1926 ඒ කියන්නෙ ලංකාවෙ මනුස්සෙක්ට මානසික ප්‍රශ්නයක් ඇති උනාම කතා කරන්න තියෙන දුරකතන අංකය.ගාස්තු රහිතයි.අවුරුද්දකට වතාවක් කුමාර සංගක්කාර ඇතුලු බොහෝ දෙනෙක් මේ අංකය හා සේවාව ගැන මහජනතාව දැනුවත් කරන්න ලොකු වෙහෙසක් දරනව.මට මේ ගැන අත්දැකීමක් තිබ්බෙ නෑ.කවදා හෝ බලපු ඉංග්‍රීසි චිත්‍රපටියක මේ වගේ සේවාවක් ක්‍රියාත්මක වෙන හැටි දැකල මං හිතුවෙ ලංකාවෙත් එහෙම ඇති කියල.
අද ඒ කියන්නෙ 2020 ජනවාරි 6, ගහපු ගැට කප්පරකින් එකක්වත් වැඩ නොකර අනාථ වෙලා මොකද කරන්නෙ කියල හිතාගන්න බැරුව ඉන්න වෙලාවක මං ගත්ත කෝල් එකක්.වටේ යවන්නෙ නැතුව කොල් සෙන්ටර් එකේ ලමෙක් උත්තර දුන්න.විනාඩියක් කතා කරනකොට මේකට ගත්ත මෝඩකම් කියල මට හිතුන.ප්‍රශ්නයක් අහං ඉන්න සංයමයක් ඒ අයට නෑ.උන් බලන්නෙම ලගම තියෙන ඉස්පිරිතාලෙ මානසික සෞඛ්‍ය ඒකකයට අපිව යවන්න.හවස පහට ලං වෙච්චි නිසා ගෙදර යන්න හදිසියෙන් හිටියද දන්නෙ නෑ. මං හිතුවෙ ලණුවකුත් අතේ තියං බෙල්ලෙ වැල දාගන්න ලෑස්ති වෙන කෙනෙක් නිකමට හරි මේකට කෝල් එකක් ගත්තොත් කියල.
මේ ලෝකෙ තවත් ඉදල වැඩක් නෑ කියල ඌ මැරෙනව සත්තයි!
ලංකාවෙ අපි මේ දේවල් ගැන හිතන්නෙ අඩුවෙන්.ඇත්තටම ප්‍රශ්නයක ඉන්න මනුස්සෙක්ගෙ හිත නිවිල අලුත් බලාපොරොත්තුවක් එන විදියට ඒ මිනිහ එක්ක කතා කරන්න බැරි නම් පඩි ගෙවල මේ ඉලව් නඩත්තු කරන එකෙන් තේරුමක් නෑ.
ප්‍රශ්නයක් වෙලාවට මං ගුලිවෙන්නෙ මගේ ලගම ඉන්න පිරිස ලග.ලෝකයක් හරහට ඉදිදි උනත් ඒ පිරිස මං වෙනුවෙන් මොනවම හරි දෙයක් කරයි කියල හිත ඇතුලෙ පුංචි බලාපොරොත්තුවක් තියෙනවනෙ.අන්තිමට ඒ පුංචි බලාපොරොත්තුව ගැන විශ්වාස තියාගෙන ඒ පිරිස ලගට යන්නෙ.නොරුස්සන ගතියට හෝ උදව්වක් කරන්නම බැරි ස්වරයකින් දුරකතනයෙන් කතා කරල මනිස්සුන්ගෙ මානසික ගැටලු වලට සහනයක් වෙන්න හිතනව නම් ඒක මුලාවක්.
No comments:
Post a Comment