාවෙන් නම අඩගහද්දි ඉස්සරහට ඇවිත් තම තමන්ගෙ පවුලෙ විස්තර ඒ අයට දෙමු එහෙනම්.

කාගෙ උනත් මේ වැඩේ නම් හොදයි කියල අපි හැමෝම කතා උනේ.මාසෙකට එක දවසක් හරි ගමේ හැමෝම එක තැනකට එකතු වෙලා කතා බස් කරන එක වටින වැඩක්.හාමුදුරුවො අපිට ගෙවල් වලට යන්න අවසර දුන්නෙ ඔිනිකරන විස්තර ටික ගත්තට පස්සෙ.ඒකත් ඊලග පෝය දවසෙත් හවස නොවරදවාම පංසල් එන පොරොන්දුව පිට.

    ගමේ අය ඊලග පෝය දවසෙත් පංසලට ගියේ හාමුදුරුවො කියපු වැඩපිලිවෙල ගැන ඇතිවෙච්ච විශ්වාසෙට වඩා උන්නාන්සෙල අඩු තරමෙ පාංසකූලෙකටවත් වැඩියෙ නැතොත් කියන බයට.ආගමික වතාවත් ඉවර කරල කලින් දවසෙ වගේ ලොකු හාමුදුරුවො රට ජාතිය ගැන ඇග හිරිගඩු පිපෙන විදියෙ කතාවක් කලේ.ඒ මහා ජාතිය අපේම වරදින් නැති වෙලා යන ඉක්මණත් පැහැදිලි කරල දුන්න.මත් පැන්, සිගරට්, අයුතු සම්බන්ධතා, නිසා අපි වලපල්ලට යන විදිය තේරුම් කලේ උදාහරණත් එක්කම.හාමුදුරුවො මේ ගැන කතා කරන්නෙ හරිම ආකර්ෂණීය විදියට.යකෝ කලින් මෙහෙම බණ කිවුව නම් අපි මෙලහට මාර්ග ඵලත් ලබාගෙන.
    අපේ මිනිස්සු දියුණු වෙන්න නම් අපේ මුදල් පුලුවන් හැම වෙලාවකම අපේම මිනිස්සුන්ට යන විදියට වැඩ කරන්න කිවුවම නම් නිහඩව අහන් හිටි මිනිස්සුන්ගෙන් නිකන්ම සද්දයක් ආව.ඇත්ත තමයි.සිංහල කඩේකට ගියාම මුදලාලිල කතා කරන්නෙ හරියට අපි බලෙන් බඩු ගෙනියන්න ආව වගේනෙ.මිනිස්සුන්ගෙන් මතු වෙච්ච ඒ කාරණාව ලොකු හාමුදුරුවො කෙලින්ම යොමු කලේ සභාවෙ හිටි කඩ හිමියො ඔක්කොමලව නැගිට්ටුවල එයාලගෙ මූණටම.ඒ වැඩෙන් පස්සෙ නම් අපේ අය හොදින් වැඩේ කරන්න පුරුදු උනා.තේ ටිකක් බොන්නත් මුස්ලිම් කඩේට රිංගපු අපි ටිකක් එහායින් තියෙන සිංහල කඩේට ගිහින් හැලප කාල කහට බොන්න පටන් ගත්ත.

මාස දෙක තුන යද්දි පෝය දවස කියන්නෙ සිංහල මිනිස්සු නොයෙක් දේවල් ගැන දැනුවත් වෙන දවසක් වෙන්න ගත්ත.මේ අතරෙදි වෙච්ච තවත් අරුම පුදුම දෙයක් තමයි ළමයි තුන්දෙනෙක් ඉන්න කිරිබණ්ඩෙ මාමට මාසිකව සහනාධාර මුදලක් අනුමත වෙලා කියන හාමුදුරුවො පෝය දවසකදි දැනුම් දීපු එක.රුපියල් දහ දාහක්.මාසෙ ගානෙම.හැබැයි උන්දැට ගිනි වතුර බොන්න තහනම්.ඒ තමයි කොන්දේසිය.දායක සභාවෙන් ඒ ගැන හොයල බලල ලොකු හාමුදුරුවන්ට හැම මාසෙම දැනුම් දෙන්න ඕනි.වැඩේ සුපිරි.


ලොකු හාමුදුරුවරු පාව්ච්චි කරපු සැප වාහන වෙනුවට සරලව ගමන් පහසුකම් සපය ගන්න වාහනයක් ගන්න තරම් උන්නාන්සෙල  නිහතමානී උනේ මේ වැඩසටහනේ ප්‍රථිපලයක් විදියට.අපි හැමවෙලේම සිංහල කඩ හොයන්න ගත්ත.මත් පැන් සිගරට් වලින් ඈත් උනා.රටට ජාතියට වින කටින දේවල් ගැන සාමූහිකව සාකච්චා කරල සාමූහික තීරණ ගන්න උනා.



කොහොමද ඒක.පොඩි චූන් එකක් එනව නේද? ඕක තමයි තම්බින්ගෙ තියරිය.උන්ගෙ ලොක්කො මොකටද කැමතියි කියන්නෙ, මුලු රටේම තම්බි ඒකට කැමතියි.පල්ලිය තමයි උන්ගෙ යාන්ත්‍රෙණ්.අපි අපේ රට ජාතිය වල පල්ලට යනව කියල කොයි තරම් දැගලුවත් වැඩක් නෑ.අවංක. හරියට කෙරෙන වැඩපිලිවෙලක් නැත්නම්.සම්මජ්ජාතියකට අපේ නිකායන් වලට බෙදිල ඉන්න සංඝයා වහන්සේල රට ගැන හිතල එක තැනකට එයි කියල හිතන්න එපා.උන්වහන්සේල කවදාකවත් බෙන්ස් කාර් වලින් මහපොලවට බහින්න කැමති නෑ.ඊනියා සහජීවනේට අවුලක් වෙයි කියල කට අරින්න කැමති නෑ.ඒ අතින් අපේ ගම් වල පංසල් හරි පව්.

    සියලු සත්වයෝ නිදුක් වේවා ! නීරෝගී වේවා! සුවපත් වේවා! කියාගෙන නෑසූ කන් ව ඉමු ඉතිං.අපිට තියෙන මහ ජාතිය කියන ලේබලේ තව අවුරුදු විස්සකට කලින් ගැලවුනු දාට හැමෝටම තේරෙයි.අපිව ඒ නරා වලට තල්ලු කරන් යන දේශපාලන අධිකාරියේ සියල්ලන්ටම හෙණ ගෙඩි සදහා අධිපත් කවුරුන් හෝ බලවේගයක් වේ නම්,එහි බැල්ම යහමින් ලැබේවා.

Thursday, November 16, 2017

අපි


කවුරු හරි මගෙන් ඇහුවොත් ලංකාවෙ දේශපාලනේ මං වැඩි හොඳක් දකින්නේ නැත්තෙ ඇයි කියල මට සරලවම දෙන්න තියෙන උත්තරේ මුන්ට ගොඩක් දේවල් වලට කිසි සැලසුමක් නෑ කියන එක.ඒ සියලු ආණ්ඩුත් හරි මේකත් හරි.මෙයාලට රටේ පහල ස්ථර වල ඉන්න මිනිස්සු ගැන මෙලෝ වගක් නෑ.උන් කන්නෙ අඳින්නෙ කොහොමද කියල වගක් නෑ.ආණ්ඩුව  ගන්න  කාලෙ වී වැඩියි කියල ගුවන්තොටුපලෙත් වී දාපු  රටක් අපි.වී නිශ්පාදනය වැඩි නිසා කුඹුරු වල අතිරේක භෝග වවන්න කියල උපදෙස් දුන්නෙ කන්න කීපයකට කලින්.අවුරුදු ගානක් දේශපාලන වේදිකා වල රස මාතෘකාවක් වෙච්චි පොහොර සහනාධාරය මුදලින් ගෙවන්න තීරණය කරලත් වැඩි කාලයක් නෑ.නමුත් මේ සියලු සලසුම් පුස් වෙලා.මාසයකට මෙට්‍රික් ටොන් ලක්ෂ ගානක් පිටරටින් හාල් ගෙන්න වෙලා.පොල් ගෙඩියක මිල රුපියල් 100 පන්නන්න ඔන්න මෙන්න.මෙහෙම වෙන්නෙ ඇයි?
 සරලවම අපිට සැලසුම් නෑ.අපේ රටේ තියෙන මුලු කුඹුරු ඉඩම් ප්‍රමාණය තවම අස්වද්දන්නෙ නෑ.රජයක් කරන්න ඕනි කුඹුරු ඉඩම් ගොඩ කරල වෙන ඉදිකිරිීම් කරන්න ඉඩ සලසන එක නෙවෙයි.පුලුවන් තරම් සහයෝගය දීල සම්පූර්ණයෙන් වගා කරන එක.අස්වැන්න අපේ පරිභෝජනයට වැඩියි නම් අපනයනය කරන්න පුලුවන් මට්ටමේ නිශ්පාදනයක් කරල විදේශ විනිමය හොයන එක.පොල් වල තත්වයත් මීට නොදෙවෙනියි.විශේෂයෙන් පොල් ඉඩම් කට්ටි කරල විකිණීම නිසා නිශ්පාදනය පහල බැහැල.අවශ්‍ය තරමට තොග නැති වුනු ගමන් මිල ඉහල යන එක සරලයි.පොල් ඉඩම් වෙනත් සංවර්ධන කටයුතු වලට යොදා ගන්නව නම් අහිමි වෙන පොල් අස්වැන්න ලබා ගන්න වැඩපිලිවෙලක් තියෙන්න ඕනි.අඩු කාලයකින් පීදෙන ප්‍රෙභ්ද නිශ්පාදනය කරල පොදු ජනතාව අතරෙ නොමිලේ බැරි නම් සහන මිලකට හරි බෙදා හරින්න රජයට පුලුවන්කම තියෙන්න ඕනි.ඒ වගෙම දැනුවත් කිරීමේ යාන්ත්‍රණයක් හදන්න ඕනි.රජයේ මාධ්‍ය ආයතන හරියට ක්‍රියාත්මක කලා නම් ඒ ඕනවටත් වැඩියි.රජයක් පත් කරන්නෙ ඒ වගේ සරල වැඩ ටිකවත් නියම වෙලාවට හරි විදියට කරන්න.ඒ සහනයවත් නැතුව ලතැවෙන අපි හරි පව්

Saturday, October 28, 2017

ස්පාඤ්ඤය - කැටලෝනියාව හා අපි

අපි හරි අමුතු රටක් බව අමුතුවෙන් කියන්නට උවමනා නැත.බලය නැති තැන ජාත්‍යාලය දෝරෙ ගලන මිනිස්සුන්ට බලය ලැබුණ දවසට මොකක්දෝ ලෙඩක් හැදී පෙර තිබූ ජාත්‍යාලයට හෙණ ගසා කොහෙන්දෝ ගෙනත් ඔලු ගෙඩිය උඩට අතාරින මහා බහුසෘත කමක් ආරූඩ වෙන්නේය. ඊට පස්සේ උන් හිතන්නේ ලංකාවේ උතුරුකරේ ඉන්න එවුන්ට කන්න අදින්න ලැබෙන එකට රටේ අනිත් තැන් වල ඉන්න එවුන් ඉරිසියාවේ මැරෙන්න හදන බවය.උන්ට තියෙන නරකම දේවල් ප්‍රෙයා්ජනයට දී ඉස්තරම්ම දේවල් අපි ලග තියාගන්නවා වගේ ලයින් එකක්ය.කොටින්ම කියතොත් රටේ අනිත් එවුන්ට , විශේෂයෙන් සිංහල බෞද්ධ එවුන්ට හතර මහ නිධානය ලැබිලා කියාය.ඉතිං දෙමළ ජනයාගේ ප්‍රශ්නයට විසදුම් හොයන්නට උන් මහන්සි වන්නේය.හරි හමං ආදායමක් නැතිව හම්බ කරන සොච්චමෙනුත් බදු පිට බදු ගෙවන රට වැසියන්‍ෙ නොමැරී ඉන්නේ කොහොමදැයි උන්ට හාවක් හූවක් නැත.දෙමලුන්ට විසදුමක් නොදී අනිත් ඒවා කොහොම කරන්ටද!
                            ජාත්‍යාලය පෙන්නාගෙන රැල්ල හැදුවාට කිසිම එකෙක්ට පාලනයට එන්නට බැරි නිසා හක්කට බුදු රැස් තියාගෙන බොක්කේ දඩ මස් හංගා ගන්නට නිකන්ම සිද්ද වන්නේය.බලය ලැබුණාට පසු දඩ මස් දිරවන්නට පටන් ගත් විට විරේක කලද නවතා ගන්නට බැරි බව උන්ට තේරෙන්නේ නැත.තේරුණත් ඉන් එහා දෙයක් කරන්නට ජාත්‍යන්තරය කියනා කුම්මැහියන් ඉඩ දේන්නේද නැත.
                                                  ඔය ජාත්‍යන්තරය කියන එවුන් හිතාගෙන ඉන්නේ යුරෝපාකරේ රටවල් වල තරම් මිනිස්සුන්ට තියෙන නිදහස සමෘද්ධිය අනිත් රටවලට ගෑවෙන්නට වත් නැති තරම් කියාය.ඉතිං උන්  අපේ බෙල්ලෙන් අල්ලාගෙන මිරිකද්දී අපිට තවම මැරුණේ නැතැයි කියා සංතෝස විය යුතුය.උන්ට අපි හොදින් ඉන්නට හැදුවාට වැඩක් වෙන්නේ නැත.උන්  කියන හොදේ තියෙන්නට ඕනිය.එහෙම බැරිනම් මොන අයියාත් ගෙදර ගොස් කුඹුරක් කරන් ජීවත් වෙන්නට ලෑස්ති විය යුතුය.සල්ලිකාර ජාත්‍යන්තරේ ඔහොම්මය!
                           යුරෝපයේ රට්ටුන්ටත් උතුරේ දෙමලුන්ට ප්‍රශ්නයක් තියෙන බව කවුරුන් හෝ කියා ඇත.එය එසේ නොවෙතිය කියන්නට කොච්චර හැදුවත් උන්ට ඒවා අලින්ට වැයූ වීනා වගේය.ඉතිං ඒ ගැටලුව නිමන්නට නම් උතුරේ ඉන්න අයට කැමති දෙයක් කර ගන්නට නිදහස දිය යුතුය.හෙන ගහන්නට උන්ට කල්පනා වෙන්නේ ඒවාය.අපේ අයියලාද තමන්ගේ කොටස නියමිත කාලෙටත් කලින් ඉවර කරන්නට පුදුම උවමනාවක් ඇති වන්නේය.පාර්ලිමේන්තුවේ සාපෙල පේල් වෙලා තියෙන උන් විභාගය ගොඩ දාගන්නට මේ තරම් කැප උනා නම් උන් මෙලහකට කැම්පස් වලින් උපාදිත් අරගෙනය.(ඒත් තාමත් අපේ පාර්ලිමේන්තුවේ සාපෙල අසමත් උන් 94ක් ඉන්නවා කියා අමතක කරන්න ) උන්ට උවමනා උතුරු පලාතත් නැගෙනහිරත් එකතු කර අලුත් පලාතක් හදා දෙමලුන්ට සාධාරණය ඉෂ්ට කරන්නටය.කවදා හරි උන් මේ රටෙන් කෑල්ලක් අල්ලාගෙන අලුත් රටක් හදා ගන්නට පාර කපා දෙන්නටය.
                   දැන් මාතෘකාව ස්පාඤ්ඤය!! ඒ රටේ තියෙන්නේත් අපේ රටේ පලාත් සභා වගේ පොඩි ලයින් එකක් ය.ව්‍යවස්ථාවෙන්ම හදා දුන්නු බලතල තියන් ඒ ඒ ඒකක වල ගොයියලා සැපෙන් සනීපෙන් මෙච්චර කල් ජීවත් උනේය.යටින් ගිය පුංච් පුංචි හිත් අමාප කම් වලත්ත කම් නැත්තේම නැති උනත් වැඩ් ගානට ගලාගෙන ගියේය.යටින් තිබුණ පුංචි අමනාපකම් උඩුදුවා ගොහින් ස්පාඤ්ඤයේ සමෘද්ධිමත්ම කැටලෝනියා පලාතේ උදවිය ට තමන් වෙනම රටක පුතීලා කියා හදුන්වා දෙන්නට අයිඩියා පාරක් වැඩ කරන්නේ ඔය අතරේය.ව්‍යවස්ථාවෙන් තමන්ට ලැබී තිබුණ ලබු ගෙඩි ටික නිසා උන් ඊයේ අලුත් රටක් යැයි කියා ගත්තේය.ප්‍රජාතන්තරේට හුගාක් කැමති ජාතියන්තරේ කැටලෝනියා පුරවැසියන් සාදරයෙන් පිළිගනියි කියා මට කල්පනා වෙන්නේ ඔය අතරේය.ඒ අයියලා අපිට දීපු ටෝක්ස් හැටියට මෙලහකට රටවල් එකසිය අනූවක විතර තානාපති කාර්යාල දාන්නට කැටලෝනියාවේ පෝලිම් තියෙන්නට උවමනාය.ඒ උනාට සිද්ධ උනේ වෙනමම සීන් කොන් එකක්ය.ට්‍රම්ප් ලොක්කා ස්පාඤ්ඤයට සහය පල කලේය.ස්පාඤ්ඤය කැටලෝනියා පාර්ලිමේන්තුව විසිරුවා හැරියේය.දැන් ස්පාඤ්ඤ විශේෂ බලකාය කැටලොනියාවට පිටත් කර යවන්නේය.හදිසියේවත් ස්පාඤ්ඤය ඇතුලේ වෙන රටක් හදන්නට දෙන්නේම නෑ වගේය.ලගක හිටියා නම් අම්මපල්ලා කියා මරියානෝ රාජයි ලොක්කා මගේ අතට උගේ අතින් ගසා පොරොන්දු වන්නට තිබුණේය.උන්ට එහෙම කරන්නට බලයක් ලැබුණේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ලබ්බක් හන්දා නොව ව්‍යවස්ථාවේ ප්‍රතිපාදන තිබ්බ නිසාය.එහෙම එකක් නොතිබුණා නම් මේ දවස් ටිකේ ස්පාඤ්ඤ කැටලෝනියා යුද්ධයක් බලමින් පොර ටෝක් ටිකක් ඉෂු කරන්නට අපිට වාසනාව ලැබෙන්නට තිබුණේය.
    දැන් ආයෙත් ලංකාවට!! අපේ ගොයියෝ ද අලුත් ව්‍යවස්තාවක් හදන්නට පුදුම විදියට දත කන්නේය.අනේ අපිට නම් ඕක හැදුවා කියා බඩ පිරෙන්නේ නැත.හතරවටේ ණය වෙලා තියෙන ණය ටිකෙන් රුපියලක්වත් අඩුවෙන්නේ ද නැත.ඒ උනාට දැන් ලංකාවේ තියෙන ලොකුම කේස් එක ඕකය.අපේ අයටත් උවමනා අර දෙමල අයියලාට තමන් විසින් තමන්ව පාලනය කොරන මොකක්දා් අටමගලකින් උන්ගෙ ප්‍රශ්නය විසදා දෙන්නටය.ඉතිං මධ්‍යම ආණ්ඩුවට තියෙන බලතල ටික ඕසෙට බෙදා දෙන්නට ලොකු ලොකු යෝජනා ගෙනෙන්නේය.අන්තිමට උනුත් අර එකෙක් වලි කකා දිනාගන්නට බැරුව මඩ වලක අවසන් ගමන් ගිය ඊලාම් රාජ්ජය ප්‍රකාශ කලෝතින් අපිට වෙන්නේ අතීසාර වෙච්ච දවසට පුපට මැහුම් දැම්මා වාගේ ඉන්නටය.

 ඒ උනාට අපේ ජනාධිපති උත්තමය.හ: ස්පාඤ්ඤෙ වගේ නෙවෙයි.රට බෙදෙන කිසි දෙයක් කරන්නට දෙන්නෙ නෑ කියල දහ අතේ දිව්රනව.ඒ මදිවට අගමැති මහත්තය.උන්දැ ඊට එහා.රට බෙදන්නට දෙන්නෙම නෑ කියන්නෙ.යකෝ සම්පන්දන් ගොයියත් කියනව එකම රටක් මිස වෙන එකක් නම් එපාමයි කියල.
             මේ මුන්ගෙ බොරු කෙහෙල්මල් නෙ.කොරහෙ කිඹුල්ලු දකිනව.රෙද්ද!

කාටවත් කියනව හෙම නෙමෙයි.මේ පොඩි එකා කටකහනවට කියෝපුව ඒ තරම් ගණන් ගන්න දෙයක් නෑ අායිබොං

Thursday, October 19, 2017

රන්දී - පියවර 11

"ප්‍රොමිස් අනේ.. මොනව උනත් අපි හොද යාලුවොනෙ.යාලුවන්ගෙ දේවල් යාලුවො එක්ක කතා කරන්නෙ නැතුව වෙන කා එක්ක කතා කරන්නද..."
ඉන්දුගේ කතාව එක අතකට නිවැරදිය.අනවශ්‍ය දේවල් ඔලුව තුල පුරවා ගත් විට අවශ්‍ය දේවල් දමා ගැනීමට නොහැකිය.එනිසා අසා සිටීමෙන් ඉන්දුලාට කිසි වැඩක් නොවෙතත් මගේ කතාවට මුල පිරුවෙමි.

"දන්නවනෙ ඉන්දු අපේ තාත්ත තීන්ත බාස්.තාත්තගෙ පඩියෙන් තමයි අපි හතර දෙනාම ජීවත් වෙන්නෙ.ඒත් ඉතිං තාත්තට හැමදාම වැඩ හම්බවෙන්නෙ නෑනෙ.අපෙ ආච්චියි සීයයි මැරුණට පස්සෙ තාත්තට මහ ගේ අයිති උනා.මහ කිවුවට ඒක බොහොම පුංචි ගෙයක්.වැටිල ඉන්න තැනක් තිබ්බට අනිත් දේවලුත් සම්පූර්ණ වෙන්න එපැයි ජීවිතේ හොද වෙන්න.තාත්තට වැඩ නැති දවස් වලට අපේ වියදම් වලට මාර ගේමක් ගහන්න ඕනි.සමහර දවස් වල ක්ලාස් පීස් ගෙවන්නෙ වත්තෙ හැදෙන කෙසෙල් කැනක් එළවලු ටිකක් විකුනල.නෑදෑයො කියල ඉන්න එවුන්ගෙන් සත පහක වැඩක් නෑ.ඕව නිසා හොදට ඉගෙන ගන්න පුලුවන් අක්ක එකපාරක් උසස් පෙල ලියල රස්සාවක් හොයා ගත්ත."
    "මේව දැන දැනම මං තවත් ඉගෙන ගන්න වියදම් කරන එක මගේ හිතට පුදුම අවුලක් තියෙන්නෙ.මේ දේවල් තුෂාරයට ගයානයට කියලවත් හිත නිදහස් කරගන්න මං ට්‍රයි කලේ නෑ.උන් උනත් මගේ දිහා අසරණෙක් දිහා බලනවට මං කැමති නෑ..."
මං ඔහේ කියවාගෙන ගියෙමි.අඩු තරමේ පැය බාගයක් වත් මං එසේ කියවන්නට ඇත.ඉන් පසු කාලයක් පුරා පුපුරු ගසමින් හිත තුල තිබූ සියලු දේ රන්දීටත් ඉන්දුටත් රහසක් නොවීය

"එතකොට අක්ක දැන් මොකක්ද කරන ජොබ් එක?"   
 මගේ කතාවට මොහොතක් වික්ෂිප්ත වී සිටි රන්දී විමසුවාය
"ටවුමෙ පොත් කඩේක වැඩ කරන්නෙ.පලවෙනි පාර රිසල්ට් එකෙන් උනත් එයාට හොද ජොබ් එකකට යා ගන්න පුලුවන්.ඒත් ඒ වෙනකන් කීයක් හරි හම්බකරන්න ඕනි කියල එයා වැඩට යනව.හම්බෙන පඩියෙන් එයාගෙ වියදමට අරන් මටත් කීයක් හරි දීල ඉතුරු වෙන්නෙ කීය උනත් අම්මගෙ අතට ගෙනත් දෙනව වියදමට.ඒත් අම්ම සතයක් වත් වියදම් නොකර අපිට බෑන්ක් එකවුන්ට් හදල ඒවට සල්ලි දානව.කවදාම හරි දවසක ඕනි වෙයි කියල."

"මට මේව උඹලට කියන්න ලැජ්ජ නෑ.කාටවත් මගේ ප්‍රශ්න නොකිය ඉන්න හිතං හිටියට ඒ දේවල් කාට හරි කියල හිත නිදහස් කරගන්න එක ඊට වැඩිය හොදයි.අපේ අම්ම අපිව ජීවත් කරවන්න දගලන හැටි දැක්කම මට මේ හැම දේම දමල ගහල ගිහිං රස්සාවක් කරන්න හිතෙනව.උදේ පාන්දරම ඇහැරගෙන තාත්ත එක්කඑකතඅ වෙලා කඩයප්පං හදල කඩ ගානෙ හිගින් විකුණගෙන එන ඒ දෙන්න අපිට කවදාකවත් අඩුපාඩුවක් තිබ්බෙ නෑ.එයාල නොකෑවත් මටයි අක්කටයි කන්න දුන්න.මට ඒව ඉවසන් ඉන්න බෑ.අපි වෙනුවෙන් අම්මයි තාත්තයි විදින දුක ඇත්තට ම මට දරා ගන්න අමාරුයි."
                          "උඹල මේව ඇහුවම පුදුම හිතෙයි.හරියට පරණ නවකතාවක් වගේ කියල.ඒත් තවම එහෙම මිනිස්සු ඉන්නව."
       "මට පලවෙනි පාරෙන් ගොඩ යන්න පුලුවන් වෙයි කියල මං හිතන්නෙ නෑ.කොහොමටත් ඒකට වග කියන්න ඕකි මමම තමයි.මෙච්චර කට්ටක් කාල මාව ඉස්කෝලෙ යවන පංති යවන අම්මයි තාත්තවයි  අමතක කරල පහු ගිය කාලෙ පිස්සු නටපු හන්ද විභාගෙ ෆේල් උනාම මට මැරෙන්න හිතෙයි...."

"ඔයාලට ගොඩ යන්න තියෙන්නෙ ඔයාගෙ ඉගෙනීමෙන්ම තමයි රොෂාන්.ගොඩදාගනින්..ඔයිට වඩා කට්ට කාපු  එවුන් දැන් හොද තැන් වල ඉන්නෙ උන් කාපු කටු වලින් පාඩම් ඉගෙනගෙන ජීවිතේ හදාගත්තු නිසා."
   "මැරෙනව කියල නිකන් කියනකොට නම් ඒක හරි සරලයි රොෂාන්... ඒත් උවමනා උනත් උඹට එහෙම මැරෙන්න බෑ.අපි ඉපදිච්ච මේ පොලවට ණයයි බං.උ‍ඹේ දෙමව්පියන්ට අක්කට යාලුවන්ට මේ රටට පුලුවන් විදියට යුතුකම් ඉෂ්ට කරපු දවසට විතරයි ඔයා‍ෙගෙ ජීවිතේ ගැන තීරණයක් ගන්න ඔයාට අයිතියක් තියෙන්නෙ. එදාට උඹට මැරෙන්න ඕනි කියල හිතුනොත් මැරියන්...හැබැයි එතකන් උඹ ජීවත් වෙන්න ඕනි!"

ඉන්දුගේ වදන් බොහෝ වේලාවක් මා කල්පනාවේ ගිල්වීමට සමත් විය.

එතැන් පටන් මගේ හිත හැදෙන්නට ඉන්දූත් රන්දීත් බොහෝ දේ කියූවත් ඒ එකක් වත්  හිත ආසන්නයෙන් වත් ගියා දැයි විශ්වාස නැත.
විවේක කාලය සදහා සීනුව නාද කල පසු පරික්ෂණ සදහා විද්‍යාගාරය වෙත ගොස් සිටි මිතුරන් අපසු පැමිණියෝය.එතැන් පටන් මම ඔවුන් සමග ක්‍රිකට් ගැසුවෙමි.ක්‍රීඩාව අවසානයේදී පයිප්පය අසල අපි හැම දොනාම පොරකන්නට වූයේ දහඩිය සෝදා ගන්නටය.ඉඩ ලද සැනින් අවශ්‍යතාවය සපුරා ගත් මා පසෙකට වුනෙමි.මිතුරන්ද හිසේ සිට ගලාගෙන ආ දහදිය සෝදාගෙන මා අසලට පැමිණියේය.

"ඒයි හුඩා.... දන්නවද වැඩක්???"
 අරුණ බැරෑරුම් කමක් ආරූඩ කර ගනිමින් පවසන්නේ ව්‍යාජ දෙයක් නොවන බව අත්දැකීමෙන්ම අප දැනන් සිටියෙමු.
"මොකක්ද බං?"

"තම්බියගෙ කෙල්ලට ප්‍රේමාලෝකෙ එකෙක් කෝචොක් පාරක් දාලලු."

වාණිජ අංශයෙන් ඉගෙනුම ලැබූ සෆ්රාස් ට කවුරුත් කීවේ තම්බියා කියාය.අපේ පාසල තිබූ නගරයේම පිහිටා තිබූ සහෝදර පාසලකට ප්‍රේමාලෝකය යැයි නම පටබැදී තිබුණේ සැබෑ නම මදක් වෙනස් කරමිනි.කිසි දිනයක එම පාසලේ සැබෑ නම භාවිත නොකල අප  එය හැදින්වූයේ ප්‍රේමාලෝකය නමිනි.
"මොකද කරන්නෙ? අදම ගේමක් දෙනවද ඌට?"
පෞද්ගලික තරහක් නැතත් මට ප්‍රේමාලෝකයේ ඉගෙන ගන්නා උන් වහ කදුරු මෙන් වූයේ විදුහල් දෙක අතර තිබූ තරගය නිසා ය.එය භෞතිකව පෙනෙන්නට තිබූ තරගයක් නොවුනත් අධ්‍යාපනයෙන් හෝ ක්‍රිඩාවෙන් අප අභිබවා නොයන තැනට අප හැම විටම කටයුතු කලෙමු.එනිසා සිසුන් අතර සෑම විටම සීතල තරගයක් ඇති වී තිබුණි.
"මොන කතාද ඔන්න කොමස් එකයි ආට් එකයි දැනටම රෙඩි."    සහන්ද කතාවට හවුල් විය.
"අපරාදෙ බං.. අද අපේ කට්ටියත් නෑ.... මුලු සයන්ස් එකටම ඉන්නෙ අපි ටික දෙනා විතරයි...මොනව කරන්නද ඉතිං..යමං හවසට"
මගේ කතාව සියලු දෙනා හිස සලා අනුමත කලෝය.

Monday, October 9, 2017

Paraviyangala- belihul oya (ආදර කන්ද)





මේ අපේ පලවෙනි කෑම්පින් අත්දැකීම.ඇවිදින්න යන්න, කෑම්පින් කරන්න ගොඩාක් ආසාවෙන් හිටියට ඒක හැමදාම කල් ගිය හීනයක්.ඒත් දවසක් වාහන වහන ටෙන්ට් විකුණම්න් පාරෙ ගිය මනුස්සෙක් නිසා ඒ හීනෙට පාර එළි උනා.මමයි අයියයි ක්ෂණිකව ගත්තු තීරණයක් නිසා ඒ ටෙන්ට් එක සල්ලි වලට ගත්ත.සැලකිය යුතු ඉඩක් හදා ගන්න ඒ හොදටම ඇති.ටෙන්ට් එක ගත්තට කෑම්පින් කරන්න යන්න තැනක් වත් කෑම්පින් කරන මොකක් හරි පිලිවෙලක්වත් අපි දැනන් හිටියෙ නෑ.නමුත් වෙන ඕන දෙයකට සූදානමින් හරියටම සතියකුත් දවස් දෙකකින් උදා වෙන්න තිබ්බ ඔක්තෝම්බර් 4 වෙනිද බෙලිහුල්ඔය ආදර කන්ද නගින්න අපි එකග උනා.එකතු කරගන්න පුලුවන් උන පිරිස 6 දෙනයි.

                                           (පරවියන්ගල  කදු යාය -  උසේ පිලිවෙලින් යා යුතුයි)

   පිටත් වෙන්න කලින් ආදර කන්ද ගැන හොයාගන්න පුලුවන් උන විස්තර ප්‍රමාණය අල්පයි.බෙලිහුල්ඔය කැම්පස් එක ලගට යනකන් අපේ ගමන පටන් ගන්න ඕන කොතනින්ද කියලවත් අපි දැනන් හිටියෙ නෑ.එක අතකට ඒක හොදයි.කෑම්පින් වලට අලුත් අපිට බින්දුවෙ ඉදන් හැම දේම ඉගෙන ගන්න පුලුවන් උනා.ඊලග ගමන සැලසුම් කරන්න ඒ අත්දැකීම් ඕනවටත් වඩා.කොහොම උනත් පේරාදෙණිය කැම්පස් එකට හන්තාන වගේ සබරගමුව කැම්පස් එකේ අයට තියෙන්නෙ ආදර කන්ද හෙවත් පරවියන්ගල. 
                          සබරෙ ගිය කොල්ලෙක් නම් මේ ආදර කන්ද එක වතාවකට වඩා නැගල තියෙන එක ස්තිරයි.ඒ තරමට සබරෙ කොල්ලො ආදර කන්ද එක්ක සම්බන්ධයි.පරවියන්ගලට ආදර කන්ද කියල නම වැටෙන්නත් සබරගමුව කැම්පස් එක හේතු වෙලා.ජූනියර් බැජ් එක ඇවිත් ටික දවසකට පස්සෙ ජ්‍යෙශ්ඨ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යා වො අලුත් අය මේ කන්ද නගින්න උනන්දු කරන එක සම්ප්‍රදායක්.ඉතිං තමන්ගෙ බැජ් එකේම හිත ගත්තු ගෑනු ලමෙක් ඉන්න පිරිමි ලමෙකුට මේ කදු තරණය තමන්ගෙ හැගීම් ප්‍රකාශ කරන්න හොදම අවස්ථාව.බොහෝ වෙලාවට මේ දුශ්කර කදු තරණයට සහය වෙලා කන්දෙන් බහින්නෙ ප්‍රේමවන්තයො වෙලා කියන එක ප්‍රසිද්ද කතාවක්.ඉතිං එහෙම තැනකට පරවියන්ගල කියනවට වඩා ආදර කන්ද කියල නම් කරන එක උචිතයි කියල ඒ අය හිතන්න ඇති.
             ගමන පිටත් වෙන්න කලින් අපි ඕනි කරයි කියල හිතුනු දේවල් ලිස්ට් එකක් ගහන් ඒ දේවල් එකතු කලා.ගෙවල් වලින් සපයා ගන්න බැරි දේවල් මුදල් එකතු කරල මිලදී ගත්ත.එහෙම ගත්තු ආහාර ද්‍රව්‍ය ඇරෙන්න අනිත් හැම දෙයක්ම වගේ නැවත පාවිච්චි කරන්න පුලුවන් දේවල්.

*ගල් අගුරු පැකට් එකක් (පින්න හෝ වර්ෂාව නිසා දර අවුලන්න බැරි උනොත් කෑම සකස් කර ගැනීමට)
*නයිලෝන් ලණු (ටෙන්ට් එක අටව ගන්නත් හදිසියකදි පාවිච්චි කරන්නත් )
*ඉටි රෙද්දක් (අතර මග වර්ෂාවක් ඇති උනොත් ඒ වෙනුවෙනුත් නිදාගනිද්දි බිමට එලන්නත්)
*සාස්පානක්
*මූලික ප්‍රථමාදාර (පෙනඩෝල්,පිරිටන්,සිද්ධාලේප,පුලුන්, වෙලුම් පටි, තුවාල සදහා දමන බෙහෙත් )
*කල්තබා ගතහැකි පාන් 
*ක්ෂණික නූඩ්ල්ස් පැකට් කීපයක් ( ගමන් සගයො එක් අයෙක්ට එක බැගින්)
*ලයිටරයක් (මේ වගේ ගමනකට ගිනිපෙට්ටි කිසිම විදියකට ගැලපෙන්නෙ නෑ)
*Nescafe 3 in 1 පැකට් කීපයක්.
*මදුරු කොයිල් එකක්
*චීස් 
*තක්කාලි ගෙඩි කීපයකුත් සමග ලොකු ලූණු ගෙඩි කීපයක්
*මීට් බෝල් ටින් එකක්
*පොලිතින් කවර කීපයක්
*භූමිතෙල් භාගයක්
*අගල් 6 පරාල ඇණ 10ක්


මේ පොදු භාණ්ඩ ලයිස්තුවට අමතරව තම තමන් වෙනුවෙන්
*අත් දිග ටී ෂර්ට් එකක්
*සපත්තු ජෝඩුවක්
*වතුර බෝතලයක්, කෝප්පයක්,පිගානක්
*තොප්පියක් 
*පිහියක් (අනිවාර්යය නෑ)
ඇතුලුව සුදුසුයි කියල හිතෙන  දේවල්

තම තමන් සූදානම් කරගන්න අවශ්‍යයි කියල හිතෙන දේවල් සූදානම් කර ගන්න කියල අපි 6 දෙනාවම කලින් දැනුවත් කලා.ගමනට බිස්කට් වැනි සරල ආහාර ගමන් සගයො ගෙනත් තිබුණා.ඒ වගෙම දහවල් ආහාර  තම තමන්ගෙ නිවෙස් වලින් අරන් යන්න තීරණය කලා.
සියලුම දේවල් බෑග් වලට බෙදාගෙන අපි බෙලිහුල්ඔය කැම්පස් හන්දියට එහෙමත් නැත්නම් පඹහින්න හන්දියට යද්දි දවල් 12ට විතර ඇති කොළඹ බදුල්ල මාර්ගයෙ යන බස් රථයකින් හරි බලංගොඩට ඇවිත් එතැනින් පඹහින්න බස් එකක නැගල උනත් පඹහින්න හන්දියට යන්න පුලුවන්.එහෙමත් නැත්තන් කොච්චියෙන් හපුතලේට ඇවිත් කොළඹ හෝ බලංගොඩ බස් එකක නැගල පඹහින්න හන්දියෙන් බැහැගන්න පුලුවන්.
                                          හන්දියෙ හිටපු මිත්‍ර යෙක් ගෙන් පාර අහන් නමෝ විත්තියෙන් අපි ගමන පටන් ගත්ත.කැම්පස් එකට හැරෙන තැන තියෙන ඔරලෝසු කණුව ලග ඉදන් ප්‍රධාන පාරෙ බදුල්ල දෙසට මීටර 400කට ආසන්න දුරක් ගියාම වැලමිට වංගුවත් එක්ක වම් පැත්තෙන් ඉහලට යන පාර තමයි කදු මුදුනට යන්න තියෙන ප්‍රධානතම පාර.කොන්ක්‍රීට් ගල් කුට්ටි අල්ලා සකස් කරල තියෙන නිසා පාර සොයා ගන්න එක පහසුයි.අතුරු පාරට හැරුන තැන ඉදන්ම කන්දකට දුවන පාරක් කියල දැනෙන තරමට යන්න තිබුණු පාර කන්දක ස්වභාවයක් ගන්නෙ.කොන්ක්‍රිට් ගල් අල්ලල සකස් කරපු පාර මීටර දෙසීයකට ආසන්න දුරක් යද්දි ඉවර වෙලා එතැන ඉදන් පස් සහිත පාර පටන් ගන්නව.ඒ වගෙම පාරෙ පලලත් ත්‍රි රෝද රථයක පලලට වඩා අඩු වෙන්න පටන් ගන්නව.පාරෙන් හැරෙන්න තැනක් නැති නිසා කරන්න තියෙන්නෙ කෙලින්ම ගමනේ යන්න විතරයි.
                   ගම අවසන් වෙනවත් එක්ක අඩි පාර හැරෙන්නෙ වනගත ප්‍රදේශයකට. අඩි පාරක් උනත් කලු ගල් අතුරල කාලෙකට කලින් හොදින් තියෙන්න ඇති කියල හිතෙන තරමට නෂ්ටාවශේෂ තැනින් තැන ඉතුරුවෙලා තියෙනව.පඹහින්න මංසන්දියෙ ඉදන් කිලෝමීටරයකට ආසන්න දුරක් යද්දි අපි ලග තිබ්බ වතුර බොහොමයක් ඉවර වෙලා.මේ වගෙ ගමන් ගිහින් නැති නිසා ඇතිවෙච්ච මහන්සියට අපි ඉදිරිය ගැන නොහිතම ලග තිබුණු වතුර බොන ගමන් ඇවිද්දෙ.කොහොම නමුත් මේ වනගත මාර්ගය අවසන් වෙන්නෙ කාලෙකට කලින් ආරණ්‍ය සේනාසනයක් විදියට තිබුණු විශාල ගල් පව්වක් ලගින්.එතැනට කොළඹ බදුල්ල ප්‍රධාන පාරෙ ඉදන් කිලෝ මීටර එක හමාරක් විතර.අවාසනාවකට මීට අවුරුදු එක හමාරකට විතර කලින් ඇති වෙච්ච පරවින්ගල නාය යෑම නිසා ආරණ්‍ය සම්පූර්ණයෙන්ම විනාස වෙලා ඉවරයි.නාය නිසා ගසාගෙන ආපු පස් තට්ටුවට එතැන අඩි 20ක් විතර යට වෙලා.ගලේ ගල් කටාරම දැන් තියෙන්නෙ අතින් අල්ලන මට්ටමෙන්.
                                                                    ආරණ්‍යය තිබූු තැන
         
  ඇතිවෙච්ච මහන්සිය නිසා අපි ආරණ්‍ය තිබුණු තැන නැවතිලා ටිකක් විවේක ගත්ත.එතන තියෙන පිරිසිදු වතුර පාර අපේ හිස් වෙච්ච වතුර බෝතල් පුරව ගන්න උපකාර කලා.ගෙවල් වලින් අරන් අපු දවල් කෑම කන්නත් එතන ඉතාම හොදයි.
            ආරණ්‍ය ලග තියෙන පයිනස් කැලෑවෙන් තමයි හරියටම ගමන පටන් ගන්නෙ.පැහැදිලිව තියෙන අඩි පාර නිසා පාර හොයා ගන්න මහන්සි වෙන්න උවමනා නෑ.ගලා යන දොළ පාරෙන් එගොඩ උනාම පයිනස් කැලේ මැදින් දල බෑවුමක් නගින්න සිද්ද වෙනව.වේලිච්ච පයිනස් කොල අඩි පාරට වැටිල තියෙන නිසා තරමක ලිස්සන ගතියක් තියෙනව.ඒ පුංචි කදු ගැටේ නැග්ගම ගමන ඒ තරම් අමාරු නෑ.පයිනස් හෙවනෙ යන්න තියෙන නිසා අමුතු සුවදකුත් එක්ක හුලං සද්දෙ හොදින් අහන්න පුලුවන්.මීටර 300කින් විතර පයිනස් කැලේ ඉවර වෙනව.ඉන් පස්සෙ තියෙන්නෙ පොලව පුරා වැවුන පුංචි තණ වර්ගයක් විතරයි.අතරින් පතර පයින් ගස් කීපයක් තිබුණත් හෙවණක් වෙන්න ප්‍රමාණවත් නෑ.
        මෙනැත ඉදන් ඊලග සම බිම මුණගැහෙන්නෙ මීටර 400කට වඩා වැඩි දුෂ්කර, ලිස්සන සුලු අඩි පාරක්. දැඩි බෑවුමක් සහිත ඒ දුෂ්කර මාර්ගය ගෙවා දාන්න සෑහෙන වතුර ප්‍රමාණයක් උවමනා වෙනව.ඒ වගෙම කිසි හෙවනක් නැති නිසා මේ විවෘත තණ බිම තරණය කරන්න ඉර අවරට ගිය හැන්දෑවක් හෝ උදේ පාන්දර මිසක් දවල් 10 හවස 3 අතර කාලය නම් කිසි විදියකින් ගැලපෙන්නෙ නෑ.නුපුරුදු කාරයො වෙච්ච අපිට මේ දුෂ්කර මාර්ගයෙ යන්න කකුල් දෙක වගෙම අත් දෙකත් උපකාර උනා.
                                          පලමු ප්‍රධාන තැනිි බිම ට කලින් හමුවන දුෂ්කර බෑවුුම

                 දුෂ්කර ගමන අවසානයෙ තැනි බිම දකිද්දි දැනෙන්නෙ නිවන් ගියා වගේ.එතන කූඩාරම් කීපයක් අටව ගන්න ඕනවටත් වඩා ඉඩ තියෙනව.තැනි බිමට එපිටින් තියෙන පුංචි කැලෑ රොද ඇතුලෙ උනත් ඒ ඉඩ කඩ  ඉතිරි වෙලා තියෙනව.මහා නාය ගිය පාර මේ තැනි බිමට ඉතාම ආසන්නයෙ තියෙන නිසා කෑම්පින් කරන අයට අවශ්‍ය වතුර සපයා ගන්න හරි ලේසියි.විශාල ගස් ගල් පෙරලගෙන පහලට ගිය වතුර පාර අඩි විස්සකට වඩා ගැඹුරු කාණුවක් හදාගෙන ගිහින්.තවමත් ඒ කාණුව මැදින් නාය යන්න කලින් ගලා ගිය පුංචි දිය පාර ගලාගෙන යනව.
          ගමන් මලු තැනි බිමේ තියල අපි හැමෝම දිව්වෙ වතුර හොයාගෙන.ඒ තරම් විඩාවක් දැනෙන්නෙ ගමනෙ දුෂ්කර කම නිසාමයි.නාය ගිහින් විනාස වෙච්ච දොළ පාර මැදින් මොනවත් ම සිද්ද නොවුන ගානට තවමත් වතුර පාර ගලාගෙන යනව.අතිශයින් නොකැලැල් සීතල වතුර දෝතින්ම අරන් බඩ පිරෙනකන් අපි බිව්ව.ඒ සැනසීම හරි අමුතු හැගීමක්.ඇති වෙනකන් වතුර බීල අත පය හෝද ගත්තම හරි අමාරුවෙන් කන්ද නැගගෙන ආව මහන්සිය යටපත් උනා.නාය යෑමත් එක්ක දොල පාර දෙපැත්තෙ තිබුණු මහා ගස් ඇඹරිලා දෙකඩ කැඩිල තිබුණ.කෑම හදාගන්නත් ආරක්ෂාවට ගිනි මැලයක් ගහන්නත් ඇති තරම් දර ඉවුරු දෙපැත්තෙන් ගන්න පුලුවන්.ඒ දර ටික තව අවුරුදු ගානක් කදවුරු බදින්න උදව් වෙයි.මේ ගැන නොදැන අතට අහුවෙන දර ටිකත් උස්සගෙන අමාරුවෙන් කන්ද නැග්ග අපිට නිධානයක් වගේ තිබ්බ දර ගොඩ දැක්කම අපි ගැනම දුක හිතුන.
                  ඇති තරම් වතුර බීල බෝතල් වලටත් පුරවගෙන අපි බෑග් තියපු තැනට ගිහින් මුලින්ම කලේ තේ එකක් හදපු එක.නෙස්කැෆේ අරන ගියාට ඒක ඒ තරම් සාර්ථක උනේ නෑ.ඒ නිසා සීනි ටිකකුත් එක්ක ටී බෑග් ටිකක් අරන් යන එක තමයි හොදම දේ.ඉන් පස්සෙ අදුර වැටෙන්න කලින් කූඩාරම අටව ගන්න අපිට පුලුවන් උනා.කඹයක් එක්ක නයිලෝන් ලණුවක් අරන් ගිය නිසා කූඩාරම අටව ගන්න ඒ හැටි වෙලාවක් ගියෙ නෑ.ඒ වගෙම පරාල ඇණ ටික කූඩාරම අටව ගන්න ගොඩක් උපකාර උනා.
               කූඩාරම සකස් කර ගත්තට පස්සෙ අරන් ගිය භූමි තෙල් කූඩාරම වටේ ට විසිරෙව්වෙ අපේ ආරක්ෂාවට.සර්පයො උනුහුම තියෙන තැන් වලට ඇදෙනව කියල දැනන් හිටිය නිසා ඒ තර්ජනය වලක්ව ගන්න කරන්න පුලුවන් හොදම ප්‍රතිකාරෙ විදියට භූමි තෙල් යොදා ගත්ත. අපි ටික දෙනෙක් දාඩිය සෝදා හරින අතරෙ තවත් අය අපට අවශ්‍ය කරපු දර එකතු කලා.ඒ සියල්ලම සූදානම් කර ගනිද්දි රාත්‍රිය උදා වෙලා.රාත්‍රී කෑම වේල සූදානම් කරන්න තරම් කාලය ගත වෙලා නොතිබුණ නිසා පරිසරයෙ සුන්දරත්වය විදින්න අපට කාලයක් ලැබුණ.
                        පුංචි විදුලි බුබුලු දහස් ගාණක් දැල්වෙන බලංගොඩ නිම්නය අතිශයින් සුන්දරව පරවියන්ගල කන්දෙ කදවුරු භූමිය අසලට පේනව.පහලින් පෙනෙන සබරගමු විශ්ව විද්‍යාලය පැහැදිලිව අදුන ගන්න පුලුවන්.සීතල හුලං රැල්ලත් එක්ක ඇගට දැනෙන සනීපය විස්තර කරන්න බැරි තරම්.අවට සුන්දරත්වය ඇති තරම් විදපු අපි රාත්‍රී ආහාරය සකස් කලා.රෑ වේල මීට් බෝල් සමග පාන්!
                          වනසතුන්ගෙන් ආරක්ෂා වෙන්නත් ආලෝකය ලබා ගන්නත් කූඩාරමට මදක් එපිටින් විශාල ගිනි මැලයක් දල්වපු අපි නිදි මත එනකන් ආගිය තොරතුරු කතා බස් කරමින් කාඩ් සෙල්ලම් කලා.කාඩ් සෙල්ලමෙන් පස්සෙ රාත්‍රි යෙ විදින්න වෙන සීතටත් සූදානමෙන් අපි නිදාගත්ත.කූඩාරමක් ඇතුලෙ රැය පහන් කරන පලවෙනි දවස නිසා මහන්සියක් දැනුනත් ක්ෂණික නින්දක් ලගා උනේ නෑ.නොකැලැල් පිරිසිදු වාතාශ්‍රය  විදගනිමින් රාත්‍රි යේ පරිසරයට ඇහුන් කන් දෙන එකෙන් ආත්මයම සුවපත් වෙනව.
            පහුවෙනිද පාන්දරින්ම අවදි වෙච්ච අපි ඉර උදාව හරි අපූරුවට විද ගත්ත.එතැනින් පස්සෙ වතුර බෝතල් කීපයක් පමණක් ගත්තු අපි පරවියන්ගල මුදුනට යන ක්‍රියාන්විතය පටන් ගත්ත.පටන් ගත්තු තැන ඉදන්ම දල කන්දක් තරණය කරන්නට සිදු වන නිසා ගමන වෙහෙසකරයි.ඒ වගෙම දැඩි හිරු රැස් වැටෙන්න කලින් කදු මුදුනට යන ගමන පටන් ගන්න එක පහසුවක්.පැය දෙකකට ආසන්න ගමනකින් පස්සෙ අපි කදු මුදුනට ලගා උනා.ඒ චමත්කාරය විස්තර කරනවට වඩා දෑහින් බලාගන්න ලැබීම වාසනාවක්.ඇති තරම් ඒ දර්ශනය විදගත්තු අපි හැකි ඉක්මණින් කදවුරු භූමියට ආපසු එන්න පිටත් උනා.
         කදවුරු භූමියට ආ ගමන් අපි උදෑසන ආහාරය ලෑස්ති කලා.නූඩ්ල්ස් සමග නෙස්කැෆේ අපේ බඩගින්නට පිහිට උනා.ඒ වගෙම ශරීර කෘත්‍ය සදහා ජල පහරෙන් එපිට කැලෑ රොද  උපකාර උනා.එතැනින් පස්සෙ අති තරම් වතුර පුරව ගත්තු අපි ඉර මුදුන් වෙන්න කලින් ආපහු පිටත් උනා.අතර මගදි අපි ඉතුරු කරන් හිටිය පාන් චීස් ලූණු එක්ක තක්කාලි දාල සැන්ඩ්විච් හැදුව.ඒ නිසා බඩගින්න වදයක් උනේ නෑ කොයි වෙලාවකවත්.ආපහු එන ගමනෙදි ත් ආරණ්‍යය තිබුණු තැන මහන්සිය නිවාගන්න ටිකක් නැවතුනු අපි කන්ද නගින්න ගිය වෙලාවෙන බාගයක් ගතවෙද්දි ආපහු ආව.


සැයු
*පරවියන්ගල කාලගුණය ක්ෂණිකව වෙනස් වෙන සුලු නිසා වැස්ස/ සීතල ආදියට සූදානම් වෙලා යන්න
*දැඩි සුලං නිසා ගමනේ සුන්දරත්වය නැති වෙන්න පුලුවන්
*අනවශ්‍ය බඩු නිසා ගමන අපහසු වෙන්න පුලුවන්.ඒ නිසා අත්‍යවශ්‍ය දේ පමණක් අරන් යන්න
*වර්ෂා කාලයක් නම් කරුණාකර කදු තරණය අතහරින්න
*අධික වියලි කාලගුණය සහිත දින වල කදු යාය අවට මිනිසුන් විසින් කන්ද ගිනි තබන නිසා ඒ ගැන අතිශයින් සැලකිලිමත් වෙන්න
*ඔබ රැගෙන යන කිසි දෙයක් ඒ නොකැලැල් පරිසරයේ කොටසක් නොවන නිසා ගෙන යන සියලු දේ නැවත රැගෙන එන්න



චමත්කාරය තෙවැනි ඇසින්
https://www.facebook.com/profile.php?id=100009890866988&sk=photos&collection_token=100009890866988%3A2305272732%3A69&set=a.507436236262734&type=3&pnref=story

Friday, September 29, 2017

රන්දී - පියවර 10

"නෑ ඉතිං ඩොක්ටර් කියල ගහපු අලුත්ම කාර් එකක ඉස්කෝලෙ එන කෙනෙක් අපි වගේ සාමාන්‍ය විදියට කන බොන කෙනෙක් වෙන්න බෑනේ.."
"රන්දී මොනාද මූ කියන්නෙ..." යි අසමින් ම ඉන්දූ භාග්‍යා සමග පැමිණ අපට එක් වූවාය.
"මගේ බත් එකේ මස් මාලු නැත්තෙ ඇයි අහනව ..."
 දරුවකු තම මව්ට උත්තර බදින්නාක් මෙන් රන්දී ඉන්දුට උත්තර දුන්නාය
"රොෂාන් මෙයාගෙ බත් එකේ මස් මාලු බලාපොරොත්තු වෙන්න එපා.එයා වෙජිටේරියන්..." භාග්‍යා මා නොදන්නා දෙයක් කීවාය.
"ඇත්තෝ නොකති.. නැත්තෝ දුක් වෙති! "
මගේ කතාව නිසා සිනහව නවතා ගත නොහැකි වූ යෙහෙලියන්ගේ කෑම හිර නොවුනේ වාසනාවකටය.
බඩ පිරෙන්නට බත් කෑ පසු ඔවුන්ට පෙර පයිපය වෙත ගොස් වතුර බිව්වෙමි.විද්‍යාගාරයේ සිටි මිතුරන් පංති කාමරයට එන තුරු කරන්නට වෙනත්  දෙයක් නොවූ නිසා පංතියේ කොනක තිබූ පුටුවක් වෙත ගොස් තවත් පුටුවක් උඩින් කකුල් දෙක තබා ගෙන දෑස පියා ගතිමි.ප්‍රමාණවත් නින්දක් නොලැබීම වඩ වඩාත් දැනෙන්නට වූයේ ආහාර ගැනීමෙන් පසුය.
 යෙහෙලියන් සමග පයිප්පය වෙත ගිය ඉන්දූ ඔවුන් සමග මා අසලට පැමිණියේ පාඩම් වැඩ කෙසේ වෙතත් ඕපා දූප කතාවකට විය යුතුය.
"මොකද කල්පනාව?" මගේ පසෙකින් ඉන්දු පුටුවකට බර විය.
"මොනවත් නෑ ඉන්දූ...., ටිකක් නිදි මතයි වගේ ...ඊයෙ නිදාගද්දි ටිකක් පරක්කු උනා.."
"ඉන්දූ..., මම ලයිබ්‍රියට ගිහින් එන්නම් .. ගත්ත පොත තවම දෙන්න බැරි උනා "යි කියමින් භාග්‍යා පුස්ථකාලයට ගියාය...
"රොෂාන්....., ඔයා ඉන්න මූඩ් එක නම් එච්චර හොද එකක් නෙවෙයි..මොකක් හරි අවුලක්ද...?"
"මොකෝ එහෙම ඇහුවෙ..?"
"නෑ නිකන්... මට මූන දැක්කම එහෙම හිතුනා..."
"අනේ පලයං මොඩියේ ....මට එහෙම අවුලක් නෑ.."
"හා හා පිස්සු ආතෙක් නෙ ඔයා..!. ප්‍රශ්නයක් තියෙයි නම් කාට හරි කියල හිත නිදහස් කර ගන්න.. ප්‍රශ්න තියාගෙන එග්සෑම් කරන්න බෑනෙ..."
"හ්ම්  .. ප්‍රශ්නයක් තිබ්බොත් කියන්නම්කෝ..."
එතැන් පටන් රන්දීත් ඉන්දූත් තොර තෝංචියක් නැතිව කියවන්නට පටන් ගත්තෝය.ඔවුන්ට කියවන්නට ඇත්නම් වෙන මොනවත් අවශ්‍ය නැති සෙයකි!
"මං ආව එකෙන් උඹලගෙ වැඩේ බකල් උනා නේද?... මං ලයිබ්‍රියට ගිහින් අරුන් ටික ආවම මේ පැත්තට එන්නම්කො.."
 පුස්ථකාලයට යෑමට අවශ්‍යතාවය නොතිබුණත් යෙහෙලියන්ගේ වැඩ මා නිසා අතපසු වන්නට දිය යුතු නැතැයි සිතූ නිසා පංති කාමරයෙන් ඉවතට යන්නට නැගී සිටියෙමි.
"අනේ නෑ.. අපිත් කම්මැලිකමේ හිටියෙ..." ඉන්දු මගේ ගමනට එරෙහි වූවාය.
"මං ප්‍රශ්නයක්ද කියල අහපු එකට හිත රිදුනද?"
"පිස්සුද ඉන්දී.. "
"එහෙනම් මෙතන ඉන්න... අපිට දැන් මොනවත් වැඩක් නෑ.."
"හහ්.. මාව නවත්ත ගත්තොත් නම් ජාතක පොත දිගෑර ගත්ත වගේ වෙයි නංගී....."
"ඒකට කමක් නෑ.... කොහෙවත් නොයා මෙහෙ ඉන්නව!"
ඉන්දුගේ පෙරැත්තය නිසා පංති කාමරයෙන් ඉවතට යන අදහස වෙනස් කරන්නට මට සිදුවිය.

"ඒක නෙවෙයි රොෂාන්..දවසක් ඔයා අර කියනව කියපු කතාව අද කියනවද? ඔයාගෙ ජීවිත කතාව?"
"ම්....එව්ව කියන්න බෑ... ඕව අහල උඹල මං දිහා අමුතු විදියට බලයි.අනිත් එක ඒක ඇහුව කියල ඇති වැඩකුත් නෑනෙ"

"බලන්න හරි නොබලන්න හරි ඔය කතාව කියන්න එපෑ.. නේද රන්දී..."
"එව්ව රාජ්‍ය රහස්.!.. උඹල දහ අතේ දිව්රන්න ඕනි රහස් රකිනව කියල" 
මගේ කතාව නිසා ඉන්දූගෙත් රන්දීගෙත් සිනාව දෙගොඩ තලා යන්නට විය.කෙතරම් ඇවටිලි කලත් මගේ ප්‍රශ්න ඔවුන්ට නොකීමට මං ස්ථිර කරගෙන සිටියද අවුල් ජාලයක්ව පැවති සිතුවිලි නිරවුල් කර ගන්නට උවමනාවක් නොතිබුණාම නොවේ

Monday, September 25, 2017

රන්දී - පියවර 9

පාසැල් යෑම අගහරුවාදාවට පමණක් සීමා වීමත් සමග ජීවිතය තව තවත් යාන්ත්‍රික වන්නට විය.සති අග ටියුෂන් පන්ති වලටත් සතියේ දින දෙකක් සහන්ගේ නිවසටත් වී පාඩම් කටයුතු කරන්නට මා පුරුදු උනෙමි.සහන්ගේ නිවසට නොගිය දිනවලදී නිවෙසට වී පාඩම් වලට සිත යොමු කලෙමි.නමුත්  පාඩම් කරන්නට කරන්නට මගේ දැනුම ඉතා ප්‍රාථමික බව මට දැනෙන්නට විය.එනිසා සමහර දින වලදී අලුයම වන තෙක් පාඩම් කටයුතු කරන්නට සිත දිරි දුන්නේය.
            එසේ පාඩම් කටයුතු සිදු කල දිනෙක මා නින්දට යන විට හිරු උදාවන්නට තිබුණේ හෝරාවකට මදක් වැඩි කාලයක් පමණකි.නමුත් කුමක් හෝ හේතුවක් නිසා උදෑසන අට වන විට මාගේ නින්ද අවසන් විය.ඇහැරුණු වෙලාවේ සිටම පාසැල් යෑමේ අදහස සිත තුල වැඩෙන්නට වූ නිසා සැනෙන් සූදානම් වී පාසල අසලට ගියෙමි.පාසලේ පියලුම පංති කාමර වල ඉගැන්වීම් කටයුතු සිදු වූ නිසා කිසිදු ශිෂ්‍යයකු එළිමහනේ දක්නට සිටියේ නැත.අවේලාවේ ප්‍රධාන ගේට්ටුවෙන් පාසලට ඇතුලු උවහොත් ගුරුවරුන්ගේ ක්ෂණීක අවධානයට ලක් වීමට ඉඩ ඇති බව තේරුණු නිසා පාසල පිටුපස කම්බි වැටෙන් ඇතුලු වීමට මම තීරණය කලෙමි.සිකුරිටි අයියා කට කොණකින් සිනා සීගෙන ගේට්ටුව අසලට ආ මුත් මම අනෙක් පසින් පැමිණෙන බව සන් කර ඉක්මණ් වුනෙමි.
         කරදරයකින් තොරව කම්බි වැටෙන් රින්ගා ගත් මා උස් ගොඩනැගිලි සියල්ල පසු කරමින් ගොස් ජීව  විද්‍යා පංති කාමරයට ලගා වුනෙමි.අවධානමකින් තොරව ඇතුල් විය හැකි පහසුම පංති කාමරය එය වූ අතර දහ තුන ශ්‍රේණියේ විවෘතව තිබුණේද එය නිසා මම එතුලට ගියෙමි.

"හානේ...රොෂාන් හුග කාලෙකින් දැක්කෙ..කොහොමද ඉතිං? " ඒ ඉන්දුය
"අවුලක් නෑ ඉතිං.. කෝ අපේ කට්ටිය? එකෙක්වත් ඇවිත් නැද්ද?"
"මැත්ස් ක්ලාස් දෙකෙන්ම ආවෙ අරුණයි වජිරයි තව ගෑනු ලමයෙකුයි විතරයි..අපේ පංතියෙන් රසිකයි, රංගනයි,ඉන්දිකයි, සරතුයි අපි තුන්දෙනයි විතරයි"   කියමින් ඉන්දු රන්දී හා භාග්‍යා දෙස අත දිගු කලාය.

"ඉතිං කෝ උන් ටික?" ඩෙස් එකක් මත හිදගනිමින් මා ඇසුවෙමි.
"සෙට් එකටම බැරි වෙච්ච ෆිසික්ස් ප්‍රැක්ටිකල් ටිකක් තියෙනව කියල ගියා"
"එතකොට උඹල?"
"අපි මේ පේපර් එකක් කලා.., ඒක නෙවෙයි රොෂාන් මොකද පහුගිය දවස් ටිකේ ඉස්කෝලෙ නාවෙ? ගෙදරට වෙලා පාඩම් කලාද?"
"අනේ පල පල.. අපි ආව.උඹලනෙ ආවෙ නැත්තෙ."
"හරි! කවද්ද ආවෙ?"
"අපි හැම අගහරුවාදම එනවා.තොපි එකෙක්වත් එදාට නෑනෙ."
"අගහරුවාදයි බදාදයි විතරයි මං නැත්තෙ.අනිත් දවස් තුනේම එනවා."
"හා හා! ඒකෙන් කමක් නෑ.දැන් හම්බුනානෙ."
" ආ... අගහරුවාද විතරක් එන කෙනා අද මොකද  එතකොට? අනික මේ අවේලාවෙ?"
"අනේ මංද බං.. උදේ අහරිද්දි එන්න ඕනි කියල හිතුන.ඉතිං ආව."  .
ඉදගෙන සිටි තැනින් බිමට බැස බිත්තිය අසල ඉන්දුලාගේ පේලියේ වූ පුටුවක් ගෙන හිදගතිමි.යකඩ පුටුවේ පිටු පස කකුල් දෙකට බර දී පුටුව බිත්තියට හේත්තු කරගත් විට වඩා සුවපහසු බවක් දැනෙන්නට විය.
"ඉන්දු .... බඩගිනියි බං.. උදේට කෑවෙත් නෑ.."
"ම්.....මගේ බත් එක උදේ පාන්දරම අපි කෑවනෙ.දවල්ට කන්න කියල රන්දිගෙ බත් එක තියාගත්ත.එහෙනම් දැන් ඒක කමු.ඉන්ටවල් එකටත් වැඩි වෙලාවක් නෑනෙ.."
"අපෝ....මෙච්චර කාලෙකට මූන බලල කතා කරල නැති මෙයා බත් එක දෙයිද.."
වැඩි ගණනකට නොගෙන මා කියූවෙමි.ඇය පාසලට පැමිණි දිනයේ සිට මේ වන තෙක් මා සමග වචනයක් වත් කතා කර නැති අතර එහෙව් කෙනෙක් තමන්ගේ කෑම පාර්සලය මගේ බඩගින්න නිවන්නට දෙතැයි සිතිය නොහැක.
"ම්..හ් කන්න..."  කෝමල සිනාවක් නගා ගත් ඇය බෑගයෙන් ගත් බත් පාර්සලය මට පෑවෑය.
"ආන්න හොද ලමයි...තැන්කූ වේවා..! ඉන්දු උඹලත් වරෙන් කන්න..."
"හා ඉන්න... අත හෝදගෙන එන්නම්.".
 ඉන්දු භාග්‍යා සමග පයිප්පය වෙත ගියාය.නිවෙසින් ගෙන ආ වතුර බෝතලයෙන් අත සෝදාගෙන පැමිණි රන්දී පංති කාමරයේ පසෙකට වී සිටියාය.
"මොකද කන්න අයිඩියා නැද්ද?"
"නෑහ්, අරගොල්ලො එනකන් හිටියෙ"
"උන් ආවම කොලේ තමයි කන්න වෙන්නෙ.විකාර නොකර පැත්තකින් සෙට් වෙයන්.."
මගේ පෙරැත්ත කිරීම නිසා ඇය පැමිණ බත් කන්නට විය.
"මට හිතුනෙ රන්දිගෙ බත් එකේ මස් මාලු හෙම හොදට ඇති කියල.." මම විහිලුවට කීවෙමි.
"ඒ මොකද? " කුතුහලය පිරි දෑසින් ඇය මගේ දෙස බලාගෙන සිටී.

Tuesday, September 12, 2017

රන්දී - පියවර 8

සහන්ගේ උපන්දිනයට පෙර දා දහවල් විවේක කාලයේදී අපි ඔහුව වට කරගත්තෙමු.ඒ වන විටත් මිතුරන්ගෙන්  වැඩි දෙනෙකු සහන්ගේ උපන් දිනය යෙදී ඇති බව දැන උන්හ.අපි එක එකා තමන්ට අවශ්‍ය දේ සහන්ට ලියා දුන්නෙමු.ඔහු සිනාසෙමින් ඒ සියල්ල එක් රැස් කරගත්තේය.අප ලියා දුන් දේ කෙසේ වෙතත් උපන දිනය හේතුවෙන් යම් කිසි සංග්‍රහයක් අපට ලැබෙන බව දන්නා නිසා පසු දින උදෑසනින්ම පාසලට ගොස් සහන් පැමිණෙන තුරු මග බලා සිටියෙමු.නමුත් ඔහු පාසලට පැමිණෙියේ වෙනදාට වඩා ප්‍රමාද වීමෙන් පසුය!
                 පොත් බෑගය ලෙස භාවිතා කල විශාල ගමන් මල්ලේ සහන් විසින් බීම බෝතල දෙකකුත් බිස්කට් පැකැට්ටුවකුත් ගෙනැවිත් තිබූ බව යන්තම් මතක ඇත.කරේ එල්ලාගෙන තිබියදීම බෑගය විවෘත කල කල්ප බීම බෝතලයක් ගෙන දිව ගියේය.එය උදුරා ගැනීමට ඔහු පසුපස තවත් කීප දෙනෙක් දිව ගියෝය.අනෙක් බීම බෝතලය ගත් මා නැවතුනේ පුස්තකාලය පිටුපසය.අරුණත් ලසන්තත් මා පසු පස පැමිණ ඇති බව දැන ගත්තේ දිවීම නතර කර හතිලමින් සිටිය දීය.මහන්සිය නිවෙනතුරු සිටි අපි තිදෙනා බඩ පිරෙනතුරු බීම බීවෙමු.සියල්ල අවසානයේ නැවත මිතුරන් අතරට යෑමට නැගී සිටි ලසන්ත පුදුමයෙන් කෑ ගැසීය.

"ඒයි බලපං... ඇපි හැමෝටම පොස්ටර් ගහපු හුඩාටත් පොස්ටරයක් වැදිලා..."

අරුණත් මමත් සැනින් එතැනට දිව ගියෙමු.මගේ ඡායාරූපයකුත් සමග පුස්ථකාල පිටුපස බිත්තියේ ඉහලටම වන්නට අලවා තිබුණේ මරණ දැන්වීමකි.කාගේ හෝ මරණ දැන්වීමක් ගෙන එයට මගේ පිංතූරයක් අලවා පිලිවෙලකට එය නිර්මාණය කර තිබිණි.
     කලයුත්තක් සිතා ගැනීමට නොහැකිව  මොහොතක් සිටි මා බොහෝ වෙහෙස වීමෙන් පසු එය ගලවා සාක්කුවට දමා ගත්තෙමි.දවස මුලුල්ලේ සැමගේ විහිලුවට ලක් වීමට මට සිදු විය.පුස්ථකාලය පිටු පස බිත්තිය හැරෙන්නට පාසලේ තවත් තැන් කීපයකම පෝස්ටර් අලවා තිබූ නිසා මා ගලවා ගත් පෝස්ටරයෙන් වාසියක් නොවීය.දකින දකින අය පොස්ටර වල ඇති දේවල් ඇසීම නිසා මා තරමක් අපහසුතාවයකට පත් නොවූවාම නොවේ.නමුත් ඒවාට සිනාසෙනවා හැරෙන්නට කල හැක්කක් නැත.



                 උසස් පෙළ අසන්න වන විට බොහෝ අයගේ පාසැල් ගමන දුර්වල විය.සමහර දින වල මුලු විද්‍යා අංශයේම දහතුන ශ්‍රේණියේ පැමිණීම 20 කට අඩු විය.පාසැල් නොපැමිණි අය කලේ සතියේ දින වල උදෑසන සිට පැවැත්වෙන පුණරීක්ෂණ පංති වලට සහභාගී වීමය.තවත් අය නිවෙස් වලට වී පාඩම් කලෝය.මිතුරන් එක එකා සහභාගී වූ පංති එකිනෙකට වෙනස් වූයෙන් අප සැවොම පාසලේදී මුණ ගැසුනේ කලාතුරකිනි.නමුත් තුෂාරත් ගයාන් සහන් හා මා බොහෝ විට පාසලේදී මුණ ගැසුනෙමු.දිනක් මා ඉන්දු සමග කතාබස් කරමින් සිටි තැනට මිතුරන් තිදෙනා පැමිණියෝය.

"කොහෙද බං ගියෙ? අපි හැමතැනම බැලුව    ගයාන් නෝක්කාඩු කියන්නට විය."
"කොහෙ යන්නද බං.. මං මේ ඉන්දි බලන්න ආව.මොකටද මාව හෙව්වෙ?"
"මරන්න ගෙනියන්න! ඇයි? " තුෂාරගේ කට ඉස්සර විය
"මේ බලපං රොෂාන් , දැන් අපේ උන් ඉස්කෝලෙ එන්නෙම නැති තරං.අපි හතර පස් දෙනා විතරක් ඇවිත් කිසි වැඩක් නොකර නිකන්ම ඉදල ගෙදර යන එකේ තේරුමක් නෑනෙ.රිවිෂන් යන්නෙ නැත්නම් ගෙදරට වෙලා හරි පාඩම් කරමු බං.මෙහෙම ගියොත් අපිට වෙන්නෙ රිසල්ට්ස් ආපු දාට අඩන්න තමයි."
මා අසලින් හිදගත් ගයාන් කියවාගෙන ගියේය.

"අපිත් එක්ක වලේ බැහැල හිටියට දැන් හැමෝම ගේමෙ ඉන්නෙ.වැඩියෙන්ම කට්ටිය ඉස්කොලෙ එන්නෙ අගහරුවාදටනෙ අපිත් එදාට සෙට් වෙමු.අනිත් දවස් ටිකේ පාඩම් කරමු බං.වැඩි දෙයක් බැරි උනත් එස් කටු තුනක් වත් දාගත්තෙ නැත්නම් අවුරුදු ගානක් කරපුව නිකන්ම වතුරෙ යනව බං. උඹ පාඩම් කරන්න අපේ ගෙදර වරෙන්.මුං දෙන්නත් එනවලු."
තුෂාර කල යොජනාවට එරෙහි වීමට හැකියාවක් නැත.

"ම්හ්... මේ සතියෙ නම් බැරි වෙයි.ඒත් මං එන්නම්.මටත් විභාගෙ හොද විදියට කර ගන්න ඕනි බං..."
"එහෙනම් ආයෙ ඉස්කෝලෙ එන්නෙ ලබන අගහරුවාද.... හරිනෙ! උඹල එදාට අපේ ගෙදර එන දවස් ටික කියපල්ල.ඕ කේ?"
අපි එදින පාසලෙන් පිටව ගියේ ඊලග අගහරුවාදා  නැවත පාසලට පැමිණෙන පොරොන්දුව පිටය.

Monday, September 11, 2017

රන්දී - පියවර 7

ආසිරිත් මමත් පා පැදියෙන් ගොස් නැවතුනේ එක්තරා හෝටලයක මේසයක් අද්දරය.අපි දෙදෙනා ඇති තරම් ආප්ප කා කිරි තේ බිව්වෙමු.එතැනම ඉද ආසිරි මට කතා කරන්නට විය.

"හුඩා මචං .. උඹ දගලනව වැඩියි වගේ.එග්සෑම් එකට තව ටික දවසයිනෙ තියෙන්නෙ..කට්ට කාගෙන කරල දාමු බං"

"මොකෝ උඹ දාර්ශනික ටෝක් දෙන්නෙ?"

"නෑ බං දවල් සිද්දියෙන් පස්සෙ තමයි මට කල්පනා උනේ මේ හැම එකටම කලින් එග්සෑම් ගොඩ දාගන්න ඔිනි කියල.. ලව් කරල කෙලවුනොත් මොනවත් නෑ.හරියට ඉගෙන ගත්තොත් ඒක හරි තියෙනවනෙ මචං.... ඔය මදෑ.. ආයෙ කෑලි නම් එපා කපේකට."

"හා හා..... බලමුකො කවුද තව ටික දවසකින් අනේ මචං මට අරකිව කොහොම හරි දාගන්න ඕනි කියන්නෙ කියලා....."

"අනේ පල බං.. අරකි හන්ද මාස ගාණක් ඉගෙන ගත්තු  දේවල් ඔලුවට වැටුනෙ නෑ.තව නම් එහෙම වෙන්න ඕනි නෑ.හොද වෙලාවට දැන්ම ඉවරයක් උනේ...."

ආසිරිගේ ආදර කතාව එතැනින් හමාර විය

වෙසක්  පොහොය නිමිත්තෙන් ලැබූණු දින දෙකක පාසල් නිවාඩුව අවසන් වූයේ සිකුරාදාවකින් නිසා එක දිගට දින හතරක නිවාඩුවක් අපට ලැබුණේය.ඉන් පසු ඇරඹුනේ දොලහ ශ්‍රේණිය වෙනුවෙන් නවක සිසුන් ඇතුලත් කර ගැනීමයි.ඔවුන් පැමිණි මුල් දින කීපයම මටත් මගේ මිතුරන් බහුතරයකටත් වැඩ අධික කාලයක් විය.අපි හැමෝම නවක සිසුන් පිළිගැනීමට පංති කාමර වන්දනාවේ ගියෙමු.පාසල ආරම්භ වීමට පෙර පාසලට යන අප කලා, වාණිජ විශයන් සදහා පාසලට පැමිණි නවකයන් සොයා ඇදෙන්නෙමු. විද්‍යා අංශය යටතේ වූ ගණිත, ජීව විද්‍යා හා කෘෂි ක්ෂේත්‍ර වෙනුවෙන් පැමිණි අය නිසැකයෙන්ම අපේ අවධානයට  ලක් වන නිසා අප වැඩිපුර උනන්දු වූයේ කලා හා වාණිජ විශයන් වෙනුවෙන් පැමිණි අයවලුන්ය.
                 ජේත්තුකාරයින් බොහොමයකට විවිධ කෑම වර්ග ගෙන එන ලෙස මා නියෝග කලෙමි.තවත් පිරිසකට ගීතයක් ගායනා කිරීමට හෝ නැටුමක් නැටීමට සිදුවිය.සමහරු අහස දෙස බලාගෙන බොහෝ වේලා ගත කලේ කොයි මොහොතක හෝ අහස කඩා වැටෙනු ඇති බවත් ඊට පෙර ඒ පිලිබදව අප දැනුවත් කරන ලෙස නියෝග කර තිබූ නිසාය.එක්තරා අයෙකුට මිනිසා පලමු වරට හද මත පා තැබූ ආකාරය සජීවීව විස්තර කරන්නට උනන්දු කරවා අපි ඇති සැටි සිනාසුනෙමු.
           මගේ අණ පිලිපැදි බොහෝ දෙනෙක් පසුදාම විවිධ බිස්කට් වර්ග ගෙනැවිත් තිබිණි.ඒවායෙන් කොටසක් ඔවුන්ටද මා ලබා දුන්නෙමි.ඒ හේතුවෙන් අප දුටු විට මුහුණ ඇඹුල් කරගන්නා නවකයින් ඉන් පසු අප වෙත යම් සුහදතාවයක් දක්වන්නට විය.

හැන්දෑවේදී අම්මා හකුරු සමග කහට කෝප්පයක් දුන් විට මට පාසල සිහි විය.ලැබුණු බිස්කට් නිවෙසට ගෙන ආවා නම් සති ගණනක් තේ බීමට එය ප්‍රමාණවත් විය.
"අද ඉස්කෝලෙ හිටිය නම් ලොකූ බිස්කට් කාල මැරෙනව"
"ඒ මොකද?"
"අලුතෙන් ආව එවුන්ට කියල අපි බිස්කට් ගෙන්න ගත්ත"
"පව් ඔයි..තමුසෙට පිස්සුද මල්ලී?"
"චූටි පුතේ..... මං කියල තියෙනව නේද ඔහොම වැඩ කරන්න එපා කියල.. ලමයින්ට බල කරල ගෙන්නන්න ලැජ්ජ නැද්ද..මිනිස්සු අමාරුවෙන් ජීවත් වෙන්නෙ කියල අමුතුවෙන් කියන්න ඕනි නෑනෙ."
අම්මාද කතාවට හවුල් විය.
"නෑ අම්මෙ.හැමෝගෙන්ම නෙවෙයි.ඔය සල්ලි කාරයො වගෙ උඩින් හිටපු අයගෙන් විතරයි "
"කාගෙන්වත් ඔහොම දේවල් හෙම ගෙන්න ගන්නව නෙවෙයි.උඹලගෙ දාංගලේට අහිංසක ලමයි පලි නෑ!"

Friday, September 8, 2017

රන්දී - පියවර 6

අවසාන කාල පරිඡ්ඡේදය ට යෙදී තිබුණේ ඉංග්‍රීසි පාඩමය.ගුරුවරයා අවසන් කාල පරිඡ්ඡේදය වෙනුවෙන් සීනුව නාද වූ පසුවද මද වේලාවක් ගෙන පාඩම අවසන් කර යන්නට ගියේය.
       භෞතික විද්‍යා පාඩම මගහරිමින් සිටි ආසිරි ජනේලයකින් අත දමා මා කැදෙව්වේය.කල්ප ටික දෙනෙකුත් සමග පිට්ටනියට දිව ගියේය.තවත් සමහරු නොයෙක් තැන් වල ට වී කතා කරමින් සිටියහ.මමත් ආසිරිත් ගොඩනැගිල්ලේ පිටුපසින් ගොස් ජීව විද්‍යා පංති කාමරයට වැදුනෙමු.අප පංතියට ඇතුලුවෙනවා දුටු ඉන්දූ හුන් තැනින් නැගිට විත් අපට එකතු වුවාය.

"පලයං බං මං හරි අමාරුවෙන් කට්ටියම ලයිබ්‍රියට යද්දි මේකිව නතර කර ගත්තෙ"
"කෝ කෝ.. මෙහෙ වරෙන්..."

ඉන්දු ආසිරිව කැදවාගෙන ගොස් රන්දී අසලින් වාඩි කරවා පංති කාමරයෙන් පිටත තිබූ පුටුවක් මත සිටි මා වෙත ආවාය.ආසිරි තමන්ගේ කාර්යය අවසන් කර ගන්නා තෙක්  අපි ආගිය තොරතුරු කතා බස් කරමින් සිටියෙමු.

"මොකද රොෂාන් ඔයා කෙල්ලෙක් දා ගන්න ට්‍රයි නොකලේ? "
 ඉන්දු හදිසියේ ඇසූ පැනයෙන් මා තිගැස්සී ගියෙමි.

"ඇයි මොකද?.. අපි නොදන්නව උනාට කොල්ල පොඩි කාලෙදි බූට් පාරක් වත් කාලද...?"

"අනේ යනව ඉන්දු.. ඔයා මගෙ හොදම යාලුවන්ගෙන් කෙනෙක්නෙ.ඔයා නොදන්න දෙයක් නෑ.."

"හා.. හොදයි එහෙනම් මහණ වෙන්නද කල්පනාව? " ඉන්දූ ගෙන් ගැලවීමක් නැත.

"නෑ ඉන්දු.. කෙල්ලන්ට හිත නොයනව නෙවෙයි..ඒත් දැන්ම ඔව්ව බෑ.."

"අර මොකෝ?"

"අපෝ කෙල්ලො යාලු කර ගත්තම මහ වියදම් ගොඩක්නෙ.ගෙදර තත්වෙ නිසා කෙල්ලො යාලු කරගන්නව නෙවෙයි විභාගෙත් යාකාට ගියදෙන් කියල රස්සාවක් කරන්න හිතෙන්නෙ.."
 මං ඔහේ කියවාගෙන ගියෙමි.

"ෂාහ්! මරු අයිඩියානෙ ඔයාට තියෙන්නෙ... ඒක නෙවෙයි රොෂාන්  මොකද ගෙදර තියෙන තත්වෙ කිව්වෙ?"
විටෙක ඉන්දු හැසිරෙන්නේ මිතුරු කමට එහා ගිය සහෝදරියක් මෙනි.මා හැම විටම ඒ බැදීමට ආදරය කරමි.

"ඒව කියල වැඩක් නෑ ඉන්දූ ... ප්‍රශ්න පැත්තක  මමයි අක්කයි අම්මයි තාත්තයි ගෙදර අනිත් පැත්තෙ... ඉතිං අපි මීට් වෙනව අඩුයි.ඒව ඔහේ තියෙනව... අපි ඔහේ ඉන්නව... "

"මෝඩයෝ... විහිලු නෙවෙයි.අවුලක් තියෙනව නම් කියනව.."

"නෑ ඉන්දු ... ඕව මහ ලොකු දේවල් නෙවෙයි.. අපි ඒ ගැන වෙන දවසක කයියක් ගහමුකො.."

"කෝ රොෂාන් ආසිරි....? මිනිහ දැන්මම අරකි අරන් පැනල ගිහින්ද දන්නෙ නෑ.."

ඉන්දු කී නිසා මම පංති කාමරයට හිස යොමා බැලුවෙමි.මගේ ඡායාව දුටු සැනින් ආසිරි හුන් තැනින් නැගිට මාද ඇදගෙන ඉවතට යන්නට විය.ඉන්දූට අත වනමින් මා ආසිරි සමග එක් වුනෙමි.

"ආසිරි මොකෝ බං... මොකද නිකන් අවුලෙන් වගේ..? "

"වැඩක් නෑ බං..කොච්චර කිවුවත් ඒකි බෑ කියනවනෙ..." ආසිරි අදුරු වූ මුහුණින් කියවාගෙන යයි

"ඇයි ඒකි යාලුද?"

"නැහැලු .. ඒ උනාට ඒකි මට කැමති නෑලු."

"අතෑරල දාපං බං... එක දවසින් ඕව හරියන්නෙ නෑනෙ.තව ටික දවසකින් ආයෙ අහමු.එතකොට ඔක්කොම හරියයි."

"ඕනි නෑ බං.. මං එතනදිම තීරණයක් ගත්ත.මට ඕන නැති ලවක් නෑ... තව පොඩි කාලෙනෙ තියෙන්නෙ.. මේ විකාර ඔක්කොම අතෑරල දාල පාඩම් කරමු.."
මට ආසිරි ගැන පුදුම සිතුනි.විනාඩි කීපයකින් මිනිසෙකු වෙනස් වූ තරමක්.! අප කතා කරමින් සිටියදීම පාසල අවසන් වීමට සීනුව නාද වූ නිසා පංති කාමරය වෙත යන්නට සිදු විය. ගාථාව කියද්දීත් මම ආසිරිව කතාවට ඈදා ගතිමි.අහිමි වූ ප්‍රේමය නිසා තනියෙන් කල්පනා කර දුක්වන්නට ඉඩ තැබිය යුතු නොවේ.
  බස් නැවතුම්පලේදී ආසිරි මට කතා කර හවස නගරයට එන්නැයි කීවේය.නිවෙසට ගොස් අම්මාගෙන් අවසර ගෙන පා පැදියට නැගී කතිකා කර ගත් ස්ථානයට මා යන විටත් ඔහු එතැනට පැමිණ සිටියේය..

"උඹ සයිකලෙන්ම ආව එක හොදයි.. යමං!  "  ආසිරි පා පැදියට නැගුනේය.

Friday, August 25, 2017

රන්දී - පියවර 5








සෙනසුරාදා පංති යෑමට පෙර අම්මාගෙන් මුදල් ඉල්ලා සිටියෙමි.

"අම්මේ කාඩ් එක ගන්න ඕනි..."
"කීයද පුතේ  තුන්සීයයි නේද?"
 ඈ මුදල් දමා තිබූ කුඩා ටින් බෙලක්කයෙන් ගත් නෝට්ටු කිහිපයක් සකස් කරන්නට විය.

පංති ගාස්තු තවත් රුපියල් සියයකින් ඉහල දමා ඇති බව කියන්නට මගේ හිත ඉඩ දුන්නේ නැත.තාත්තා
ගෙනත් දුන් මුදල් පංති ගාස්තු ගෙවීමට ඉතිරි කර ගන්නට ඇය ගන්නේ සුලු පටු උත්සාහයක් නොවේ.
        හිග මුදල් අම්මාගෙන් ඉල්ලනවාට වඩා. අක්කා  මාසයක් පාසා ඇය ගන්නා සුලු වැටුපෙන් මගේ වියදමට දෙන මුදලින්  පියවා ගැනීමට මම තීරණය කලෙමි.

"ආ..! බඩගින්නෙ ඉන්නැතුව මේකෙන් තේ කක් වත් බොන්න."
අම්මා තවත් රුපියල් දහයක් මට පෑවෑය.මම එය නැවතත් ඇයටම දුන්නෙමි

"ඕනි නෑ අම්මෙ.. ලොකූ දුන්න සල්ලි තියෙනව.. මං ඒවයින් තේ බොන්නම්.."
අක්කා දුන් මුදල් වලින් පංති ගාස්තු සදහා අමතරව වියදම් වෙන මුදල් හැරුනු විට තවත් ඉතිරි වන්නේ රුපියල් දෙසියයකි.මට මං ගැනම දුක සිතුනි.මගේ උසස් අධ්‍යාපනය නොවූවේ නම් අපේ පවුලට මේ තරම්ම ආර්ථික අහේනියක් නොවන්නට තිබුණි.ඉදින් මේ සියල්ල පසෙක දමා රැකියාවක් සොයා ගන්නට නොසිතුනාම නොවේ.නමුත් මගේ හීන තිබුණේ වෙනත් මාර්ගයක නිසා එවැනි තීරණයක් ගැනීමට මගේ හිත ශක්තිමත් නැත.
මිතුරන්ටද මගේ ජීවිතයේ ආර්ථික ප්‍රශ්න රහසක්ම විය.ඒවා දැන ගතහොත් ඔවුන් මට අසරණයෙකු ලෙස සලකන්නට ඉඩ ඇති නිසා මම එයට බිය වීමි.
පංතිය බලා යෑමට මා නැගි බසයටම ආසිරි ඔවුන්ගේ නිවස අසලින් ගොඩ විය.වැඩි සෙනගක් නොවූ බසයේ මගේ අසුනේ තව අයෙකුට ඉඩ තිබූ නිසා ආසිරි එතැනට එක් වූයේය.

"ගුඩ් මෝනින් හුඩා"
"මෝනිං මචං!"

"ගණන් ටික හැදුවද බං? "
"ටිකක් හැදුව බං"
 මම පිලිතුරු දුන්නෙමි
"කෙමිස්ට්‍රි ක්ලාස් එකෙයි ෆිසික්ස් එකෙයි දුන්න ටියුට් දෙක ඇල්ලුවෙ වත් නෑ බං.. මෝලේ කචල් වගේ..."
"ඕක දාපං ඇලක.ටිකක් පෙගුනම හරියයි........"  සිනහව යටපත් කරගෙන උත්තර බැන්දෙමි

"රෝෂාන්!"
"ම්හ්..."
ආසිරි මොකක්දෝ කියන්නට වෑයම් කරයි
"මචං මං ලබන සතියෙ අරකිගෙන් අහනව"
"ඔව් ඔව් ඒක හොදයි.. නැත්තම් ඕක හන්ද උඹ වැඩ ක් කරගන්නෙ නෑ.."
"බලන් හිටියොත් පරාදයි බං.. දන්නවනෙ පස්සෙන් එන සෙට් එක"

"හොදයි හොදයි උඹ සෙට් වෙලා වරෙන්කො.මං ඉන්දුට කියන්නම් ඒකිව උඹට මුණ ගස්සන්න කියලා..."

ආසිරිගේ මුහුණේ සිනා රැල්ලක් ඇදී යන සැටි මං හොරැහින් බලා සිටියෙමි.
සදුදා මම වේලාසනින් පාසලට ගියේ ඉන්දු හමු වී ආසිරි වෙනුවෙන් සැලසුමක් ඇති කර ගැනීමටය.නමුත් ඇය පාසලට පැමිණෙන විට සීනුව නාද වීමට ඉතාම ආසන්නව තිබූ නිසා පසුව වේලාවක් එන තුරු බලා ඉන්නට සිදු විය.

උදෑසන අාගමික වතාවත් ඉටු කිරීමෙන් පසු අංශ භාර ආචාර්ය වරයා දොලහ ශ්‍රේණියේ සියලුම සිසුන් විද්‍යා අංශය ඉදිරිපිට වූ එළිමහනට කැදවූයේ කෙටි රැස්වීමකටය.

"ඔයාලට පේනව ඇතිනෙ..දහතුන වසරෙ ලමයි දැන් ඉස්කොලෙ එන්නෙ නෑ.ඒ අයට ස්ටඩි ලීව් දීල තියෙන්නෙ.කොහොමටත් තව මාස කීපයකින් එයාල උසස් පෙළ ට මූණ දෙනව..... ඉතිං දැන් ඔය ලමයි තමයි ඉස්කෝලෙ ඉන්න වැඩිහිටි පිරිස.එහෙමත් නැත්නම් දහතුන වසර..."

කවුදෝ එකෙකු පටන් ගත් අත්පුඩිය මහ හඩක් නගමින් මිනිත්තු කීපයක් පැවතුණේය..

"හා හා ඇති! දැන් ඉතිං නවත්තනවලා.. ඔය මදෑ! අත්පුඩි ගැහුව වගෙම තව අවුරුද්දක් විතරනෙ තියෙන්නෙ..දැන්ම ඉදං හරියට වැඩ ටික කරගෙන යනව මිසක් අනං මනං වලට කාලෙ නාස්ති කරන්නෙහෙම නෑ හොදද..ලබන සතිය වෙනකොට දොලහ වසර පංති ටික පටන් ගන්නවා..ඒ අයටත් ආදර්ශයක් වෙන විදියට වැඩ කරන් ඉන්න.."

"හොදයි දැන් තම තමන්ගෙ පංති කාමර වලට යන්න..."

අපි උසස් පෙල ට ඇතුලත් වූ මුල් දිනය අද වගේ මතකය.ඒ දිනය පසු කර වසරක් ගත වී ඇතත් මා කල දෙයක් නැතුවා සේය.තවත් වසරකින් විභාගයට මොනවා ලියන්න දැයි කල්පනා වෙන්නේ නැත.මනස තනිකරම හිස් කරදාසියක් වාගේය.
 පංති කාමරයේ සිට තෙමහල් විද්‍යාගාර ගොඩනැගිල්ලේ ඉහළ ම මහලේ සිහිටි රසායන විද්‍යා විද්‍යාගාරයට යන අතරමගදී මට ඉන්දු මුණ ගැසුනි.

"ආ.... කලු මැණිකේ.... ගුඩ් මෝනිං"
"අනේ... යනව මැට්ටෝ.... ඈ මගේ උරහිසට පහරක් ගැසීය"
"මොනවද තියෙන්නේ..."
"අපිට බයෝ..ඔයාලට?"
"කෙමිට්ටි! ඒක නෙවෙයි ඉන්දු.මෙහෙ එනවකො පොඩි බඩුවක් කියන්න තියෙනවා.."
 මම ඉන්දුව පසෙකට කැදවා ගියෙමි.
"ආසිරිය රන්දිගෙන් අහන්න කල්පනාව.අද හෙට බැරිද ටයිම් එකක් දා ගන්න?"
"ම්.... ඔයාලට අද අනිතිම පීරියඩ් එක මොනාද රොෂාන්? අපිට ලයිබ්‍රි පීරියඩ් එක.. ඒකෙදි වෙලාවක් සෙට් කරගන්න පුලුවන්"
"රායිට්..... අපිට ප්‍රොජෙක්ට් එක.මං ආසිරියව ඇදන් එන්නම්..."
"වැඩේ හරිනෙ එහෙනම්...? "
තවත් වරක් ස්ථිර කරගැනීමෙන් පසු විද්‍යාගාරයට ගිය මා ආසිරිට පණිවිඩය දුන්නෙමි.

එතැන් පටන් අප බලා සිටියේ අවසාන කාල පරිඡ්ඡේදය එළඹෙන තුරුය.

Wednesday, August 23, 2017

රන්දී - පියවර 4

"ඇයි මොකද අවුල?"
"එහෙම අවුලක් නෙවෙයි අනේ.... දහතුන වසරෙ කොල්ලො ටික ඒකිගෙ පස්සෙන්ම නෙ.දන්නැද්ද ඉතිං.."
"අන්තිමට රණ්ඩු වෙලා තමයි නතර වෙන්නෙ."
"ආ.... මේ ඒකද..."
"ඔහොම බය  වෙන්න එපා මෝඩියෙ..."


"විහිලු නෙවෙයි රොෂාන්.. ඔහාල ඇත්තට ම ඒ ලමය ගැන දන්නවද ?"
"මං දන්න දෙයක් නෑ ඕයි.. නමයි ඉන්නෙ කොහොද කියලයි ඇරෙන්න වෙන දෙයක් දන්නෙ නෑ.."

"ඒකනෙ..., උන්ගෙ අම්මයි තාත්තයි ලොකු රස්සාවල් කරන අයලු.කලින් ඉස්කෝලෙ ගිහිල්ලත් තියෙන්නෙ කොළඹ එකකලු."
"මටත් එහෙන් මෙහෙන් ඇහිච්ච දේවල් තමයි.තව විස්තර ෂේප් එකේ අහල බලන්නම් කො... "

"මගුලකටද බං කොළඹ ඉදන් මෙහෙ ආවෙ...?.ජල්ලි ටික ඔක්කොම අල්ලල මෙහෙට අවිත් හිඹිච්ච වගේ ඉන්නවද දන්නෙ නෑ"
 හරි හමං විස්තරයක් නොදැන ලව් කරන්නට යෑමත් එක අතකට හරි අපූරුය.අපි කෙල්ලන්ගේ ලස්සනට කතා විලාසයට ආදරය කරමින් සිටින්නෙමු!

කෙසේ උවද රන්දී ගැන හරි හමං විස්තරයක් සොයා ගැනීම ඉන්දුටම පැවරූ මං මිතුරන් සමග එක්වුනි.

දවසේ සිව් වැනි හා පස්වැනි කාල පරිච්ඡේද වෙන් වී තිබුණේ රසායන විද්‍යාව සදහාය.පංතියේ පැවොම විද්‍යාගාරයට කැදවා ප්‍රායෝගික පරීක්ෂණයක් පිළිබදව ගුරුතුමිය විස්තර කරමින් සිටියාය.තමන් වටා පරීක්ෂණ නල, බීකර හා රසායනික ද්‍රාවණ පුරවාගෙන තුෂාර වෙනමම පරීක්ෂණයක් ගැන මුමුණමින් සිටියේය.ඔහු කියනා සේ වලට නැගෙන සිනාව විශාල මේසයක් වටා වාඩි වී සිටි අපි අපහසුවෙන් දරා ගත්තේ ගුරුතුමියගේ ක්ෂණික අවධානයට ලක් වන කලාපයක අප සිටි නිසාවෙනි.

           "බූරු රැල, බලපල්ල! මෙතන තියෙන නයිට්‍රික් අම්ල ද්‍රාවණයට වතුර බෝතලයකට පොඩ්ඩක් අඩුවෙන් දාලා.... ගිනිකූරක් ගැහුවොත් ඇමරිකව ජපානෙට ගැහුව වගේ දැවැන්ත නියුට්‍රෝන පිපිරීමක් ඇති වෙලා සමාජයීය කාරණා උඩු යටිකුරු වීම තුලින් ඇති වන දැවැන්ත දේශපාලන අවපාතය පිරවීම සදහා එක්ස් ධන දෙක අවකලනය කිරීමෙන් ලැබෙන බව........"

තුෂාරයාගේ කෝච්චි කට නතර වූයේ බාලාංශ පංතියක සිසුවෙකු පැමිණ ගුරුතුමියට යමක් පවසනු දැකීමෙනි

"නියමයි මල්ලී..... මරු! ම්ස් ට බොස් එන්න කියල නේද?" " ජයවේවා!"
 පණිවුඩය කුමක් දැයි නොදැන උවත් තුෂාරගේ කට  ක්‍රියාත්මක වේ.උගන්වන විලාසයෙන් රසායන විද්‍යාව අපට එපාම කරවන්නට ඒ ගුරුතුමියට හැකි විය.ඒ නිසා පාසලේ රසායන විද්‍යා විශය මග හරින්නට හැකි ඕනෑම වෙිලාවක එසේ කරන්නට අපි පසුබට වූයේ නැත.ශිෂ්‍යයා පිටවී ගියද ගුරුතුමිය සිටි අයුරින්ම සිටියාය..


"රොෂාන්....., අන්න ප්‍රින්සිපල් පණිවිඩයක් එවල, ගිහින් බලල එන්න..."

තුරුතුමියගේ විධානයෙන් මා තිගැස්සී ගියෙමි.විදුහල්පතිතුමා හමුවට කැදවීමට තරම් වරදක් මා අතින් සිදුව නැත.පසුගිය දින කීපයේදී පාසලේ සිදු වූ විශේෂිත සිදුවීම් සියල්ල මගේ මනසේ ක්ෂණයෙන් ඇදී ගියේය.එහෙත් මා අතේ වරදක් නැත!
"පලයං පලයං.... උඹට ටීචිං පොස්ට් එකක් දෙන්න වෙන්න ඇති එන්න කිවුවෙ..."

පිටුපස මේසයේ සිටි සොමියාගේ හඩට මුලු පංතියම සිනහ විය.හිතට දිරි ගෙන මං විද්‍යාගාරයෙන් පිට වුනෙමි.තෙමහල් ගොඩනැගිල්ලක් වූ විද්‍යාගාර සංකීර්ණයේ ඉහළම මහලේ සිට ආ මා පිලිගන්නට මෙන් පහල දොරටුව ලග ආසිරි සිටියේය.
"ආ..... වරෙන් වරෙන් පණිවිඩේ එවුවෙ මං..."
ඇගට ලේ ටිකක් ඉණුවේ එවිටය.

"ඇයි උඹ දැන් මේකෙ ප්‍රින්සිපල්ද?"
"මචං උඹට වටින පාඩමක්ද?"
"මොන...... මටත් එපා වෙලා හිටියෙ බං.මෙලෝ දෙයක් තේරෙනව කියලයැ.."  "මොකද හදිසිය? උඹලට දැන් ඕෆ් ද?"
"අපිට ලයිබ්‍රි පීරියඩ් එක බං"
"හරි හරි ඉතිං කියපංකො පංතියෙ හිටිය  මාව ගෙන්න ගන්න තරම් මොකක්ද උඹේ  උවමනාව කියල"

"මෙහෙට වරෙන් ., මෙතන ඉදල හෙඩාට මාට්ටු උනොත් අපි දෙන්නම ගස්  "  
ආසිරි කැන්ටිම දෙසට යන්නට විය

"අයියේ.., ප්ලේනටි දෙකයි..."
  කැන්ටිම පිටුපස කොන්ක්‍රීට් බංකු පේලියෙන් ඉද ගන්නා විට ආසිරි ඇණවුම් කලේය

"මං දැක්ක උඹ උදේ ඉන්දු එක්ක කදේ දාගෙන ඉන්නව.., කොහෙද ඉතිං අහගත්තෙ මොනාද කියල දැනගන්න විදියක් තිබුනෙ නෑනෙ.ඒකයි මං තෝව ගෙන්න ගත්තෙ... " 
 ආසිරි කාරණාව පැහැදිලි කලේය.



"හ හා.... කොල්ලට පෙම්බර මාන්දම ඔලුටම ගහල වගේ ආ...?."

"ඒක නෙවෙයි.... මොනවද උඹ හොයා ගත්තු නිවුස්? කියපංකො....... "   ඔහුට ඉවසුමක් නැත.
"වැඩි දෙයක් නෑ බං.ඉන්දුත් ලොකු විස්තරයක් දන්නෙ නෑලු..."
"අරුන්ගෙ අම්මයි තාත්තයි හොද ජොබ් කරනව කියන්නෙ... ඒකි ඕ ලෙවල් වෙනකන් කොළඹ ඉස්කෝලෙකලු ගිහින් තියෙන්නෙ...."
"ඔච්චර තමයි දන්නෙ.මං ඉන්දුට කිවුව තව විස්තර ටිකක් හොයා ගන්න කියල... මොකක් උනත් ටිකක් පරිස්සමෙන් වැඩ කරපං ආසිරි.. පිටින් ලස්සනට හිටියට මොක්කුද කියල අපි දන්නෙ නෑනෙ.."


"සිරාවටම!!! " ආසිරි වික්ෂිප්ත වී ඇත.

Tuesday, August 22, 2017

රන්දී - පියවර 3

අම්මාත් තාත්තාත් අක්කාත් මමත් එකට ඉද කෑම වේලක් ගන්නේ නම් ඒ රෑ කෑම වේලය.මේසයක් වටකර අසුන්ගෙන නොයෙක් දේ පිරිවරාගෙන නොකෑවත් අපි සියලු දෙනා අම්මාගේ රස බත් සතුටින් කෑවෙමු.
                       
                                අම්මාත් තාත්තාත් අපේ ජීවිත වෙනුවෙන් කරනා කැපකිරීම් මටත් අක්කාටත් රහසක් නොවීය.සමහර විට ඒ කැපකිරීම් අපගෙන් වසන් කරන්නට ඔවුන් උනන්දු නොවූයේ ඒවා ආදර්ශයට ගෙන අපි අපේ ජීවිත ගොඩනගා ගනිතැයි විශ්වාසයෙන් විය යුතුය.කවදත් හොදින් ඉගෙන ගෙන හොද රැකියාවක් ලබා ගන්නට උත්සාහ කරන්නට දිරි ගන්වමින් අම්මා අප සමග උන්නාය.
     
අක්කා ඇයට හැකි උපරිම සීමාවට ඉගෙන ගෙන ඊට සරිලන රැකියාවක් ලැබෙන තුරු නොසිට තාවකාලික රැකියාවක් සොයා ගත්තාය.සම වයසේ මිතුරන් හා බලන කල මාගේ  උවමනා එපා කම්ද මා වටාම සීමා උවද මා ඊට හැඩ ගැසුනෙමි.එනිසාම ලැබෙන රුපියල පවා ඉතිරි කිරීමට පෙළඹුනෙමි.

           ඉඩ ලැබුණු වේලාවට අක්කර කාලක් පමණ වූ ඉඩමේ නොයෙක් දේ වගා කරන්නට අම්මාටත් මටත් අක්කාටත් හැකි විය.සමහර දිනවලදී ටියුෂන් සදහා මුදල් ගෙවීම ට මුදල් හිග වූ තැන අපගේ වගාව මහත් උපකාරී විය.රජයෙන් නිදහස් අධ්‍යාපනයත්, නොමිලේ නිල ඇදුම් ලැබීමත්, වාර ප්‍රෙව්ශ පත්‍ර ලබා දීමත් නිසා පාසල් අධ්‍යාපනය එතරම් දුෂ්කර වූයේ නැත.


"ළමයී.... , අද කාලෙ තරමි ජීවත් වෙන්න අමාරු කාලයක්...,."
සංයුක්ත ගණිත ගුරුවරයා ටියුෂන් පංතිය අවසාන වීමට මොහොතකට කලින් කියන්නට පටන් ගත්තේය.

"ඔන්න බලපන් මිනිහ දගලන්නෙ මොකක් හරි රොබරියක් පෙරලන්න..... " ගැබා කණට කර මුමුණයි
මම  සාවධානව අසා සිටියෙමි

"හැමදේම ගණන් ගියත් මේ මාසෙ අන්තිම වෙනකන්ම ක්ලාස් පීස් වැඩි නොකර හිටියට තව දුරටත් එහෙම කරන්න අමාරුයි... ඒ නිසා ලබන මාසෙ ඉදන් ක්ලාස් පීස් රුපියල් සීයකින් වැඩි කරන්න සිද්ද වෙනවා..."

ගුරුවරයා බැරෑරුම් බවක් ආරූඩ කරගෙන කියවාගෙන ගියේය.

ඒ ගාස්තු ඉහළ දැමූ දෙවැනි ටියුෂන් පංතියයි.රසායන විද්‍යා ගුරුවරයාද මීට පෙර පංති ගාස්තු රුපියල් සියයකින් ඉහළ දැමුවේය.


"හොදයි ළමයි...., ආයුබොවන්! ලබන සතියෙත් වේලාසනින් එන්න..."
ගුරුතුමා වාක්‍යය අවසන් කරන විට අපි එක පොදියට ශාලාවෙන් පිටතට පැමිණ සිටියෙමු.

"අඩෝ මූ මාර පොරක් නෙ බං,එක පාරම සීයකින් දුන්න ගේම! "
 තොසාගේ ඉවසීම ඉක්මවා ගොස් ඇත.

අපි මග දිගට පංති ගාස්තු ඉහල දැමූ ගුරුවරුන්ට බැන වැදුනෙමු.ඒ බැනුම අවසන් වූයේ බස් නැවතුමට සේන්දු වීමෙන් අනතුරුවය.

එකම බස් රථයෙන් නිවෙස් වලට යා හැකි මමත්,තොසා, පිංතු, ආසිරි හා සොමියා බසයකට නැග පිටුපස අසුන වෙත ඇදුනෙමු.සියල්ලන්ටම එකට යා හැක්කේ එතැන නිසා අප නිසැකවම යන්නේ පිටු පස ආසනය වෙතය.තරුණ යුවලක් හැර ආසනයේ ඉතිරි ඉඩ නිදහස්ව තිබූ නිසා අපි එතැනින් හිද ගත්තෙමු.ඉඩ මදි වූ අය අපගේ උකුල් මතට නැගීය.

"හුඩ්ර් ර් .....ර් උඹට පේනවද  අර ඈත ඉන්න කෑල්ල....? "
ජනේලය අසල සිටි පිංතුවා කෑ ගසයි.

"කොයිකද බං?"

"ඔය ඉන්නෙ", "අර බයෝ කරන්න අලුතෙන් ආවෙ බං"

"හා හා....!" "පිංතූ උඹ කැරකෙන්නෙ පොල් පැලේ කන්න වගේ.. "        
 සොමියාගේ හඩට නවතා තිබූ බස් රථයේ පිටි පිරිසෙන් අඩක් වත් අප දෙස බලන්නට ඇත.
අපගේ හැසිරීම නිසාදෝ ගයාන්ට එපිටින් අපගේම ආසනයේ සිටි පෙම්වතුන් යුවල බසයෙන් බැස ගියේය.සොමියාට එය  අපූරු ජයග්‍රහනයකි.

"අඩෝ.... බලපං ඉදගන්න සීටි ගන්න හැටී!"


"අනේ මේ......."  "කෙල්ල නොහිටිය නම් තෝව දෙකඩ කඩයි අරූ..."


ආසිරි සොමියාට දිය යුතු පිළිතුර ලබා දුන්නේය.


මිතුරන් එකා දෙන්නා නිවෙස් වෙත බැස ගිය පසු බසයේ ඉතිරි වූයේ ආසිරිත් මමත් පමණි.අපට තවත් කිලෝ මීටර කිහිපයක් එක්ව ගොස් ආසිරිට සමුගන්නට සිදුවේ.

"මචං හුඩා, මට අරකිට අයිඩියා  බං"
ආසිරි රහසක් හෙලි කරන්නට විය

"කවුද .. අර.., පිංතුව පෙන්නපු එකද?  "  නිකමට මෙන් මං ඇසුවෙමි

"ම්හ්!, ඒකිගෙ නම රන්දී..," " මං තව පොඩි පොඩි විස්තර ටිකක් හොයා ගත්තා...."

"අඩෝ........, මාරයි... නෙ! "

"ඒ....යි, එහෙම කියන්න එපා බං., දියංකො පොඩි අයිඩියා පාරක්"   අසුනේ තවත් හොදින් හිද ගනිමින් ආසිරි මා වෙත හැරුනේය.

"කවුද බං දන්නෙ ඕව එක එකා බුක් කරලද කියල..කොහොම උනත් ඕනි සපොර්ට් එකක් කියපං., හුඩා බොක්කෙන්"

"තෑන්ක්ස් මචං.."


දුටු සැනින් ආසිරිගේ සිත ඇය වෙත ඇදී යාමේ පුදුමයක් නැත.එක වරක් බැලූ කෙනෙකු තවත් වරක් ඇය දෙස බලන තරමේ ලස්සනක් ඇයට විය.මුදු ගැසුනු කෙහෙ රැල් නිසා ඇයගේ ලස්සන තවත් තියුණු විය.

පසු දින පාසලේදී ඉන්දු මුණ ගැසුණු විට මම රන්දී ගැන විමසුවෙමි.

"ම්..... මොකද මේ කවදාවත් නැතුව රොෂාන් කෙල්ලෙක් ගැන හොයන්නේ?"
ඉන්දු සිතන්නට ඇත්තේ මං රන්දී ගැන අදහසක් ඇති කරගෙන බව විය යුතුය.

"ආ.....පෝ..! මට නෙවෙයි, ආසිරියට. මිනිහ ෆුල් ලව් වගේ"
"එහෙනම් ඉතිං එයාට ටිකක් මහන්සි වෙන්න වෙයි."
ඉන්දුගේ පිලිතුරෙන් මා තිගැස්සී ගියෙමි.

Monday, August 21, 2017

රන්දී - පියවර 2

උසස් පෙල වෙනුවෙන් පාසලට ඇතුලත් වූ මුල් මාස කීපය ගෙවී ගියේ අධයාපන කටයුතු වලට වඩා වෙනත් කටයුතු වලට අපගේ වැඩි අවධානයක් ලබා ගනිමින්ය.උසස් පෙළ විභාගයේ බැරෑරුම් කම බිදක් වත් මගේ මනසේ නම් නොරැදුනු බව විශ්වාසය.මේ කාලයේ කවුරුන් හෝ යහලුවෙක් ඉලක්ක කර ගනිමින් මඩ පෝස්ටර් ගැසීමට අප පුරුදු වී සිටියෙමු.චිත්‍ර ඇදීමේ යම් නිපුනක්වයක් මට තිබුණු නිසාවෙන් බොහෝ විට මඩ පෝස්ටර් නිර්මාණය කිරීම ද මා වෙතම පැවරිණි.
        කැන්ටිම, පුස්තකාලය පිටු පස කොරිඩෝව ආදී ගුරුවරුන් ගේ වැඩි  අවධානය නොලැබෙන තැන් අපගේ මඩ පෝස්ටර් ව්‍යාපාරයේ ප්‍රචාරක ස්ථාන විය.කලින් දිනයේ සූදාම්කර ගන්නා පෝස්ටර් රැගෙන අප හිමිදිරියේ්ම පාසලට යන්නේ කිසිවෙකුටත් සැකයක් නොසිතෙන ලෙසය.මේ වෙනුවෙන් මා සමග මාගේ අතිජාත මිත්‍රයන් තිදෙනාගෙන් පිංතුවාත් තොසාත් උපරිම සහාය දෙන්නට නොපැකිලව සිටින හෙයින් වැඩ කටයුතු නියමිත ලෙස කර ගැනීමට පහසුවක්ම විය.

දිනක් උදෑසනම මමත් තුෂාරත් ගයානුත් පාසලට ගියේ මඩ පෝස්ටර් ව්‍යාපාරයේ තවත් අදියරක් වෙනුවෙන්ය.එදින මාතෘකාව ගැබාය!
           දොලහ මැත්ස්  ඒ, දහතුන මැත්ස් ඒ, දොලහ බයෝ ඩී, දහතුන මැත්ස් බී, කෘෂි විද්‍යා, දොලහ මැත්ස් බී ආදී එක පෙලට පිහිටා තිබූ පංති කාමර සියල්ල පසු කරමින් ගොස් අප නැවතුනේ අපගේ තිත්පල වන දොලහ බයෝ සී පංතියේ ය.කවදත් වේලාසනින් පැමිණෙන ඉන්දු එදිනද පැමිණ පත්තරයක් සමග ගැටෙමින් සිටියාය.වේලාසනින් අප තිදෙනා පාසලට පැමිණෙන්නේ කුමන කාරණාවකටදැයි දන්නා ඇය කියවමින් සිටි පුවත් පත පසෙකට දමා අප වෙත පැමිණියාය.ඒ වන විටත් අපගේ බෑග් තුලින් පෝස්ටර් කිහිපයත් ගම් බෝතල් ආදියත් පිටතට ගෙන සිටියෙමු.


"අා..... අද කවුද බයිට් එක? "  
 ඉන්දු මෙවැනි දේ වලට බොහෝ කැමැත්තෙන් දායක වන්නීය.

"ගැබාට! "
 කතාවට වැඩි වේලාවක් ගත වීම කාර්යය අසාර්ථක වීමට හේතුවක් නිසා කඩිනම් කලෙමි.

"ඒයි! හරිද බං?.... යමං යමං   "  
 පිංතුවා වට පිට බලමින් කෑ ගසයි

"හරි හරී...., මේ එනව., යං "

 තොසා පෝස්ටර් කිහිපයක් ගෙන පිංතුවා සමග එක්විය.ඉතිරි අඩුම කුඩුම ටික කලිසම් සාක්කු දෙකට පුරවා ගත් මමද ඔවුන් සමග ඉදිරියට ඇදුනෙමි.

ගමනේ මගක් ගිය විට ගම් බොතලය අමතක කර ආ බව දැන ගත් තුෂාර මටත් පිංතුවාටත් කුණුහරප වර්ෂාවකින් අමතන්නට විය.මෙවැනි වැඩ වලදී සුලු අතපසු වීමක් නිසා ලැබෙන ප්‍රතිඵල දිරවීමට බොහෝ කාලයක් ගතවේ! 
  ඉන්දූ දෙවියෙක් මෙන් ගම් බොතලයත් රැගෙන අපට එකතු වූ නිසා ගැටුම අවසන් කර යොදා ගත් කාර්යය අවසන් කර ගන්නට අපට හැකි විය.ඒ දවසේ අපගේ මාතෘකාව ගැබාය!




පාසල, ටියුෂන් පංති වලට අපේ ජීවිත ගෙවී යන්නේ නොදැනුවත්වමය.විභාගය දිනෙන් දින ලං වන බව දැනෙන සෑම විටම දැනෙන්නේ අමුතුම භීතියකි.වෙලාවකට මේ සියල්ල අතහැර දැමීමට සිත කියයි.එහෙත් මාගේ ප්‍රශන වලින් 99% කටම පිලිතුර වන්නේ අධ්‍යාපනය නිසා එසේ අත්හැර දැමීමටද සිත එකග වන්නේ නැත.සිහින වලට පාර කියන්නේ අධ්‍යාපනය බව දැනුනු විට තව තවත් හොදින් පාඩම් කටයුතු කිරීමට සිතට යම් උත්තේජනයක් ලැබේ.

Sunday, August 20, 2017

රන්දී - පියවර 1

"ඒයි සිපා... වරෙන්! සිංදුවක් කියමූ.."
අපි කිහිපු දෙනෙක් ජිව විද්‍යා පංතියේ සිට ඈත යන හර්ෂ දෙස බලා කෑ ගැසුවෙමු.ඉබාගාතේ ඇවිදිමින් සිටි ඔහු දෙපයට නව පණක් ගෙන අප සමග එක් විය.
  සිපා ගේ බෙර පද වලට කිහිප දෙනෙක් ගි ගැයූහ.ඇතැමෙක් යකඩ පුටුවේ ඇන්ද මත  හිදිම්න් අත්පුඩි තැලූහ.

ඒ අප  දොලහ ශ්‍රේණියට ඇතුලත් වූ මුල් කාලයයි.දිනකට නියමිත කාල පරිඡ්ඡේද අටම හැල්මේ අකුරු කරන අපට මෙසේ නිදහස් වේලාවක් ලැබුනේ එහෙමත් කලාතුරකිනි.එසේ ලැබුන විට ගණිත, ජීව විද්‍යා විශය ධාරා වලට වෙන් වී සිටි මිතුරු කැල බොහෝ විට රොක් වන්නේ  විද්‍යා අංශය පිහිටා තිබූ තෙමහල් ගොඩනැගිල්ලේ කෙලවරක පිහිටි ජීව විද්‍යා පංති කාමරයටය.එය  එක් කොණකට වන්නට පිහිටා තිබූ නිසාවෙන් එතුල කෙරෙන කෑ කෝ ගැසීම් වලින් අනෙක් පංති කාමර වල කෙරෙන ඉගැන්වීම් කටයුතු වලට බාධා වන්නේ ඉතා අල්පවය.

           "හුඩ්ඩා ..... උඹෙන් එකක්! "
ඈත කෙලවරක සිටි පිංතුවා මා දෙස බලා කෑ ගසයි.මිතුරන්  කේන්ති ගස්සන්නට සිතූ මං ගැයෙමින් තිබූ වේග රිද්මයට නොගැලපෙන ගීතයකට මුල පිරුවෙමි.

"ඒ....යි! මොන හු! ද බං..... ",
 සහන්ගේ අමනාපයත් සමග ගී ගැයීම අඩපණ විය.මිතුරන් අතර සිටි අයෙකුගේ හූ ශබ්දයත් සමග අපගේ සාජ්ජය අවසන් විය.

"යමං...මැච් එකක් ගහමු.. " පන්දුවත් පිත්තත් දෑතට ගෙන සිටි කල්පගේ ආරාධනයට කිහිප දෙනෙක් ඔහු සමග එක් විය.

පිට්ටනියට ගොස් දගලන්නට කම්මැලි සිතුන නිසාවෙන් මා පංති කාමරයෙන් පිටත පිහිටි තුරු සෙවනට ඇදුනෙමි.එතැන ට ගොස් වැඩි වේලාවක් ගත වන්නට මත්තෙන් තුෂාර පැමිණ නැවතත් මා ජීව විද්‍යා පංති කාමරය දෙසට ඇදගෙන යන්නට විය.

"තොසා...! කොහෙද ඕකව ඇදන් යන්නේ..? " ඒ ගයාන්ය.කවුරුන් හෝ සමග එක්ව වල බැසීම ගයාන්ගේ පුරුද්දකි.

"අඩෝ පිංතුවා! වරෙන් වරෙන්..., බයෝ කරන්න පිටින් ආව කෑලි ටිකක් ක්ලාස් එකේ ඉන්නවා...."

කට කොනකින් සිනා වෙමින් තුෂාර පැවසූ තාලයෙන් වෙන්නට යන දේ ගැන මටත් ගයාන්ටත් ඉගියක් ලැබිණි.


"හම්මට! යමං..., උන් ව අපි අදුන ගන්න එපැයි  "

ගයාන් ගමන ඉක්මණ් කලේය.ද්විතීයික පාසලක් වූ අපේ පාසලේ 6 ශ්‍රේණියේ සිටම ඉගෙනුම ලැබූ අප සාමාන්‍ය පෙළ විභාගයෙන් අනතුරුව උසස් පෙළ පංති වලට ඇතුලත් වූයේ උසස් පෙළ සදහා වෙනත් පාසල් වෙතින් අප පාසලට ඇතුලත් වූ අයට වඩා ජ්‍යේශ්ඨත්වයක් ආරෝපණය කරගනිමින්ය.

   අපි තිදෙනා පංති කාමරයට ඇතුල් වනවා දුටු ඉන්දු මට කතා කලාය..එකම පාසලේ වසර ගණනාවක්ම ඉගෙනුම ලැබූ ඉන්දු මා හා කතා කල ප්‍රථම වතාව එය නිසා මං පුදුම උනෙමි.ඉන්දුටත් මටත් ගනු දෙනුවක් නැත.

"රොෂාන්..... ඔයා කලින් කියපු සිංදුවෙ පද ටික ඔක්කොම දන්නවද? "

"ම්හ් ..,ඔව්! මොකටද? "

"අනේ... මොනවත් නෙවෙයි, පුලුවන් නම් ඒකෙ පද ටික ලියල දෙන්නකො...."

මටත් පෙරලෙන්නේ අමුතුම බාල්දිය. 

 "ම්හ්... ලියාගනින් එහෙනම්...."

ලිවීම ඉන්දුටම පැවරූ මම ගීතය රචනාවකට පෙරලා කියාගෙන ගියෙමි.

"තෑන්ක්ස් රොෂාන් .."

"මොකටද බං ඔය බූට් සිංදු? බූට් පාරක් වත් කෑවද ඔිව එකතු කරන්නේ...? "

"මට නෙවේ අනේ යාලුවෙක්ට ." යි පවසමින් ඈ යහලුවන් සමග එක් විය.


තොසාත් පිංතුවාත් අලුතෙන් පැමිණි ගැහැනු ලමුන් සියල්ලම පිලිවෙලට තමන් ලගට කැදවාගෙන සම්මුඛ පරික්ෂණයට ලක් කලෝය.නවක සිසුන් සිටි පංති ගැන ගුරුවරුන් අවධානයන් සිටි නිසා මං මිතුරන්ගේ සහායට ඔත්තු බලමින් සිටියෙමි.උන් දෙන්නාගේ වදය නිසා ඇතමෙක් මුහුණ රතු කරගත්හ.තව අයෙක් හැඩුවාය.මට නම් සිනහව නවතා ගැනීමට අපහසු විය.

 තුෂාරගේත් ගයාන්ගේත් බල කිරීම නිසා සමහරුන්ට ගී ගැයීමට සිදු විය.තවත් සමහරුන්ට කතා පවත්වන්නට සිදු විය.නමුත් බොහෝ දෙනෙක් අපහසුතාවයට පත් වූ බව දුටු නිසා දෙමිතුරන්ද කැටුව පංති කාමරයෙන් පිට වූනෙමි.

උසස් පෙළ පංති වලට ඇතුලත් වූ මුල් මාස කීපයම ගෙවී ගියේ මේ අයුරිනි.වේලාවක් ලැබෙන ඕනෑම දිනයක අපි නවක සිසුන් ට නොයෙක් දේ කරන්නට කියමින් විනෝද විය.ආරම්භයේදී අපහසුවෙන් ඒවාට සම්බන්ධ වූ ඔවුන් දින කීපයක් ගත වුනු විට අපහසුවකින් තොරව අපට සම්බන්ධ වූයේ අප අනවශ්‍ය විහිලු නොකල නිසා විය යුතුය.

මේ කාලයේදී මට තවත් යහලුවෙක් මුණ ගැසිනි.යහලුවෙකු කීවද ඇය යෙහෙලියකි.
ඉන්දූ.... සාමාන්‍ය පෙළ කාලයේදී වෙනත් පංතියක සිටි නිසා අපේ ගනු දෙනුවක් සිදු නොවුනද උසස් පෙළ පංති වලදී නිතර මුණ ගැසෙන්නට කාරණා සිදු වූ නිසා අප මිතුරන් බවට පති විය.ඇයගේ බොහෝ ගතිගුණ ගැහැනු ලමයෙකුට වඩා ලං වූයේ පිරිමි ලමයෙකුටය.ඒ හේතුව නිසාම බාලාංශ පංති වලදී අප ඇයව ගණනකටවත් ගත්තේ නැත.නමුත් ටිකෙන් ටික දැන හදුනා ගන්නට ලැබුණු පසු ඇය තුල තිබූ අවංක මිත්‍රත්වය අත්විදින්නට මට හැකි විය.කාන්තා පාර්ශවය අජීර්ණ වී සිටි මගේ හොදම යහලුවන් තුන් දෙනා අතරට  එක්ව එය  හොදම යහලුවන් පස් දෙනෙකුගේ කල්ලියක් බවට පත් කිරීමට ඉන්දුට වැඩි කාලයක් ගත වූයේ නැත.ඇයගේ ගති ගුණ නිසා වැඩිපුර යෙහෙලියන් ඇයට නොවූයෙන් ඇයගේ හෑම දේටම ලගින් සිටියේ අප කිහිප දෙනා ය.

Thursday, August 3, 2017

අපේ වෙඩිම

මට වෙඩිමක් ගන්නට ලොකු උවමනාවක් තිබ්බේය.බිරිදගේ  නිවැසියන්ගේ පුහු ආටෝපයට රිදෙන්නට ගසන්නට හැකි උපරිම අවස්ථාව එය නිසා හොද වෙඩිමක හීනයක් මට තිබුණේය.නැකැත් සූදානම් කරගත් පසු හෝටල් බලන්නට ගිය වෙලේ හීනය සුලු පටු කාරණාවක් නොවන බව දැනෙන්නට ගත්තේ ගණන් මිණුම් ඇසූ පසුය.ඉතිං මොනවා කරන්නද මං එකක් තෝරා ගත්තේය.

බිරිදගේ දෙමව්පියන් ආටෝපයත් විරෝධයත් ඉදිරියට දමා වෙඩිමේ කටයුතු වලින් ඉවත් විය.අම්මා දහ දුක් විද එකතු කර ගත් අර්ථසාදක මුදල් මං බිස්නස් කටයුතු වලට දිය කර දැම්මේය.දැන් වෙඩිමක් ලැහැස්තිය.මුදල් නැත.බිරිදගේ නමින් ණය මුදලක් ඉල්ලුම් කරන්නේ ඒ අතර තුරේදීය.වෙඩිමට මාසයකට කලින් ලැබිය යුතු ඒ මුදල් ලැබුණේ වෙඩිම දවසේදීය.ඉතිං මුල් වියදම් වලට ආයෙත් ණය වෙන්නට සිදු විය.සිය වාරයක් කල්පනා කර පුලුවන් උපරිමයෙන්  වියදම් අවම කර කරන්නට පුලුවන් උපරිම හොදින් වෙඩිම තිබ්බෙමි.ණය මුදලින් ලැබෙන්නේ අවැසි මුදලින් අඩකි.ඉතිරිය වෙඩිමෙන් ලැබෙන ලියුම් කවර වලට බාර දෙන අවදානම අප දෙන්නා ගත්තෙමු.වියදම් පියවීම් වෙඩිමෙන් පසු යොදා ගත්තේ ඒ අදහස ඇතුවය.

    වෙඩිමෙන් බාගක් යත්දී ලියුම් කවර එකින් එක ලැබෙන්නට ගත්තේය.නොමිලයේ මෙන් සංගීතය සැපයූ බෑන්ඩ් එකේ තාලයට හදවත ගැහෙන්නට ගත් එක ලියුම් කවර එකකින් දෙකකින් අඩු කරන්නට හැකි වුනේ නැත.කොහොමින් හරි එකතු වුනු ලියුම් කවර ටික බිල් ගෙවීම් සදහා යොදා ගන්නට මල්ලීට බාර දී නැකතට පිටවීමට අපට සිදු විය.හිස් ලියුම් කවර ටික අතට ලැබුණුු පසු ඒවායේ ලියා තිබූ නම් දුටු විට මා ඒ තරම් ප්ලෑන් කර ගැසූ ගේම ගැන මහා කලකිරීමක් ඇති විය.ඇත්තටම මා කිසි විටෙක බලාපොරොත්තු නොවූ නම් කිහිපයක් එහි විය.

නැන්දා... ඒ අම්මාට පසු මාව ඇති දැඩි කල තැනැත්තියයි.එකම ආදායම් මාර්ගය වූ මාමාගේ පේන්ට් වැඩ නැවතුනේ මීට දශකයකට විතර පෙරය.වයස නිසා මාමාට ඉද හිට හෝ ආදායමක් ලැබූ රස්සාවට ආයුබෝවන් කියන්නට සිදු විය.ඉතිං නැන්දලා ජීවත් උනේ  ඇය අරන් හදා ගත් දරුවා උපයන සුලු මුදලත් කවුරුන් හෝ දුන් දෙයකුත් එකතු කරගෙනය.මාමා මිය ගියායින් පසු ඇගේ ජීවිතය තවත් දුෂ්කර වූ මිසක් සරල වූයේ නැත.වෙඩිමට යන්නට මේකප් උලන්නට සාරි හදන්නට යන වියදම් ඇයට මහ මෙරක් මිස වෙනකක් නොවේ.


චානක අයියා.... නැන්දා අරන් හදා ගත් දරුවා ඔහුය.මාලු රස්සාවෙන් නැන්දාත් ජීවත් කරගෙන  පාසල් යන පොඩි දුවගේ වියදම් දරාගෙන ඌ කරන්නේද සුලු පටු යුද්ධයක් නොවේ.වෙඩිමට එන්නට කමිසයක් ගන්නටත් ඊට සරලන සපත්තු ජෝඩුවක් (ආයේ බොහෝ විට උවමනා නොවූ වත්) ගන්නටත් ලෝබ නොවූවේ චූටි අප්පෝට ලැජ්ජා වනවාට අකමැති කමට මිස වෙන කිසි කාරණාවකට නොවන බව මං හොදාකාරවම දනී.

ඉතිං ඒ නම් ලියූ ලියුම් කවර දැක්කාම මං ගැසූ ගේමෙන් මංම පැරදුනා.වෙඩින් වලට හෙන ගැහියන්!

Wednesday, July 26, 2017

සම්පන්දන් වෙත



මිස්ටර් සම්පන්දන්, මට ඔහේ මේ තරම් කාළකණ්නි වුනේ කොහොමද කියල හිතාගන්න බෑ.උගත්කම පරිචය වගේ දේවල් ඔහේ ලග තිබ්බට කාළකණ්ණි කම ඒ හැම එකකටම උඩින්.ඔහේ මේ රටේ උත්තරීතර කියල කියන පාර්ලිමේන්තුවෙ විපක්ෂ නායක කියල නම් කරද්දිම මට හිතුන මේක නම්  මොකක් හරි ඩීල් එකක් තමයි කියල.පොල් බූරුවෙක් ජනාධිපති කරවන්න ඔහෙල දුන්න උදව් වලට සලකන්නත් එපායැ.මොකද ඒ උදව් නොවුන නම් මේ රට මීට වඩා වෙනස් වෙන්න තිබ්බ.
                      කොහොම හරි  විපක්ෂ නායක උනානෙ. මචෝ විපක්ෂ නායක කිවුවම ඒක මුලු රටටම අදාල වෙන්න ඕනි.උතුරටයි නැගෙනහිරටයි විතරක් නෙවෙයි.උතුරෙ එවුන්ට අධෝ වාතයක් පිට උනත් බෙරිහන් දෙන ඔහේ මේ රටේ සම්පත් විකිණෙන (කුලියට දෙනවයි කියන) එක ගැන වගේ වගක් වත් නෑනෙ අයිසෙ.ඒ කියන්නෙ උතුරයි නැගෙනහිරයි ෂේප් කරගත්තොත් ඇති කියලනෙ හිතන් ඉන්නව ඇත්තෙ. තොපි  වගේ එවුන්ට තමයි හෙන ගහන්න ඕනි.ඔව් තොපිව පත් කරපු එවුනටත් එක්ක තමයි.පක්ෂ උනත් විපක්ෂ උනත් රටේ සම්පත් විකුණන එකට විරුද්ධ නොවෙන තොපි හැමෝටම!

Saturday, July 8, 2017

අලුත් ව්‍යවස්තාවක් එනවාද?


http://www.radiogagana.com/2017/07/07/leading-monk-calls-anti-constitution-campaign-as-unwarranted/




ජනාධිපති හත්පොලේ දිව්රුවත් අගමැතිය පැහැදිලිවම කියනව නව ව්‍යවස්ථාවක් සදහා මුලික කටයුතු බොහෝ දුරට අවසන් බව.මේ ආණ්ඩුව එහෙම  එකක් පාර්ලිමේන්තුවට ගෙනාවොත් (අවසානයේ ජනමත විචාරනයෙ ප්‍රතිඵල කෙසේ වෙතත්) වරදාන වරප්‍රසාද දීල හරි 3න් 2 බහුතරයෙන් ඒක සම්මත කර ගනියි. ඉතිං මේ නායක හාමුදුරුවො දේශනා කරන්නෙ මොකක්ද? දේශපාලන වාසියක් බලාගෙන හරි වෙන්න යන අනතුර ගැන ජනතාව දැනුවත් කරන එක මහින්දල කරන්න ඕනි.එහෙම නැතුව විපක්ෂ නායක කියන සම්බන්දන් ඇවිත් ඒක කරන්නෙ නෑ.ඌ සංවේදී වෙන්නෙ උතුරෙ හරි නැගෙනහිර හරි තියෙන ප්‍රශ්න වලට විතරයි.කොයි කවුරුත් පුද්ගලික දේශපාලනය පැත්තකින් තියල රට ගැන හිතන එකයි වැදගත්.මේ හම්බෙන අවස්ථාවල් අනාගතේ ආයෙ ලැබෙන එකක් නෑ.අද ගන්න ඕන පියවර අදම අරගන්නෙ නැතිව සිද්ද වෙන වැරදි අනාගතේ දි හරි ගස්සන්න බෑ.ඒක නියතයි

Monday, June 26, 2017

පාර

අපේ ජීවිත හරි පුදුමාකාරය.උපතේ සිට මරණය තෙක් මිනිසුන් සිය දහස් ගණනක් අපට මුණගසවන්නට මේ අරුම පුදුම ජීවිත සමත්ය.ඒ පිරිසයෙන් සැලකිය යුතු පිරිසක් අපේ ජීවිත වලට සමීප වී අපට යම් කිසි බලපෑමක් කිරීමට තරම් හැකියාවක් ඇති අයයි.එවැනි බලපෑම් නිසා අපේ ජීවිත මොනතරම් වෙනස් කම් වලට ලක් වෙනවා දැයි අපි නිකමට වත් කල්පනා කරන්නේ නැත.
   අපට හමු වන පිරිස එසේත් නැතිනම් අප වටා නිරතුරුව සිටින පිරිස සැලකිය යුතු තරම් උගත්කමක් ඇති අය වේ නම් අපේ ජීවිත යහපත් දිශානතියක ගමන් කරනු ඇත.එහි අනෙක් පස වේ නම් සිදු වන්නේ කවදා හෝ පසුතැවෙන්නටය.කෙසේ වෙතත් ඔබේ ජීවිතයේ නැගෙන යහපත් සිතුවිලි කිසිදු අයුරකින් අතපසු වන්නට ඉඩ නොදෙන්න.මක් නිසාද යත් එවැනි සිතුවිලි ක්‍රියාත්මක කරන්නට අවශ්‍ය කාලයේදී එසේ නොවුනහොත් නැවත එවැන්නක් කිරීමට එසේ කිරීමෙන් ලබන ආශ්වාදය විදීමට ඔබට යලිත් කිසි දිනයක අවස්ථාවක් ඔබට ලැබෙන්නේ නැත.
  ඉදින් කිසිවෙකුගේ ඇණුම් පදයකට, උපහාසයකට ඔබගේ සතුට නැති කරන්නට ඉඩ නොදෙන්න.ඔබ ඔබේ ගමන ගොස් අවසන් වනතුරු ඔවුන්ගේ ගති නැතිවන්නේ නැත.නමුත් ඔබ ගමන අවසන් කල පසු ඒ සියල්ල ඔබට ආචාර කරනු ඇත.

Wednesday, June 14, 2017

ජනාධිපති කෝලම

ලංකාවේ දිස්ත්‍රික්ක ගණනාවකට දැඩි හානි සිදු කරමින් ඇති වූ ගංවතුර තත්වය බැස ගියේය.ආපදාවට ලක් වූ ජනතාවට ඉන්නට හිටින්නට තැනක් සූදානම් කරන්නට, කුසට ආහාර වේලක් ලබා දෙන්නට උනන්දු වූ තරමට වඩා දැඩි වේගයකින් ජනාධිපතිවරයා කැබිනට් මණ්ඩලය වෙනස් කිරීමට කටයුතු කලේය.
        මුදල් අමාත්‍යවරයා විසින් ගන්නා ලද සමහර තීරණ බිම් මට්ටමෙන් ක්‍රියාත්මක කිරීමේදී මහජනතාවට විදින්නට සිදු වූ අනේකවිධ අපහසුතා නිසා බහුතරයක් දෙනා විශ්වාසයෙන් බලා සිටියේ ජනාධිපතිවරයා විසින් මුදල් අමාත්‍ය වරයාව සිටි රවී කරුණානායක ඉවත් කර ඒ වෙනුවට ප්‍රාමාණික විද්වතුන්  ලෙස රටම පිලිගන්නා ආචාර්යය හර්ෂද සිල්වා හෝ එරාන් වික්‍රමරත්න යන දෙදෙනාගෙන් කෙනෙකු පත් වන තුරුය.මෛත්‍රී ගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයේ ද කියූ පරිදි විද්‍යාත්මක ක්‍රමවේදය කෙසේ වෙතත් සුදුස්සාට සුදුසු තැන දුන්නේ නම් විය යුතුව තිබුණේ එයය.
   නමුත් සියල්ලන්ම විමතියට පත් කරමින් ජනාධිපතිවරයා නව මුදල් අමාත්‍යවරයා ලෙස තෝරා ගත්තේ ඔහුගේ රජයේ විදේශ අමාත්‍ය වරයා වූ මංගලවය.මංගලගේ තැන රවීට දුන්නද ඉතිහාසයේ  පලමු වතාවට විදේශ කටයුතු අමාත්‍යංශයට ලොතරැයි මණ්ඩල දෙකද ඈදා ගනිමින් කොරහත් බිදගෙනම යන්නට රවී සමත් විය.ලොතරැයි මණ්ඩල යනු අති විශාල ධනස්කන්ධයක් සංසරණය වන මෙරට ආර්ථිකයේ මර්මස්ථාන යුගලක් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ.එවැන්නක් විදේශ කටයුතු අමාත්‍යංශය වැනි අමාත්‍යංශයකට පවරමින් මෛත්‍රී කර ඇත්තේ රජය පාලනය කරනු ලබන අදිසි හස්ත වල උවමනා එපා කම් ඉටු කිරීම මිස ඔහු විසින් නිරතුරු සිහිපත්  කරන හෘද සාක්ෂියට එකග කටයුත්තක් නොවේ.
     මෛත්‍රීද මේ රටේ කුඩා කැබිනට්ටුවක් පත් කිරීීමේ බලාපොරොත්තුව වචනයකට පමණක් සීමා කලේය.දැන් මහින්දගේ රජය විසින් සිදු කල වැරදි දේ කිසිදු හිරිකිතයකින් තොරව මෛත්‍රීද කරමින් සිටී.විශේෂත්වය වන්නේ මහින්ද සිය දෙවැනි ධූර කාලයේදී සිදු කල බොහෝ වැරදි මෛත්‍රී මේ වසර දෙක හමාරක කාලය තුල කරන්නට පටන් ගෙන තිබීමය.
     මේ ආණ්ඩුවේ ප්‍රධානියා රනිල් ය.2015 දී මහින්ද ගෙදර යැවීමේ වැඩ පිලිවෙලේ තීරණාත්මක කාර්ය භාරයක් සිදු කිරීමට ඔහුට සිදු විය.මෛත්‍රී කලේ දුවන දුම්රියට බෙල්ල තැබීමය.රනිල්ලාට එවැන්නෙක් අවශ්‍ය කර තිබුණි.කවුරුන් විසින් හෝ මෛත්‍රී තුල වැඩෙමින් තිබූ අගමැති සිහිනය ඉත්තෙක් කර ගනිමින් ඒ බැරෑරුම් කාර්යයට මෛත්‍රීව කැන්දාගෙන එන්නට සමත් විය.මෛත්‍රි ගේ  වාසනාවට බෙල්ල මතින් ධාවනය වීමට පෙර දුම්රිය නවතනු ලැබිණි.ජයග්‍රාහකයා මෛත්‍රී උවද දුම්රිය නැවතුනේ වෙනයම් කාරණා නිසාවෙනි.ඒ කාරණා සදහා කැපවූ අය තමන්ගේ ජයග්‍රහනය විදිමින් සිටී.දැන් මෛත්‍රී යම් සාධනීය වැඩ පිලිවෙලක් ඉටු කිරීමට උත්සාහ කලද ඔහුට ස්වාධීනව එවැන්නක් කිරීමට ඉඩ නොතැබීමට තිරයෙන් පිටුපස සිටින පිරිස වග බලාගෙන ඇත.එසේ ඉටු කිරීමට අවශ්‍ය නම් 2015 පෙරලියේ තිරයෙන්  පිටුපස සිටින අදිසි පුද්ගලයන් කිහිප දෙනාගෙන් එය අනුමත විය යුතුය.අවාසනාවකට ඔවුන් කටයුතු කරන්නේ පෙර සූදානම් කර ගත් න්‍යාය පත්‍රයකට අනුව මිස රටේ සබෑ අවශ්‍යතාවය අනුව නොවේ.
      හම්බන්තොට වරාය චීනයට විකුණා දැමීමේ ක්‍රියාවලිය අවසන් කරන්නට නියමිතව තිබුණේ 2017 මුල් කාර්තුව තුලදීය.නමුත් ජාතියේ වාසනාවකට විශය භාර අමාත්‍ය වරයා ඊට විරුද්ධත්වය පල කලේය.රජය විසින් නිශ්චිත දින වකවානු ප්‍රකාශ කරමින් සූදානම් වූ එම ගනු දෙනුව වසරේ මාස 06ක් යනතුරු ඉටු කර ගැනීමට නොහැකි වූයේ එවක අමාත්‍ය ධූරය  හෙබවූ අර්ජුන රනතුංගගේ බාධාව නිසාය.ඉන්දියානු රජය දිගින් දිගටම ඉල්ලීම් කරමින් සිටින උපාය මාර්ගිකව අතිශයින් වැදගත් ත්‍රී මලේ තෙල් ටැංකි සමූහය ඔවුන්ට පවරා දීමට නොහැකි වූයේද විශය භාර අමාත්‍යවරයාගේ බලපෑම නිසාය.
      සත්‍ය සංශෝධය සිදු වූයේ ඉහත අමාත්‍යංශ දෙකෙහිය.ඒ වෙන කිසිවක් නිසා නොව මේ රට පාලනය කරමින් සිටින අදිසි හස්ත වල ජාත්‍යන්තර එකගතා සපුරාලන්නටය.ඉදින් මෛත්‍රී විසින් කර ඇත්තේ ඔවුන් විිසින් සකස් කර එවූ ගැසට් පත්‍රයට තම අත්සන යෙදීමය.
     ඉතිං මෛත්‍රීට අමු කැවිලා නැත.ඔහුගේ හෘදය සාක්ෂියට අනුව කටයුතු කරන්නට ඔහුට නොහැකිය.ඒ ඔහු මේ නාටකයේ තවත් එක් නලුවෙක් පමණක් නිසාවෙනි.

Sunday, May 21, 2017

අපි කොයිබටද?



ජනමාධ්‍ය හා වගකිවයුත්තන් විසින් කුමක් පැවසුවද උතුරේ යමක් සිදු වෙමින් පවතී.ත්‍රස්තවාදීන් යුධමය වශයෙන් පරාජය කර ගෙවුනු වසර 05ට වඩා මෙවර දිවයින පුරා ත්‍රස්තවාදයේ හා බෙදුම්වාදයේ සෙවනැලි ඉස්මතු වෙමින් පවතී.මුලතිව් පොලීසිය විසින් තම පොලිස් බලප්‍රෙද්ශය තුල එල්ටීටීඊ සැමරුම් වලකාලමින් ලබා ගත් අධිකරණ නියොගයෙන්ම තත්වය යහපත් නොවන බව ස්වාධීනව කල්පනා කරන ඕනෑම අයෙකුට වැටහිය යුතුය.

තත්වය මෙසේ තිබියදී රජය විසින් 2009 වසරින් පසුව සෑම මැයි මසකම 18 වැනිදා උත්සවාකාරයෙන් සැමරූ විජග්‍රහනයේ සැමරුම අත්හිටුවා ඒ වෙනුවට රණවිරු සැමරුමක් මැයි මස 19 වැනිදා පවත්වන බව නිවේදනය කලේය.ඊට හේතුව ලෙස කැබිනට් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක වරයා පැවසුවේ විජයග්‍රහන සැමරුම නිසාවෙන් එක් ජාතියක හිත් රිදවීමක් සිදුවිය හැකි නිසා එය නවතා දමන බවයි.විජයග්‍රහන සැමරුම පිළිඹදව කැබිනට් මාධ්‍ය ප්‍රකාශකගේ ප්‍රකාශය හා උතුරේ අන්ත බෙදුම්වාදී අදහස් දරන්නන්ගේ ප්‍රකාශ අතර කිසිදු වෙනස්කමක් මා නොදකිමි.කැබිනට් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක යනු රටක ප්‍රතිරූපය පිළිබදව පැහැදිලි වගකීමක් දරන පුද්ගලයෙකි.එවැන්නෙකු විසින් කරනා මෙවැනි ප්‍රකාශ මගින් සනාථ කෙරෙන්නේ පවතින රජයද යුධ ජයග්‍රහනය සම්බන්ධයෙන් දරන්නේ එල්ටීටීඊ හිතවාදී අදහසක් බවයි.

2009 වසර වන විට ජීවත් වූ පුරවැසියන් සියලු දෙනා හට එවකට සිදු වූ යුද්ධයේ යතාර්ථය නැවත සිහි කර දීමට අවශ්‍ය නොවේ.ආරක්ෂක හමුදාවන් දිවා රෑ වෙහෙසෙමින් සියලු දේ කැපකරමින් ජීවිත පවා පුද දෙමින් නන්දිකඩාල් කලපුවෙන් මෙගොඩට ගත්තේ සිංහල මිනිසුන් නොවේ.ත්‍රස්තවාදීන් ගේ වෙඩි පහරවල් වලට මුහුණ දෙමින් තමන්ගේ අවි පසෙකට කරගෙන දැඩි ඉවසීමකින් කටයුතු කරන්නට සිදු වූයේ සාමාන්‍ය ජනතාවට කන්නට දුන් ආහාර හා බෙහෙත් සොරකම් කරමින් තමන්ගේම ජාතියේ මිනිසුන් පලිහක් කර ගත් තුච්ඡ ත්‍රස්තයන්ගෙන් ඔවුන්ගේම ජාතියේ මිනිසුන් බේරා ගන්නට මිස රටේ මහ ජාතිය වූ සිංහලයන් බේරා ගන්නට නොවේ.රටක නීත්‍යානුකූල හමුදාවක වගකීම එයයි.විපතට පත් වන්නේ තම රටේ පුරවැසියන් නම් ඔවුන්ගේ ජාතිය හෝ ආගම මත ආරක්ෂක හමුදාවන් හි ප්‍රතික්‍රියාවේ වෙනසක් සිදු විය නොහැක.ශ්‍රී ලංකාවේද සිදු වූයේ ඒ පරම සත්‍යයි.ජනාධිපති අගමැති මෙන්ම සාමාන්‍ය ජනතාවද එය තේරුම් ගත යුතුය.එසේ නොමැතිව වගකීම් රහිතව ප්‍රකාශ නිකුත් කිරීම නිසා සිදුවන්නේ යුද්ධය ක්‍රියාත්මක කෙරුනේ එක් ජන වර්ගයක් විසින් සුලුතර ජනවර්ගයකට එරෙහිව යැයි ඊලාම්වාදීන් විසින් අන්තර්ජාතිකව පතුරවමින් සිටින අදහසට නිල තහවුරුවක් ලබා දීම හැර වෙනකක් නොවේ.

බොහෝ රටවල් නිමාවක් නොදකින යුද්ධ වලට පැටලී ජීවිත හා දේපල විනාශ කරගනිමින් අතරමංවී සිටින අවධියක සංවර්ධනය නොවූ ඉතා කුඩා කොදෙව්වක ජීවත් වෙන අපි විසින් දිනා ගත් දේ සැමරීමට බලධාරීන් අදි මදි කරන්නේ ඇයි දැයි හොදින් තේරුම් ගත යුතුය.එහි ඉලක්කය ඉදිරි මැතිවරණ වල තිරණාත්මක ඡන්ද ලක්ෂ 6කි.යුධ සමයේ දිවි පිදූ 26000කට අධික වීරෝදාර රණවිරුවන් හා දහස් ගණනක් ආබාධිත රණවිරුවනුත් ඔවුනගේ පවුල් වල උදවියගේත් ආත්මයන් නිර්ලජ්ජිතව පාවාදෙමින් මේ ක්‍රියාත්මක කෙරෙන්නේ දේශපාලන න්‍යාය පත්‍රයකි.මේ දේශපාලනය තව නොබෝ කලකින් පෙඩරල් රාජ්‍යයද බන්දේසියේ තබා පූජා කරනු ඇත.

හෘදය සාක්ෂියක් ඇති මිනිසුන් විරුද්ධ විය යුත්තේ එයටය.කවුරුන් කෙසේ බලයට පැමිනියද යුද ජයග්‍රහනය ලැබුවේ ශ්‍රී ලංකා රජය බැව් අමතක නොකල යුතුය.ඒ ජයග්‍රහනයට උර දුන් අය ට එහි ගෞරවය හිමි වන නිසාවෙන් පරම සත්‍ය අමතක කරමින් කටයුතු කිරීම නවදා දැමිය යුතුය.එසේ කල යුත්තේ තව වසර දහස් ගණනකදී වත් නැවත එවන් ව්‍යසනයක් ඇති නොවීමට අවැසි නිසා මිස තවත් දේශපාලන පිම්මකට නොවිය යුතුය.


පසු සටහන


2017 මැයි මස 19 අලුයම මුර සංචාරයේ යෙදුනු පොලිස්  රථයක් ඉලක්ක කර ගනිමින් යාපනය පලෛ ප්‍රෙද්ශයේදී වෙඩි ප්‍රහාරයක් එල්ල වී ඇති අතර එය ටී 56 වර්ගයේ ගිනි අවියක් භාවිතා කරමින් සිදු කල ප්‍රහාරයක් බව තහවුරු කරගෙන ඇත.
www.hirunews.lk/161656/police-vehicle-shot-in-pallei-photos