ඔය ඔපීසියෙ මැනේජර් වෙලා හිටිය ගෑනු ලමය ඒ ඔපීසියෙ ම කෙනෙක් එක්ක සම්බන්ධයක් තිබුණ බව අපි හැමෝම දැනන් හිටිය.අපි කාටවත් ඒක රහසක් උනේ නෑ.ඉහල නිලධාරීන්ටවත්.මේ අතරෙ ඒ යාලුව ලොකු මුදල් වංචාවකට අහුවෙන්න ගියා.හරියටම පැයක් ඇතුලත රුපියල් ලක්ෂයකට ආසන්න ගානක් දාල වංචාවක් වෙලා නෑ කියල පෙන්නුවෙ නැත්නම් අර යාලුවත් එයාට උදව් කරපු නිසා මැනේජර්ටත් ගෙදර යන්න වෙන දවසක් ආව.දැන් මැනේජර් තමන්ගෙ කණකර උකස් කරල ඉතිරි මුදල් හොයන්න දහ අතේ කෝල් කරන වෙලාව.මමත් ඔපීසියෙ.යාලුවට ඔය වැඩ කරන්න එපා කියල කොච්චර කිවුවත් ඌ ඒව ගණනකටවත් අරන් හිටපු මිනිහෙක් නෙවෙයි.කිවුවා නාහන ගුරුට ඕනි දෙයක් වෙච්චදෙන් කියල ඉන්න පුලුවන්කම තිබ්බත් බොහොම අසරණ වෙලා මැනේජර් සල්ලි ඉල්ලද්දි ඒකට පිටුපාන්න පුලුවන්කමක් මට තිබ්බෙ නෑ.මාසෙ ඉතුරු දවස් ටිකේ බයික් එකට පැට්‍රල් ගහන්න ඉතුරු කරන් හිටි සල්ලි තිබුණ බැංකු කාඩ් එකයි පින් නම්බර් එකයි දීල මං මගේ වැඩට ගියේ මට ඒ වෙලාවෙ කරන්න පුලුවන්කම තිබ්බ ලොකුම දේ ඒක නිසා.එකවුන්ට් එකේ ලොකූ ගානක් නොතිබ්බත් ඒ මං හම්බකරපු සල්ලි!
පස්සෙ දවසක අනිත් අයගෙ සල්ලි ආපහු දෙද්දි මගේ සල්ලි එයාලට අමතක උනා.මං ඉතිං ඒ ගැන වැඩිය හිතන්න ගියෙ නෑ.කොහොමින් හරි පස්සෙ කාලෙක ඒ රස්සාවෙන් මං ඉල්ලා අස් උනා.ඔය කියපු මැනේජර් එයාගෙ සම්බන්දෙත් ඉවර කරන් රස්සාවෙන් අයින් උනා.අපේ සම්බන්ධයක් එතනින්නම අහවරයි.
ඔන්න ඉතිං රස්සාවෙන් අයින් වෙලා අවුරුදු 6කට විතර පස්සෙ මට සිද්ද වෙනව රත්නපුරේ තියෙන එක්තරා ලීසිං කොම්පැණියකට යන්න ලියවිල්ලක් අත්සන් කරන්න.ඒ ලීසිං කොම්පැණියෙ පිලිගැනීමේ නිලධාරිණිය තමයි අර මුලින් කිවුව මැනේජර්.කවුන්ටරේ ඉන්න ගෑනු ලමයත් අපි එක්ක වැඩකරපු කෙනෙක්.මගේ ගනු දෙනුව තිබ්බෙ බොරැල්ලෙ ශාඛාව එක්ක නිසා රත්නපුරේ ශාඛාවෙ මැනේජර් තමයි මුණ ගැහෙන්න උනේ.කන්ටැක්ට් එකක් පිට එතනට ගිය නිසා බොරැල්ලෙන් උපදෙස් අරන් කියපු දෙයක් කරනව ඇරෙන්න රත්නපුරේ අයට අලුතින් කරන්න දෙයක් තිබ්බෙ නෑ.වැඩ ටික කරන් යද්දි මුදල් බදින්න කවුන්ටරේට ගිය මට කවුන්ටරේ හිටි එකී සැලකුවෙ සාමාන්‍ය ගනු දෙනු කාරෙක්ටත් අන්ත විදියට.අවුරුදු ගානකට කලින් එකම ඔෆිස් එකේ වැඩ කරද්දි තේ එකක් බිවුව නම් හොදයි කිවුවම තේ එකක් හදල දුන්නු එකී!
ඒ වෙනස යකාට ගියදෙන් කියල ඉද්දි ගිණුමක් පටන් ගන්න අර කියපු පිලිගැනීමේ නිලධාරිනිය ගාවටත් යන්න සිද්ද වෙනව.එයා මං ගැන මෙලෝ දෙයක් නොදන්න පාට් එකෙන් විස්තර අහගෙන ලියාගත්ත.මට කලින් කියල තිබුණෙ ඔය කියන ගිණුමට රුපියල් 500ක් දැම්මම ඇති කියල.මේකි කියාපි 1000ක් ඕනිලු.මුන්ගෙ අමුතු සීන් එක නිසා එපා වෙලා තිබ්බ ඔරොප්පුවට එතන ඉදන්ම මැනේජර්ට කතා කරන්න මට ගටක් ආව.ඌ කියන්නෙම 1000ක් ඕනි කියල.500ට ගහගන්න කියලයැ.මං ඒක දීල ඉතුරු විස්තර ටිකත් අහගත්තම නෝන්ඩියට අර කෙල්ල කියාපි
" අපිට එකවුන්ට් එකක් ඕපන් කරන්න 1000ක් දාන්නම වෙනව.වාරික ගෙවන්න ආවම 500ක් ආපහු ගන්න " කියලඒ වගේ හැතිරියන්ට නෝන්ඩි වෙන්න පුලුවන්යැ,
"නැති බැරි කාලෙ පෙට්‍රල් ගහගන්න ඉතුරු කරන් හිටි සල්ලි දන් දීපු මට රුපියල් 500 නෑ කියල හිගා කන්න වෙන්නෙ නෑ " කියල ඇස් දෙක දිහා බලන් ම කියල දැම්මමං හිතන්නෙ අරකිගෙ යට කලිසම තෙත් වෙන්න ඇති.ජීවිතේට එකට වැඩ කරපු, එකම බත් පත කාපු අපි මොන තත්ව වල හිටියත් මට නම් තවම එහෙම්මම තමයි.
No comments:
Post a Comment