අපි

කවුරු හරි මගෙන් ඇහුවොත් ලංකාවෙ දේශපාලනේ මං වැඩි හොඳක් දකින්නේ නැත්තෙ ඇයි කියල මට සරලවම දෙන්න තියෙන උත්තරේ මුන්ට ගොඩක් දේවල් වලට කිසි සැලසුමක් නෑ කියන එක.ඒ සියලු ආණ්ඩුත් හරි මේකත් හරි.මෙයාලට රටේ පහල ස්ථර වල ඉන්න මිනිස්සු ගැන මෙලෝ වගක් නෑ.උන් කන්නෙ අඳින්නෙ කොහොමද කියල වගක් නෑ.ආණ්ඩුව  ගන්න  කාලෙ වී වැඩියි කියල ගුවන්තොටුපලෙත් වී දාපු  රටක් අපි.වී නිශ්පාදනය වැඩි නිසා කුඹුරු වල අතිරේක භෝග වවන්න කියල උපදෙස් දුන්නෙ කන්න කීපයකට කලින්.අවුරුදු ගානක් දේශපාලන වේදිකා වල රස මාතෘකාවක් වෙච්චි පොහොර සහනාධාරය මුදලින් ගෙවන්න තීරණය කරලත් වැඩි කාලයක් නෑ.නමුත් මේ සියලු සලසුම් පුස් වෙලා.මාසයකට මෙට්‍රික් ටොන් ලක්ෂ ගානක් පිටරටින් හාල් ගෙන්න වෙලා.පොල් ගෙඩියක මිල රුපියල් 100 පන්නන්න ඔන්න මෙන්න.මෙහෙම වෙන්නෙ ඇයි?
 සරලවම අපිට සැලසුම් නෑ.අපේ රටේ තියෙන මුලු කුඹුරු ඉඩම් ප්‍රමාණය තවම අස්වද්දන්නෙ නෑ.රජයක් කරන්න ඕනි කුඹුරු ඉඩම් ගොඩ කරල වෙන ඉදිකිරිීම් කරන්න ඉඩ සලසන එක නෙවෙයි.පුලුවන් තරම් සහයෝගය දීල සම්පූර්ණයෙන් වගා කරන එක.අස්වැන්න අපේ පරිභෝජනයට වැඩියි නම් අපනයනය කරන්න පුලුවන් මට්ටමේ නිශ්පාදනයක් කරල විදේශ විනිමය හොයන එක.පොල් වල තත්වයත් මීට නොදෙවෙනියි.විශේෂයෙන් පොල් ඉඩම් කට්ටි කරල විකිණීම නිසා නිශ්පාදනය පහල බැහැල.අවශ්‍ය තරමට තොග නැති වුනු ගමන් මිල ඉහල යන එක සරලයි.පොල් ඉඩම් වෙනත් සංවර්ධන කටයුතු වලට යොදා ගන්නව නම් අහිමි වෙන පොල් අස්වැන්න ලබා ගන්න වැඩපිලිවෙලක් තියෙන්න ඕනි.අඩු කාලයකින් පීදෙන ප්‍රෙභ්ද නිශ්පාදනය කරල පොදු ජනතාව අතරෙ නොමිලේ බැරි නම් සහන මිලකට හරි බෙදා හරින්න රජයට පුලුවන්කම තියෙන්න ඕනි.ඒ වගෙම දැනුවත් කිරීමේ යාන්ත්‍රණයක් හදන්න ඕනි.රජයේ මාධ්‍ය ආයතන හරියට ක්‍රියාත්මක කලා නම් ඒ ඕනවටත් වැඩියි.රජයක් පත් කරන්නෙ ඒ වගේ සරල වැඩ ටිකවත් නියම වෙලාවට හරි විදියට කරන්න.ඒ සහනයවත් නැතුව ලතැවෙන අපි හරි පව්